Binnenland
Keert de Nederlandse landmacht zich tegen haar eigen volk?

In het weekend van 12 en 13 maart ontstaat grote consternatie en verontwaardiging bij enkele Kamerleden omdat uit WOB-stukken (Wet Openbaarheid Bestuur) is gebleken dat zij in de Corona-periode door de overheid zeer gericht in de gaten gehouden zijn, waarbij zij met naam en toenaam in verslagen van het NCTV (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid) voorkomen. Dat zij niet de enigen zijn is al snel daarna duidelijk. Door verdergaand WOB-onderzoek door Twitteraars vegtdoor, ceescees72 en waukema is nu komen vast te staan dat de overheid heeft toegewerkt naar zogenaamde ‘mass-surveillance’, wat niets anders wil zeggen dan dat iedere beweging van iedere burger in Nederland door de overheid gevolgd wordt. En niet alleen op Twitter, Facebook of LinkedIn, maar ook door gebruikmaking van telefoongegevens, geavanceerde software en geesteswetenschappelijk onderzoek van teksten op Social Media.
Iedereen die op internet actief is, weet dat hij of zij ‘sporen’ achterlaat. Een voor iedereen toegankelijk Facebook-account is een open boek voor iedereen die erin rondneust. De redenatie van de meesten is ‘ik heb niets te verbergen, dus wat maakt het uit?’. Als u echter uw Facebook-account heeft afgeschermd en dit alleen nog maar toegankelijk is voor directe vrienden, dan heeft u er bewust voor gekozen die informatie alleen ter beschikking te stellen aan een selecte groep. Mag de overheid dan nog toegang hebben tot dat gedeelte?
In dat schemergebied is ook onze overheid actief, maar er is ook nog altijd zoiets als de privacywetgeving die een al te nieuwsgierige overheid wettelijke grenzen stelt. Acht dagen na de eerste persconferentie van Mark Rutte wordt officieel een team geformeerd onder de afkorting LIMC, wat staat voor Land Information Manouvre Centre. Officieus werd deze afdeling echter al opgericht op 3 december 2019. Dat is opmerkelijk omdat er toen nog geen sprake was van een ‘dreiging’ door Corona, die brak pas 4 maanden later uit, halverwege maart 2020, de eerste initiatieven zijn dus al vér voor december 2019 ontstaan. Ook is tot op heden nog altijd onbekend wie opdracht gaf tot oprichting van het LIMC.
Onderdeel van het LIMC zijn dataspecialisten, inlichtingenexperts en gedragskundigen. Het LIMC valt vreemd genoeg onder de Landmacht en niet bijvoorbeeld onder de Nationale Politie of de AIVD. Algemene doelstelling van het LIMC is het monitoren van de samenleving tijdens de Corona-crisis. Dat monitoren gebeurt niet op de klassieke manier met camera’s, maar volledig digitaal. Het betreft dan ‘alle beschikbare informatie uit open en semi-gesloten bronnen’. In vakjargon heet dat OSINT: Open Source Intelligence. U moet dan denken aan berichten van burgers op Facebook, Instagram, Twitter, LinkedIn, Fora, Blogs of YouTube. Bij ‘semi-gesloten’ bronnen gaat u zich zonder meer op glad ijs bevinden, want de bewuste keuze van de gebruiker om informatie af te schermen voor het grote publiek raakt aan de privacywet zodra overheidsinstanties zich hierin gaan verdiepen. Maar ook het ‘volgen’ van openbare informatie van individuen door autoriteiten raakt de privacywet. De wetgeving verbiedt dit zolang bijvoorbeeld een Openbaar Ministerie daar geen toestemming voor heeft gegeven op grond van een serieuze verdenking van onoorbaar gedrag.
