Ziet de luchtvaart ze vliegen?

Liegen door weg te laten

De ‘RKI-files’ geven inmiddels een angstaanjagend inzicht in de breinen van politici, wetenschap en media. Hoe kun je als ‘politicus’ besluiten om iets te verplichten als je weet dat het niet werkt en juist schadelijk is, en waarom neem je die verantwoordelijkheid op je? En waarom als ‘wetenschapper’? En waarom als ‘medicus’? En waarom als journalist?

De politicus

Wij bij Indepen weten uit héél betrouwbare bron dat er in Den Haag maar paniekerig over die mondkapjes gedaan werd. Zodra de bode waarschuwde dat de camera’s aangingen of de deuren opengingen, dan haastten zich vrijwel alle 150 parlementariërs om de mondkapjes snel op te zetten. Er overheerste maar één angst: ‘betrapt’ worden zónder, want zónder ben je een coronacriticus. Hilarisch zijn de beelden van de Europese top: camera’s aan: mondkapje op, camera’s uit: mondkapje af. En de anderhalve meter telde ook niet meer trouwens. Mondkapjes wél voor ‘het volk’ maar niet voor ‘de politicus’? Inderdaad… en ‘het volk’ mocht ook nog de hermandad betalen als ze het mondkapje niet droegen. En de magistraten in alle rechtszalen verdedigden dat. Vier jaar later, jawel, vier jaar later wordt duidelijk dat ze het allang wisten. Niet met de kennis van nu, maar met de kennis van toen. Anders heb je als minister van Justitie en Veiligheid immers ook geen bruiloft en omarm je daarbij niet je schoonmoeder, toch?

De wetenschapper

De wetenschappers in Nederland waren over het algemeen wel consequent: mondkapjes werken niet. Bij het Duitse RKI overigens niet. Ze werden overschreeuwd door politici en media. Maar waar was ‘de wetenschap’ toen het bij schoolkinderen zelfs verplicht werd? In Nederland in de gangpaden, in Duitsland zelfs de hele dag! ‘De wetenschap’ hield zich koest. Ze hebben media en politici die wel bepalen wat de waarheid is, die het woord ‘consensus’ in de mond nemen als ze het zelf niet meer snappen. ‘De wetenschap’ heeft zichzelf overbodig gemaakt in de coronajaren door zich te laten ringeloren door media en politiek. Zie de onthullingen van het RIVM waaruit blijkt dat het OMT overruled werd door de NCTV of Hugo de Jonge op bestelling cijfers kon laten manipuleren bij het RIVM. Een verwijzing naar de ‘wetenschap’ is een excuus voor de politiek geworden om haar persoonlijke verantwoordelijkheid op andermans bordje te gooien. Het is niet de wetenschapper die de wetten maakt, maar de politicus, daar ligt dus ook de verantwoordelijkheid voor wetgeving.

De medicus

Neuroloog Hommel werd er zelfs voor ontslagen. Tussen medici rondlopen zónder mondkapje kostte je gewoon je baan! De ‘medicus’ die mondkapjes verdedigde heeft zichzelf een brevet van onvermogen gegeven. Hij had het kunnen weten, hij weet immers als geen ander waaróm hij ze zélf draagt. En in plaats van dat de huisarts zijn of haar patiënten vanuit kennis van zaken geruststelde en mededeelde dat de mondkapjes onzin waren, papegaaiden de meesten de media en politiek na.

De journalist en het mondkapje

Buiten aantoonbare propagandisten als Maarten Keulemans zijn er honderden, nee duizenden journalisten die het hadden kunnen weerleggen. Berucht is het fragment waarin Jort Kelder onthult te hebben moeten verkondigen dat de situatie steeds ernstiger werd, terwijl de cijfers daalden. Maar ja, dan ben je een corona-criticus en meteen brodeloos. Zelfs de Frankfurter Allgemeine, de meest gerespecteerde krant in Duitsland, onthult nu alles wat de coronacritici al vier jaar roepen. De media zijn het machtigste instituut, de media hebben het meest verzaakt, de journalisten zijn de grootste wegkijkers. Het spel dat de Duitse media nu spelen is er een van angstige verliezers. Ze weten dat ze de waarheid niet langer kunnen verhullen en spelen vier jaar later de integere journalisten die zogenaamd alles blootleggen. Wat ze feitelijk doen is de politiek voor de bus gooien, want die hebben de media nodig om zichzelf te verdedigen, en die geven nu even niet thuis.

