Column

Opnieuw CTB: VNO-NCW en MKB draaien ondernemers de nek om

Avatar foto

op

Opnieuw CTB: VNO-NCW en MKB draaien ondernemers de nek om
Deel dit nieuws
Foto: INDEPEN

Werkgeversorganisaties als VNO-NCW en MKB-Nederland draaien eigenhandig hun eigen leden, de ondernemers, én de samenleving de nek om door het CTB (coronatoegangsbewijs) weer terug te wensen als coronamaatregel de aankomende winter. Of: deze in ieder geval niet uit te sluiten als laatste redmiddel mocht de boel anders weer dicht gaan. Dat meldt het Algemeen Dagblad op 10 augustus 2022. De gevolgen zijn niet mals.

Meer dan 50% omzetverlies?


Er zal hoogstwaarschijnlijk sprake zijn van (veel) meer dan 50% aan omzetverlies. En dat nog wel voor een bewezen niet werkend instrument, dat daarbij ook nog mensenrechten schendt. Winkelen en horecabezoek zijn niet alleen nuttige bezigheden, maar betreffen ook activiteiten die mensen bovenmatig appreciëren. Een barrière opwerpen bij de ingang van een winkel/café/restaurant gaat daarom veel omzet kosten. Nu is een mondkapje ook al een onding met een negatieve impact op de omzet, maar de mogelijke invoering van de coronapas bij de ingang is helemaal een brug te ver. Niet alleen de ongevaccineerden raak je zo kwijt. Dat betreft in het aankomend najaar zo’n 40 à 45% van de volwassen bevolking (hooguit 60% zal volledig geboosterd zijn, is de verwachting). Maar denk ook eens aan al die vriendinnengroepen die op een zaterdag gezellig samen gaan shoppen. Als er een vriendin bij is die geen QR-code heeft, haakt de hele groep af. Dat kan zo maar leiden tot veel meer dan de helft minder bezoekers in je winkel. Het is de opmaat naar een faillissement.

Mensen uitsluiten

Het is tijd om te allen tijde ‘nee’ te zeggen tegen iets wat een onderneming, de economie en de complete samenleving bewust kapot zal maken. Want naast een omzetkiller maakt het CTB ook onderscheid tussen mensen. Het sluit mensen uit. Mensenrechten worden geschaad. In alle opzichten is het CTB onwenselijk. Ik doe dan ook een oproep aan de werkgeversorganisaties om alsnog ‘nee’ te zeggen tegen dit onzalige plan. Want met failliete leden is er uiteindelijk ook geen werkgeversorganisatie meer. En we willen toch geen mensen uitsluiten? Of hen dwingen tot iets, een prik met een onduidelijk effect inmiddels, wat ze eigenlijk liever niet (meer) willen?

Mkb‘ers willen geen CTB

Wat is er in hemelsnaam in de hoofden van de besturen van deze werkgeversorganisaties omgegaan om dat CTB überhaupt te durven bepleiten? Is men gezwicht voor berichten vanuit de regering? Dat men toch maar moet meewerken als het kabinet daarom vraagt? Kennelijk wordt het bestuur van deze werkgeversorganisaties bevolkt door mensen die graag hun goede wil willen tonen, zodat het landsbestuur weer kan zeggen: “Zie je wel, de werkgevers willen het zelf.” Maar de leden willen het niet. Ik ken in ieder geval geen enkele mkb’er die voorstander is van het CTB.

Volg niet altijd de EU

Daarbij lijkt ook ons kabinet (deels) te worden aangestuurd door de EU, in die zin dat de EU een groot voorstander is van het CTB. En ons kabinet is volgzaam. Té volgzaam. Waar is onze eigen, Nederlandse soevereiniteit gebleven? Onze Hollandse nuchterheid?