Aan de top van het LIMC staat een militair die in Afghanistan gediend heeft en gedurende zijn Corona-missie het grijze gebied van wat mag en niet meer mag steeds verder oprekt, blijkt nu. Wettelijk gezien mag onderzoek bijvoorbeeld niet leiden naar individuen, toch gebeurt dat, blijkt uit de WOB-stukken. Sterker nog, mocht men ‘ongewild of onverhoopt’ stuiten op persoonsgegevens dan is dat geen probleem, ‘zolang deze gegevens maar niet worden verwerkt’ blijkt uit de stukken. Dat is opmerkelijk, aangezien menig ‘strijder’ in deze periode intimiderend bezoek krijgt van de Nationale Politie, waarbij nooit wordt aangegeven hoe zij aan hun informatie komen. De Nationale Politie blijkt echter informatie te gebruiken van wekelijkse verslagen die door het LIMC naar allerhande overheidsdiensten wordt verspreid. Bekend voorbeeld is Flavio Pasquino van Blckbx.tv die hier destijds verslag van deed. Hij zou ‘nepnieuws’ verspreiden. En inderdaad, het LIMC houdt zich officieel ook bezig met onderzoek naar wat zij ‘nepnieuws’ noemen. Maar wat nepnieuws is verschuift nogal in de tijd, wat eerst nog zogenaamd nepnieuws is blijkt achteraf toch vaak waar te zijn. Daarnaast houdt het LIMC zich bezig met, en ook dat blijkt uit de WOB-stukken, ‘het gericht beïnvloeden van de opvattingen en houding van de doelgroep’, ja, u leest het goed. Een voorbeeld hiervan zijn zogenaamde ‘trollen.’ Trollen zijn mensen die tegen betaling (in dit geval door de overheid) doelbewust op discussiefora, Twitter of bijvoorbeeld Facebook tegenovergestelde reacties geven, discussies laten ontsporen, mensen tegen elkaar opzetten of de sfeer verzieken. Dat hier heel duidelijk wettelijke kaders grof worden overschreden behoeft geen verder betoog, en dat ontgaat ook een aantal ambtelijke organisaties niet.
Opmerkelijk is een bijlage van het Ministerie van Defensie van 19 juni 2020. Hierin wordt expliciet gewezen op het overtreden van de wet door het LIMC in het kader van het onderzoek naar gedragsdynamiek. Dit onderzoek richt zich per definitie op groepen en individuen, en alleen de AIVD (Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst) en de MIVD (Militaire Inlichtingen en Veiligheid) beschikken over bevoegdheden en een wettelijke basis binnen zeer strenge kaders. Politie en Marechaussee hebben deze bevoegdheden op basis van het strafrecht. Het LIMC heeft echter geen enkele bevoegdheid en geen enkel mandaat. Zo circuleert vlak na de oprichting op 18 december 2019 een mail van de DJZ (Dienst Juridische Zaken) met het verzoek om contact op te nemen met de MIVD omdat schrijver dezes ‘een onbestemd gevoel’ krijgt bij de oprichting van het LIMC. Uit mailverkeer van 18 maart 2020 blijkt dat er discussie is tussen het LIMC en DJZ over de specifieke juridische grondslag. Er ontbreekt een wettelijk kader en het LIMC heeft geen wettelijke bevoegdheid tot deze verstrekkende vorm van onderzoek. In een mail van 20 maart 2020 van het LIMC, ze zijn dus inmiddels 3 maanden illegaal aan het werk, wordt duidelijk dat men nattigheid begint te voelen en men gaat op zoek naar een ‘geitenpaadje’. Zo probeert men de activiteiten te herbergen onder de kop ‘opleiding’ en niet als een daadwerkelijke operationele inzet. Ook wordt geopperd het LIMC onder te brengen bij een landelijke toezichthouder (in dit geval de Marechaussee) in het kader van ‘Militaire Steunverlening in het Openbaar Belang’. Dat blijkt niet alleen organisatorisch onmogelijk, ook blijkt er toestemming nodig van het Ministerie van Justitie. Eerder werd al schriftelijk geconstateerd dat de juridische basis ‘optimistisch uitgedrukt flinterdun’ is. Meest schokkende in de bijlage van het Ministerie van Defensie is echter de toepassing door Defensie van Behavioural Dynamics Methodology (BDM). Het baseert zich op inlichtingen over de doelgroep, analyse van die inlichtingen en vervolgens het gericht beïnvloeden van de opvattingen en houding van de doelgroep. Pardon? Schamper staat in de stukken van 19 juni 2020 van Defensie ‘bij de meeste mensen zal bij die omschrijving argwaan ontstaan, zeker als het wordt toegepast buiten de context van een militaire operatie.’ De omschrijving van BDM op Wikipedia is helder: ‘het uitvoeren van acties om de vijand te ondermijnen zonder dat fysiek geweld wordt gebruikt. Het doel kan zijn het bang maken van de vijand zodat deze niet meer terugvecht.’ Maar met wie is Defensie dan in gevecht? De eigen bevolking?
Het RIVM verlegt haar grenzen ook, zoals blijkt uit emailverkeer van 25 maart 2020. Zo zijn zij zeer geïnteresseerd in het Belgische softwarepakket ENDYM waarmee op basis van telecomdata bewegingen van de burger gevolgd kunnen worden. In de betreffende email is de ‘maar’ bij de uitleg of dit wel mag volgens de AVG… zwartgelakt… Eerder al werd het CBS op de vingers getikt omdat zij (illegaal) telecomdata verwerkte van Vodafone.