De coronacriticus, oude wijn in nieuwe zakken

En wat is de kern van bovenstaande? Iedereen was als de dood als ‘criticus’ versleten te worden. De ‘criticus’ is de moderne versie van de complotdenker. U weet wel, de term die de CIA bedacht voor mensen die twijfelden aan de officiële overheidsversie van de moord op Kennedy. De complotdenker die 60 jaar later gelijk kreeg toen de dossiers openbaar werden, toen het niet meer ter zake deed. Zoiets als de Pfizer-files die 75 jaar verborgen moesten blijven. En wat doen de grootste propagandisten? Die zetten iedereen en alles in hun omgeving weg als ‘coronacriticus’ of ‘complotdenker’. Hugo de Jonge voegt daar nog een nieuw woord aan toe: ‘complotretoriek’ als hij woordelijk geciteerd wordt uit de coronatijd.

Slechts één mening of waarheid telde

Met accepteren dat er slechts één gepropageerde waarheid of mening is en al de andere onzin, zou bij iedereen alle alarmbellen moeten doen afgaan. Het woord ‘consensus’ binnen de wetenschap zou alle alarmbellen moeten doen afgaan. ‘Complotdenker’, ‘coronacriticus’ of ‘ontkenner’ zou alle alarmbellen moeten doen afgaan. Dat zijn allemaal symptomen van zaken die niet kloppen. Het diende slechts één doel: de waarheid verhullen die momenteel naar boven komt. Dat is de waarheid die de ‘coronacriticus’ verkondigde. Uit de RKI-papieren blijkt dat het opschalen van maatregelen niet in handen lag van de wetenschap of statistici, maar van één enkele zwartgelakte persoon. Uit de RKI-papieren blijkt dat corona beschouwd werd als mínder gevaarlijk dan de griep, uit de RKI-papieren blijkt dat men wist dat zelfs de zwaarste categorie mondkapjes niet voldeed. Uit de RKI-papieren blijkt dat men al héél vroeg wist dat het vaccin niet deed wat men dacht en verkondigde.

Indepen schrijft al meer dan 2 jaar onthullende artikelen over de coronaperiode. We denken nog veel meer te weten, maar schrijven het pas op als we 100 procent sluitend bewijs hebben, zoals we dat ook in het verleden hebben gedaan. Ga er maar vanuit dat de coronabeerput diep is, héél diep.

Demissionair baantjesjager Mark Rutte noemde het migratiepact een ‘historisch akkoord’. Ook zijn stoffige tassendrager, Malik Azmani, was dolgelukkig met het bereikte resultaat. Hij verwoordde dit weliswaar met nietszeggende platitudes als “dit is een eerste stap noodzakelijk om vervolgstappen te zetten waarbij er meer migratiedeals noodzakelijk zullen zijn”. Voor de mensen die Malik Azmani alweer vergeten waren, hij is de aanvoerder van de VVD-fractie in het EU-parlement en hij was in 2015 de naamgever aan het ‘plan-Azmani’, dat er in het kort op neer kwam dat de EU haar grenzen moest sluiten voor asielzoekers en dat ze moesten worden opgevangen in de eigen regio. Het plan zou mensensmokkel stoppen en een einde maken aan verdrinkende Afrikaanse subsidietoeristen.

Saillant detail is dat toen ik zelf nog deel uitmaakte van de VVD-fractie in 2018 en Malik nog de VVD-woordvoerder was op de portefeuille Immigratie & Asiel, Mensenhandel & Prostitutie, hij even had gemist dat er een Marrakesh Migratie-akkoord was gesloten waarin de meest bizarre zaken werden geregeld. Je kon nog net geen Uber bestellen in de woestijn om je richting Nederland te laten chaufferen, maar er kwamen wel wegwijzers met de snelste route naar onze COA-hotels en asielcruiseschepen. Feitelijk was het VN-Migratiepact (pact van Marrakesh) gestoeld op linkse dogma’s, zoals gedeelde verantwoordelijkheid, non-discriminatie en mensenrechten en zorgde het direct voor een grotere toestroom van kansloze migranten naar Europa. De enige verdediging die Azmani had was dat het akkoord niet juridisch bindend was, maar iedereen wist dat het migratiepact door zou werken in wetgeving.