Blijkens emailverkeer op 28 mei 2020 mengt het RIVM zich ook in het geheel door het Ministerie van Defensie ondersteuning aan te bieden op het vlak van kunstmatige intelligentie op Social Media berichten. Het RIVM heeft op dat vlak veel meer expertise en ze bieden Defensie aan een ‘Letter of Support’ te schrijven zodat een samenwerking kan worden opgezet tussen Defensie, het RIVM, het KNAW (Koninklijke Academie van Wetenschappen) en het moederbedrijf van Cambridge Analytics in Wolverhamptom (UK). Door kunstmatige intelligentie ‘los te laten’ op geschriften op Social Media kunnen zeer snel patronen herkend worden van onwelgevallige teksten van willekeurige gebruikers, relaties tussen personen gelegd worden en verbanden gelegd worden. Dat verklaart ook de inmenging in het emailverkeer van het Meertens Instituut die gespecialiseerd is in geesteswetenschappelijk onderzoek. Het LIVM gebruikt onderdelen van het systeem enkele maanden, maar wederom ontbreekt ieder mandaat en wordt de privacywet grof geschonden.
Ondertussen gaat het LIMC gewoon door met haar activiteiten en verspreidt wekelijks haar rapporten. Op 12 juni 2020 blijkt plots uit WOB-documenten dat de ‘Militaire Steunverlening in het Openbaar Belang’ er toch is gekomen, onduidelijk is hoe. Duidelijk wordt nu wel dat men onder auspiciën van het NCTV (Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid) te werk gaat en denkt de juridische grondslag gevonden te hebben in het NCTV taakbesluit. Men heeft echter twijfels of dit wel ‘WIV-proof’ (Wet op de Inlichtingen en Veiligheidsdiensten) is… kortom, de zaak is juridisch nog altijd niet rond.
Op 25 juni 2020 volgt een interne schriftelijke waarschuwing van Defensie omdat bekend is geworden dat er contacten zijn tussen het LIMC en de Nationale Politie en het Openbaar Ministerie. In het schrijven wordt gewaarschuwd dat de Nationale Politie géén opdrachten aan het LIMC kan verstrekken waartoe zij zelf niet bevoegd is. Of ze desondanks al verstrekt zijn is niet duidelijk.
In september 2020 gaat het LIMC iets opzichtiger de samenwerking zoeken met de Nationale Politie, vermoedelijk om meer draagvlak te creëren voor hun activiteiten en om gerichte ondersteuning te kunnen verlenen. Men kweekt in feite de behoefte en probeert er tweerichtingsverkeer van te maken waardoor hun bestaansrecht gerechtvaardigd kan worden. Daarnaast beschikt de politie wél over bevoegdheden waarvan het LIMC dan weer gebruik zou kunnen maken door middel van ‘samenwerking’. De truc die men uithaalt is door medewerkers van de Nationale Politie in te huren, blijkt uit stukken van 17 september 2020. Iedere donderdag ‘helpt’ de Nationale Politie het LIMC. Wat ze feitelijk doen is het mandaat van de politie misbruiken, maar men schrijft tegelijkertijd in dezelfde notitie dat onderzocht moet worden ‘onder welke voorwaarden informatiedeling mogelijk is’. Men zoekt bij het LIMC dus nog altijd naarstig naar een paraplu die hun activiteiten juridisch zou kunnen dekken. In november 2020 wordt in mailverkeer vastgesteld dat het LIMC zonder mandaat gestart is met het verzamelen van gegevens en dat een formeel verzoek van het bevoegd gezag volstrekt ontbreekt. Let wel, het LIMC is dus al operationeel vanaf december 2019, overtreedt willens en wetens alle wetten, en in november 2020 zijn diverse ambtelijke organisaties nog altijd aan het steggelen, terwijl de wetsovertreding helder is. De Commandant der Strijdkrachten krijgt opdracht om samen met DJZ (Dienst Juridische Zaken) onderzoek te verrichten om vast te stellen welke politiek bestuurlijke risico’s aanwezig zijn (geweest) bij het verzamelen, analyseren en bewaren van gegevens. In hetzelfde schrijven wordt het zelfs scherper gesteld: ‘Compliance is license to operate, er was geen juridische basis en toch is de Commandant Landstrijdkrachten (C-LAS) van start gegaan, dus de interne checks en balances binnen C-LAS hebben niet gewerkt. C-LAS heeft juristen overruled’ om daarna te vervolgen met ‘C-LAS is gewaarschuwd door DJZ en DGB/DSK dat er eerst juridische grondslag zou moeten zijn.’ Dit is een ongekend harde uitspraak over het illegaal functioneren van het LIMC.
Uit de WOB-stukken blijkt dat het LIMC pas op 26 augustus 2020 is overgegaan tot ‘beperking’ van haar ‘experimentele’ activiteiten. Welke ‘beperking’ is onduidelijk. In hoeverre zijn voor het LIVM verboden activiteiten ondergebracht binnen andere organisaties van de overheid en houden die zich wel aan de privacywet en bewegen zij zich binnen de kaders die de Wet op de Inlichtingen en Veiligheidsdiensten van hen vereisen?
Ook nu nog, anno 2022, worden zeer regelmatig individuen door de Nationale Politie benaderd die zich ‘dwars’ gedragen, het trolgedrag op bijvoorbeeld Twitter en LinkedIn gaat onverminderd door en in welke vorm en door welke ambtelijke dienst legaal of illegaal data wordt verzameld is onduidelijk. Verder WOB-onderzoek zal noodzakelijk zijn, maar tot dusverre zijn WOB-aanvragen tot ongeveer juli 2020 pas vrijgegeven, terwijl de beantwoording van WOB-aanvragen wettelijk door de overheid binnen uiterlijk 8 weken dient te worden beantwoord.
Resumé kan gesteld worden dat de Landmacht vér voor de Corona-crisis een dienst heeft opgericht die in december 2019 gestart is met activiteiten waarvoor men geen enkel mandaat had, waarbij op geen enkele wijze de AVG gerespecteerd is, diverse ambtelijke organisaties ernstige bedenkingen hadden, iedere waarschuwing dienaangaande is genegeerd, maar tegelijkertijd diensten als de Nationale Politie er gretig gebruik van hebben gemaakt. Er blijven ook nog een behoorlijk aantal vragen open staan: wie gaf bijvoorbeeld opdracht tot oprichting van het LIMC? Wat wist Ank Bijleveld werkelijk over het LIMC? Waarom werd het leger ingezet om de eigen bevolking te controleren? Waarom worden burgers bespioneerd die een onwelgevallige mening hebben op het overheidsbeleid? Waarom is er niet eerder ingegrepen toen duidelijk werd dat het LIMC bestaande wetgeving aan de laars lapte? Wat was de rol van het NCTV? Heeft het LIMC inmiddels een juridisch kader gevonden om de activiteiten te hervatten? In november 2020 was immers sprake van het ‘tijdelijk’ stilleggen van de activiteiten. Vragen die vooralsnog onbeantwoord blijven. Maar dat het LIMC onrechtmatig en buitenwettelijk haar taken heeft verricht staat als een paal boven water. Ministers en ambtenaren zitten nog altijd op hun plek, terwijl er overduidelijk ambtsmisdrijven zijn gepleegd. Als het bij de Toeslagenaffaire kan, kan het blijkbaar ook op Defensie.
Binnenland
Kotter Job gesloopt, Rijk betaalt niet uit

Misdadig, zo zou je het bijna kunnen noemen, erkent Job Bout. ,,Ze pakken je schip af, maar ze betalen niet. Je wordt teruggeworpen: je bent als mens terug bij af.’’
De klappen die de overheid aan voormalige visser Job Bout en zijn zoon Korné geeft, doen hem wankelen. Hun kotter eindigde, onder druk van steeds strengere Europese regels en machtige ngo’s die vergunningen aanvochten én vanwege economische malaise, uiteindelijk bij de sloop. Echter, het beloofde geld ter compensatie komt maar niet.. De lening op de gesloopte boot loopt ondertussen gewoon door en daarnaast eist de bank de betaling van de rente.
Ngo’s
Job maakte gebruik van de saneringsregeling van het Rijk. ,,Het is bepaald geen eigen keuze geweest,’’ vertelt hij op zijn kantoortje in een loods waar hij nu netten breit voor de laatste vissers op de Noordzee.
De Tholenaar schetst het ellende-dossier. Hoe hij jarenlang vocht om het hoofd boven water te houden: na grote investeringen in 2010 in de puls-visserij, waarbij de kotter voor tonnen werd omgebouwd, zat hij steeds vaker in de rechtbank tegenover ngo’s zoals Natuurmonumenten, die de vergunningen aanvochten.
De pulsvisserij die eerst juist aangemoedigd werd, werd in 2019 verboden. ,,Dan moet je terug naar traditionele netten. Toen stortte de wereld voor ons in. De inkomsten vielen compleet weg. Dat was voor ons al een enorme doodsteek.”
Zonder zekerheid
En in de lucht hingen wéér nieuwe regels, waardoor nieuwe investeringen nodig waren in een dure katalysator op het schip. ,,Zonder zekerheid dat we mogen blijven vissen.’’