De ondraaglijke vaagheid van het nieuwe Brusselse migratiepact gaat niets betekenen voor Nederland en het gaat de ongebreidelde toestroom van de door Jan Werts in Wynia’s Week geschatte twee tot drie miljoen immigranten per jaar niet tot draagbare niveaus beperken. Voor het eerst in tien jaar en nog net op tijd om vlak voor de verkiezingen voor het nieuwe Europees Parlement nog een spaak in het wiel te steken komen de tandeloze pennenlikkers met veel bombarie met een enorm akkoord dat een Lampedusiaanse verandering inluidt. Kort en goed is er afgesproken dat kansloze migranten die geen recht op asiel hebben sneller moeten kunnen worden uitgezet, dat de aankomstlanden, Griekenland, Italië en Spanje, dit moeten regelen en dat er, in ruil voor het feit dat ze niet iedereen doorsturen naar het noorden, een eerlijker verdeling over de EU-lidstaten gaat plaatsvinden. Hongarije en Polen hebben terecht al laten weten dat ze geen enkele migrant zullen opnemen.

Gaat dit boterzachte, maar oh zo inclusieve migratiepact werken? Nee, natuurlijk niet. Het is een reflectie van wereldvreemde collectivisten in Brussel, die denken dat de wereld maakbaar is en van ons allemaal. Hard werken en succesvol zijn moet onmiddellijk gedeeld worden met mensen die binnen komen rennen, hun hand ophouden en aan het staatsinfuus gaan hangen. Andermans geld uitgeven is geen probleem.

Dublin-verdrag

Maar hadden we niet al de Dublinverordening, waarin geregeld werd welk land verantwoordelijk is voor welke asielzoekers? Was het niet gewoon zo, totdat Angela Merkel dit verdrag in 2015 eenzijdig en zonder overleg buitenspel zette, dat een asielzoeker alleen asiel kan aanvragen in het eerste veilige land waar hij binnenkomt? De kern van het probleem is dat de EU continu, weliswaar met grote vertraging, nieuwe regels probeert te maken, maar de oude afspraken niet handhaaft. Als Nederland zich op het standpunt zou stellen dat asielaanvragen niet in behandeling kunnen worden genomen als iemand niet via Schiphol of de Noordzee in ons land is gekomen, dan is Ter Apel meteen leeg. Afrikaanse jongemannen reizen soms door wel zes veilige landen voordat ze in het uitkerings-Walhalla Nederland aankomen en hier asiel aanvragen.

De pullfactoren zijn enorm. Een absurd hoog percentage van de asielaanvragen wordt ingewilligd, waarna de jackpot valt. Een uitkering, een gratis huis, gratis zorg, gratis onderwijs en familiehereniging, allemaal betaald van belastinggeld dat wordt opgebracht door hardwerkende Nederlanders die zich afvragen of ze ooit hebben gestemd voor deze chaotische culturele aanval op hun leven, die maar liefst 24 miljard euro per jaar kost. In 2023 kwamen er 70.000 asielzoekers Nederland binnen, waarvan het gros in de eerste generatie netto niets bijdraagt aan de samenleving. Dat is nog eens een kat in de zak kopen.

De uitweg uit de asielcrisis

Gelukkig biedt het EU-migratiepact nog een leuke praktische uitweg die Geert Wilders zal aanspreken. Als een land ervoor kiest om geen asielzoekers op te nemen, dan moet een boete worden betaald van 20.000 euro per asielzoeker, een schijntje vergeleken bij de werkelijke kosten, de overlast en schade aan onze cultuur. Voor 70.000 asielzoekers zou dat neerkomen op 1,4 miljard euro, een fractie van de 24 miljard euro die we nu jaarlijks spenderen aan deze asieltsunami. Ik zou zeggen, reactiveer het Dublin-akkoord, verminder het inwilligingspercentage, stop met alle pullfactoren, betaal de boete voor de enkele kansenparel die overblijft en boek die 24 miljard euro in voor mensen die vermorzeld zijn in het toeslagenschandaal, Groningers die graag de scheuren in hun huizen willen repareren, en ondernemers die hun bedrijf failliet zagen gaan door de onzinnige en disproportionele coronamaatregelen. Gewone Nederlanders die hier al hun hele leven wonen en die in de problemen zijn gekomen door vier kabinetten Rutte. Dat zou een mooi afscheidsgebaar zijn. In het belang van Nederland!