Daarna kwam de oorlog met Oekraïne, en vloog de olieprijs de lucht in. ,,Wij zagen de toekomst niet meer zitten.’’
Het schip is verwoest in het kader van sanering na de Brexit, gefinancierd vanuit de BAR (Brexit Adjustment Reserve). Er is geen schroef meer van over. De tranen vloeiden bij het afscheid van de geliefde boot. Maar het beloofde geld van het Rijk komt, bizar genoeg, maar niet binnen.
Hartverscheurend
Oud-visser Job Bout noemt het gemis van zijn schip hartverscheurend. Hij is verslagen, want in februari is het gesloopt. ,,En het is nu juni. En ik heb nog steeds geen geld van het ministerie. Onbegrijpelijke ambtelijke molens. Zo gaat het hier… Zo gaat het hiér in Nederland.’’
Fiscaal gunstige voordelen, zoals ooit was voorgespiegeld, zijn er niet. En zijn quota, ooit gekocht voor baar geld, met het oog op de oudedagsvoorziening, werden simpelweg afgepakt door het Rijk. ,,En door het LNV gegeven aan starters, gratis, te gek voor woorden!”
Aan de muur in zijn keukentje, hangt een foto van het geliefde familieschip. Een stoer schip, vereeuwigd op een foto in een lijstje. Sinds 1980 voer de stoere kotter op de Noordzee. Altijd op koers, en stabiel. Een dapper pareltje, waar heel de familie trots op was.
Nu is de sfeer mat. En er is teleurstelling en vooral onbegrip wat de overheid nu weer flikt. Elke dag wordt er op de bankafschriften gekeken, maar het saldo blijft eng: nul.
Lening loopt door
Ondertussen wordt nog wel door de bank aan de deur geklopt, want de lening mét de rente, op het verdwenen schip Johanna Cornelia, loopt bizar genoeg wél door. Geld om die lening af te lossen is er door het onnavolgbare gedraal door het Rijk nog niet. En de rente tikt door, waardoor steeds meer van het saneringsgeld domweg verdampt.
Vijf generaties vissersleven verloren
,,Het is een diepe wond. Nog steeds,’’ zegt Job vervolgens over de verwoesting. Huilend namen ze begin dit jaar afscheid van hun kotter. Zijn lieve moeder van 86, zijn broer en zussen, allemaal kwamen ze nog een keer naar hun vissersboot kijken en raakten ze hun schip nog één keer aan. ,,Onze identiteit is teniet gedaan. Vijf generaties vissersleven gaan verloren. Dat geeft een enorme geestelijke impact. Je ‘bent’ iets. Je stelt iets voor. Je ‘staat’ ergens op de maatschappelijke ladder. En opeens ben je ‘niets’.’’
,,Je voelt je door de overheid in de steek gelaten,’’ zegt hij beslist en schenkt nog een keer koffie in. Met een Zeeuwse bolus erbij als lekkernij.
,,Ik geloof niet meer in de overheid,’’ zegt hij dan beslist. ,,Ik geloof niet meer in de democratie. Het is een koud gevoel.’’
Job Bout blijft aan wal in het Zeeuwse dorpje Tholen. Daar in een loods breit hij, met een boetnaald én engelengeduld, de netten voor de laatste vissers die dapper doorgaan op zee. Voor de vissermannen, die nog net het hoofd boven water kunnen houden met hun garnalenvangst.
Big Brother-wet
,,Alles wat in Brussel wordt bekokstoofd’’, volgt hij ondertussen op de voet: de Europese bokkesprongen en alle nieuwe EU-regels, zoals de nieuwe Europese regel dat vissers hun schip met camera’s moeten volhangen. Dit is voor controle: om toezicht te houden zodat de vissers geen onverkoopbare vis overboord gooien. Dat is immers verboden door de EU.
De camera’s komen overal. ,,Aan de mast, en bij de kajuit… noem maar op.’’
Hij vindt de nieuwe Big Brother-wet te ziek voor woorden. De camera’s moeten daarbij ook nog eens uit eigen zak worden aangeschaft. Het verplichte abonnement, waarmee de beelden per satelliet naar een meldkamer vol ambtenaren kunnen worden gezonden, zijn voor eigen rekening.
Loerende ambtenaren
Elke zucht, élke beweging van de nu nog overgebleven vissermannen op zee, kan op de wal worden waargenomen. Ambtenaren die in de meldkamer loeren naar de boten, op zoek naar misstanden.
,,Hoe zou jij het vinden als je 24 uur per dag door de overheid wordt bespied? Deze regels worden verzonnen door idioten. Ze vertrouwen je niet. Zo blijven ze constant druk op je uitoefenen. Ze zijn slordig met uitbetalen van het geld, waar je recht op hebt. En ze houden je met hun camera’s in de gaten. Dit is China 2.0. Dit is minachting. Dit is criminaliseren.’’
Binnenland
Geheimzinnigheid rondom ‘Denktank Desinformatie’ fnuikend

Foto: Erik Akerboom (AIVD), Pieter-Jaap Aalbersberg (NCTV) en generaal Jan Swillens (MIVD)
Zodra de overheid een commissie samenstelt is er altijd wel kritiek op de samenstelling hiervan. Er zijn nu eenmaal altijd wel deelnemers te vinden die ‘besmet’ zijn, ‘besmet’ door hun verleden of ‘besmet’ door hun overtuiging. Op zich hoeft dat nog niet zo’n probleem te zijn, mits de totale commissie maar enigszins evenwichtig is samengesteld: evenwichtig in kennis en kunde en evenwichtig in visie, niet per individu, maar wel als collectief. De politiek zou niet de politiek zijn als niet bij iedere nieuwe samenstelling van een commissie gepoogd wordt de ‘juiste’ persoon in de ‘juiste’ commissie te krijgen. Er zijn ontelbare voorbeelden van een dergelijke politieke inmenging te zien, en de conclusies van een dergelijke commissie worden daardoor ook erg voorspelbaar. Toch gebeurt het allemaal in het volle daglicht en in volle openheid. De grote kritiek op het OMT is altijd de eenzijdige samenstelling geweest. Zeker in het begin was de insteek puur medisch, terwijl toen al duidelijk was dat de gevolgen van alle beslissingen grote maatschappelijke gevolgen zou hebben. Daar werd niet naar geluisterd, en pas na de eerste lockdown schoven ook andere deskundigen uit andere vakgebieden aan.
De ‘Denktank Desinformatie’ is echter omgeven met grote geheimzinnigheid. De enorme macht die de Denktank Desinformatie in de samenleving heeft vraagt om een zuivere afweging van belangen, expertise en integriteit. Het is in feite de waakhond van de democratie geworden, een rol die eigenlijk de reguliere media op dit moment volledig laat liggen door hun eenzijdige collectieve berichtgeving, en daar hoort geen geheimzinnigheid rondom te bestaan. De deelnemers die naar boven komen drijven zijn echter ieder voor zich allerminst ‘neutraal’. Dat kan, mits er maar iemand tegenover staat die tegenwicht kan bieden, en tot dusverre lijkt het daar volstrekt niet op. Van een filosoof mag je verwachten dat hij zaken beschouwt en een neutrale houding aanneemt. Bij Roland Pierik is daar absoluut geen sprake van, hij is openlijk een groot voorstander van vaccinatiedwang. Hij is daarnaast ook lid van de Vaccinatiealliantie. De tweede filosoof is Marcel Verweij, en hij komt uit exact dezelfde ‘kerk’ als Pierik. Maakt hen dat ondeskundig? Geenszins! Maar wel eenzijdig. Een goed voorbeeld van ‘de andere kant’ is filosoof Erwin Kompanje, die al in een zeer vroeg stadium wees op de ethische vraagstukken rondom corona, quarantaine en lockdowns. Hij stelde vragen maar nam geen stelling, zoals een filosoof betaamt. Kompanje werd ‘gecanceld’ om zijn uitspraken terwijl hij juist doet wat een filosoof zou moeten doen: beschouwen.
Een tweede voorbeeld is Agnes Kant. Op haar rol als bewaker van de veiligheid van vaccinatie is veel kritiek aangezien ze haar taakgebied verlegd heeft naar ‘het wegnemen van angsten rondom vaccinatie’. Dat is nadrukkelijk niet de taak van het LAREB. En dan Marion Koopmans, bezongen en verguisd. Koopmans was één van de eersten die publiekelijk aangaf dat de vaccins niet beschermen tegen overdracht, simpelweg omdat dit niet onderzocht was. Toch stond zij vooraan om ‘je doet het voor de ander’ te scanderen, en het één is nu eenmaal niet te verenigen met het ander. Hoe integer en wetenschappelijk is een dergelijke uitspraak dan? Dan kinderarts Károly Illy, wiens enige argument om kinderen te vaccineren was ‘zodat ze op vakantie kunnen’. Dat is met de kennis van destijds, en zeker met de kennis van nu, en zelfs los daarvan ethisch absoluut onacceptabel. Toch zitten deze eenzijdig ingestelde personen in een ‘Denktank’ met een enorme macht, ogenschijnlijk zonder tegenwicht.