Op 15 april publiceerde Autoweek een dramatische analyse over de ontwikkelingen van de brandstofprijzen aan de pomp in ons land. Vanaf 1 januari dit jaar tot april is de benzineprijs al met bijna 25 cent per liter gestegen! Per 1 januari 2025 komt daar nog eens 24 cent per liter aan accijnsverhoging bij. Dan zou de prijs per liter op minimaal 2,54 euro moeten liggen, aldus de berekening van Autoweek. De Nederlandse automobilist wordt compleet kaalgeplukt en gedwongen de auto af te schaffen. Waar is dat allemaal op gebaseerd?

Opbouw benzineprijs

Deze website van Shell legt uit hoe de literprijs is opgebouwd;

• 21 procent van de literprijs aan de pomp is de prijs voor ruwe olie
• 2 procent van die literprijs gaat naar de benzineproducent voor het raffineren tot benzine
• 3 procent betreft opslag en transportkosten
• 7,4 procent is winst voor de pomphouder
• 45,6 procent is belasting in de vorm van accijns
• 21 procent is belasting in de vorm van BTW

Van de verkoopprijs van één liter benzine gaat 66,6 procent naar de overheid. Vanaf 1 januari 2025 stijgt dat naar boven de 70 procent!

Oorzaken stijgende olieprijzen

Als er weer eens prijsverhoging plaatsvindt, wordt direct verwezen naar de ontwikkelingen in de geopolitiek en internationale handel. Volgens álle mainstream media-kanalen drijven de oorlog tussen Rusland en Oekraïne en de huidige spanningen in het Midden-Oosten de prijs van ruwe olie op.

Maar als je kijkt hoe de prijs van een vat olie de afgelopen jaren heeft gefluctueerd en daarbij bedenkt dat iédere fluctuatie van die ruwe olieprijs slechts 21 procent van de prijs aan de pomp beïnvloedt, dan zie je meteen de lariekoek die over ons wordt uitgestrooid.

Van deze website is onderstaande grafiek afkomstig die onmiddellijk toont hoe het verhaal van de gestegen ruwe olieprijzen tot de categorie fake nieuws en desinformatie gerekend mogen worden.

Volgens deze CBS-website lag in het jaar 2015 de prijs van benzine op 1,64 euro, en dat bij een ruwe olieprijs van 140 dollar per vat!

Momenteel is de benzineprijs 2,28 euro per liter bij 86 dollar per vat, oftewel een hogere benzineprijs van 64 cent per liter bij een lágere olieprijs van 54 dollar per vat!

Op de oliemarkten wordt nu druk gespeculeerd over de prijs per vat als het conflict tussen Iran en Israël verder uit de hand loopt. Dan zou de prijs per vat (in het ergste geval) tot 100 dollar per vat op kunnen lopen. Dat is nog steeds 40 dollar per vat mínder dan in 2015!

Er is maar één oorzaak voor de geëxplodeerde brandstofprijzen; astronomische belastingverhogingen! Nederland op kop.

Brandstofbelastingen in de EU-lidstaten

Om even goed te begrijpen hoe onze regering de zaak belazert op het gebied van brandstofprijzen, is het goed de belastingen op die brandstof in andere EU-lidstaten te vergelijken.

De EU schrijft een minimum belastingtarief (accijns en BTW opgeteld) voor van 36 cent per liter (gegevens 2023).

In Nederland ligt volgens de ANWB het totaal van accijns en btw op 98 cent per liter; 2 ½ keer hetgeen de EU verlangt!

Nederland past de allerhoogste belastingen in heel Europa toe op brandstof!

Dat blijkt uit de berekeningen van het toonaangevende Tax Foundation Europe en onderstaande, beschamende tabel (gegevens 2023).

Overheid en mainstream media moeten eens de werkelijke feiten gaan benoemen in plaats van de burgers met desinformatie en fake nieuws te bestoken. De realiteit benoemen en bespreekbaar maken zal mogelijk het vertrouwen in de media en politiek geleidelijk kunnen herstellen en analyses als deze overbodig maken.