En zodra de Denktank beslist wat ‘waar’ is en wat ‘onwaar’, en vervolgens tot actie overgaat om actief op social media te censureren of personen te cancelen, is het dan wel ‘handig’ als er iemand van die platformen in de Denktank zit? Maar liefst 2 personen van deze platforms zitten in de Denktank! Dit zijn Meta beleidsbaas Edo Haveman (D66 ) en Google beleidsbaas Arjan El Fassad (GroenLinks). Waarom? Dat is hetzelfde als de hoofdredacteur van de Telegraaf in de Denktank te plaatsen, toch? De controlerende en uitvoerende macht aan dezelfde tafel, en ook nog eens politiek gekleurd.
De geheimzinnigheid rondom de Denktank is fnuikend, fnuikend voor het vertrouwen in de overheid, fnuikend voor een weloverwogen handelen van een dergelijke Denktank zelf. ‘Desinformatie’ is een vloeibaar begrip geworden, want wat vandaag nog als ‘nepnieuws’ wordt gebrandmerkt is morgen opeens de bittere waarheid. En dan kan het gebeuren dat Youtube opeens na maanden censuur plots aankondigt te stoppen met censuur. Dat op zichzelf geeft al het gevaar aan van een dergelijke censuur en al helemaal bij ‘Denktanks’ van overheidswege.
Desinformatie is nadrukkelijk géén informatie die niet strookt met het overheidsbeleid, het cancelen daarvan is simpelweg censuur. De samenstelling (voor zover bekend) van de ‘Denktank Desinformatie’ heeft meer weg van een spreekbuis van de overheid en het overheidsbeleid. Gecombineerd met de slagkracht in de (social) media is dit een zeer gevaarlijke ontwikkeling. Voor de Denktank Desinformatie zijn er nog maar twee uitwegen mogelijk: ofwel volledige openheid van zaken zoals een overheidsinstantie betaamt, ofwel opheffing met onmiddellijke ingang. Een geheim gremium dat bepaalt of kritiek op de overheid wel of niet gecensureerd kan worden hoort niet in een democratie.
Binnenland
‘Denktank Desinformatie’ en ‘Vaccinatiealliantie’ steeds discutabeler

Foto: Erik Akerboom (AIVD), Pieter-Jaap Aalbersberg (NCTV) en generaal Jan Swillens (MIVD)
Iedereen die het boek ‘1984’ van George Orwell heeft gelezen kent het ‘Ministry of Truth’: alleen de overheid heeft het recht om ‘de waarheid’ te verkondigen. Een dergelijk denkpatroon is ook herkenbaar in de Nederlandse ‘Denktank Desinformatie’.
Op zich is er niets mis met het goed informeren van de bevolking, en de weg van de ‘Denktank Desinformatie’ is geplaveid met goede bedoelingen. Groeperingen die zeer doelbewust ‘desinformatie’ verspreiden dienen van repliek te worden voorzien. En als dit niet op de ‘normale’ manier kan, dan is een laatste strohalm een overheid die ingrijpt. Dat kan vervolgens op 2 manieren: door de ‘desinformatie’ te weerleggen door middel van gefundeerde argumenten en die breeduit te delen middels alle beschikbare vormen van communicatie, of door regelrechte censuur.
Uit alle Wob-documenten die naar buiten sijpelen, ondanks grote obstructie van de diverse ministeries, ontstaat er een beeld van louter en regelrechte censuur. De ‘Denktank Desinformatie’ beschikte over alle middelen om direct in het publieke debat of domein in te grijpen bij Facebook, Twitter, LinkedIn of bijvoorbeeld Instagram. Publiekelijk is dit in de Tweede Kamer al toegegeven, maar alleen voor andere onderwerpen dan corona. In Amerika is het helderder gesteld door de onthullingen van Elon Musk: er was sprake van directe invloed door de overheid door berichten te verwijderen of door leden te ‘cancelen’. Nu Twitter aangeeft zich niet meer te laten censureren door overheden is de volgende stap publieke canceling van het gehele platform; de EU pleit hier inmiddels voor.
Maar wie zijn dan die mensen die in zo’n ‘Denktank Desinformatie’ oftewel ‘Ministry of Truth’ zitting nemen, zult u zich afvragen? Experts? Dat is tot dusverre geheim. Door verdergaande onthullingen uit Wob-stukken komen steeds meer namen naar boven drijven. Sommige personen worden verraden door de Wob-stukken, anderen komen zelf met die ‘onthulling’. En dan blijken daar toch wel wat vreemde kornuiten zitting in te hebben. Zoals ‘rechtsfilosoof’ Roland Pierik, waarover wij al eerder een zeer kritisch artikel schreven. Met ‘rechtsfilosofie’ heeft zijn acteren tijdens de coronacrisis weinig van doen gehad. Inmiddels is hij in de luwte verdwenen. Een andere kornuit is kinderarts Károly Illy, die openlijk op de Staatstelevisie iemand, die boordevol met antistoffen zat, aanraadde de prik alsnog te nemen uit ‘naastenliefde’. Dat heeft weinig met medische wetenschap te maken. Maanden later riep hij op kinderen te vaccineren met als enige argument ‘dat ze dan op vakantie kunnen.’ Illy is recent gepromoveerd tot directeur van het Longfonds. Zijn dit dan de heldere lichten die namens de overheid actief moeten ingrijpen in het publieke debat om ‘desinformatie’ te bestrijden? Natuurlijk zijn er trollen die proberen de onthullingen of ontdekkingen belachelijk te maken, zoals Marc van Ranst, die zichzelf ‘opwierp’ als lid van deze censuurcommissie. Het is tot dusverre nooit bevestigd in Wob-stukken, zijn deelname is onwaarschijnlijk.
Nog zo’n mistig overheidsclubje is de zogenaamde ‘Vaccinatiealliantie’. De Denktank Desinformatie en de Vaccinatiealliantie zijn direct aan elkaar gerelateerd en voorzien elkaar van informatie. Doelstelling was en is de vaccinatiebereidheid onder de bevolking te vergroten. Wie daar zitting in hebben blijft ook geheim, maar wie er wel openlijk voor uitkomt is Evert Mouw. Evert Mouw schrijft op persoonlijke titel op het eerste oog best wel evenwichtige stukken. Maar wie zich in het doopceel van deze kornuit verdiept ontdekt een wel héél vreemd verloop. In 2018 stond hij nog tussen de neonazi’s, in 2019 bij de Vaccinatie Alliantie en in 2020 bij Farmers Defence Force. Ook is hij openlijk lid van een politieke partij.
Is dit bewust of onbewust? Aangezien alles rondom de Denktank Desinformatie en de Vaccinatiealliantie (een club van 130 leden) met geheimen omhuld is en de overheid iedere vorm van transparantie hierover weigert, kan in ieder geval geconcludeerd worden dat de AIVD of NCTV niet opgelet hebben bij de screening van de Vaccinatiealliantie en dat de ballotage voor de Denktank Desinformatie niet al te integer is geweest. Ook dat is weer opmerkelijk, want alle corona-gerelateerde zaken worden sinds medio 2020 rechtstreeks aangestuurd door de NCTV, en laat nou dat screenen een specialiteit zijn van de NCTV en de AIVD?
Op de framing van de reguliere media kunt u nu wachten, het vermeende neonazi verleden zal gekoppeld worden aan de politieke partij in kwestie. Echter, de vraag waarom zo iemand dan tevens lid is van een overheidsclub die aangestuurd wordt door de NCTV zullen ze weer allemaal ‘per ongeluk’ over het hoofd zien.
In het vertrouwen in de reguliere media en de overheid worden steeds grotere gaten geslagen. De AIVD constateert terecht dat onder de bevolking een steeds grotere groep ontstaat die het vertrouwen in de overheid kwijtraakt, maar is diezelfde overheid dan niet juist zélf de oorzaak van dit wantrouwen? De steeds grotere beerput die ontstaat door onthullingen over de ‘Denktank’ Desinformatie’ en de ‘Vaccinatiealliantie’ draagt hier in ieder geval niet toe bij. Met het bestrijden van ‘desinformatie’ hadden deze clubs weinig te maken, met ‘naastenliefde’ al helemaal niet.
(c) Daniel van der Tuin
-
Binnenland1 week geleden
Reddingsactie: natuurboer ziet droom de vernieling in gaan
-
Binnenland2 weken geleden
TNO had maand voor pandemie al nepnieuws-bot gereed
-
Binnenland1 week geleden
AIVD over kabinet: opstappen
-
Binnenland5 dagen geleden
Kuipers en De Jonge weigeren loftuitingen van samenleving
-
Binnenland2 dagen geleden
‘Denktank Desinformatie’ en ‘Vaccinatiealliantie’ steeds discutabeler
-
Binnenland1 week geleden
Natuurboer- in-nood ironisch genoeg buurman van machtig WEF
-
Binnenland2 weken geleden
De D66-traan als wapen werkt niet in een lege kerk…
-
Binnenland1 week geleden
Pensioenwet: grondwet ondergeschikt aan politiek gewin PvdA en GroenLinks
Marcel
15 maart 2022 in 14:02
Vandaar dat je, met een andere mening, op veel plaatsen wordt gecensureerd.
Een ding kan je van de geschiedenis leren: Degenen die censureren waren ALTIJD de slechteriken.