De coronapas is dus ongewenst. De QR-code is een farce. Deze voorkomt geen besmettingen. Omdat gevaccineerden namelijk ook besmettelijk zijn. De QR-code dient daarom geen enkel praktisch nut. Ook TNO heeft in opdracht van de regering aangetoond dat het CTB geen zin heeft en dat deze hele bevolkingsstammen tegen elkaar opzet. Grote groepen mensen worden achtergesteld. Omdat zij geen toegang meer hebben tot de horeca, de winkel, de sportkantine, het museum, de sportschool, de muziekles, het theater, de bioscoop, het vliegtuig. Et cetera.

Ventileren, dat werkt wél

Vrijwel geen enkele coronamaatregel heeft een positief effect gehad, integendeel zelfs. De enige coronamaatregelen die wél een zeker netto positief effect hebben, zijn vrij simpel: thuisblijven bij klachten, ventileren en het verhogen van de ziekenhuiscapaciteit, zeker ook qua verpleegkundigen. Dát zijn de maatregelen die prima zijn en ook weinig ingrijpend voor bedrijven en burgers.

Dus daarom, werkgeversorganisaties: stop het steunen van het coronatoegangsbewijs. U doet uw leden én de gehele maatschappij er een groot plezier mee.

Verder Lezen

3 Comments

  1. Sjaak

    14 augustus 2022 in 16:33

    Het wordt je hoe dan ook door de strot geduwd, die ctb (coronatoegangsbewijs).
    Die naam dekt trouwens ook de lading niet, immers letterlijk vertaalt: toegangsbewijs, gerelateerd aan corona.

  2. jan

    14 augustus 2022 in 23:56

    Zo ist precies…

  3. Michel Schreuders

    16 augustus 2022 in 11:36

    Als je collectief en dus met iedereen weigert stort alles als een kaartenhuis in elkaar

Laat een reactie achter

Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Column

Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU

Terwijl Nederland zucht onder de nasleep van de coronacrisis en de economische klap die vooral kleine ondernemers en het midden- en kleinbedrijf (mkb) hebben gevoeld, dient het Europese coronaherstelfonds niet als de reddingsboei waarop velen hadden gehoopt. In tegendeel, het fonds, waarbij de lidstaten garant staan voor het hallucinante bedrag van 650 miljard euro, heeft zich ontpopt als een symptoom van een veel groter euvel: het verlies van onze nationale soevereiniteit aan de bureaucratische moloch die de Europese Unie is geworden.

Nederland heeft, als trouwe Europeaan, maar liefst 45 miljard euro in dit fonds gestort, waarvan een substantieel deel als ‘gift’ aan andere lidstaten wordt beschouwd. Terugzien doen we hiervan slechts een fractie, met strikte voorwaarden die ons dwingen het merendeel te investeren in klimaat en digitalisering. Wat dat met herstellen van corona te maken heeft, is een raadsel, maar dat doet er niet toe, als er maar een miljardenfonds kan worden opgericht waaruit door politici naar believen kunnen graaien. Dit terwijl onze eigen ondernemers schreeuwen om steun, onze infrastructuur om aandacht vraagt, en onze burgers gebukt gaan onder de stijgende levenskosten.

De ironie kan bijna niet groter. Italië, met een ontvangst van maar liefst 200 miljard euro uit het fonds, viert feest. Spanje lacht het laatst, profiterend van alleen de giften. En wij? Wij zijn het kind van de rekening, gedwongen om door de hoepels van de Europese bureaucratie te springen voor wat kruimels van de rijk gevulde Europese tafel. Nederland krijgt een schamele 5,4 miljard euro uit het coronaherstelfonds, en zelfs dat bedrag is onzeker. Dit fonds is niets minder dan een mechanisme dat het spaarzame, hardwerkende Noorden straft, ten voordele van het op de pof levende Zuiden.

Via dit transfer-fonds dat ‘gratis geld’ rondpompt, wordt ons belastinggeld besteed aan de vroegpensioenen in Frankrijk, de siësta’s in Spanje en het begrotingstekort in Italië. Een beloning voor spilzucht en economisch wanbeleid, gefinancierd door ons, de Europese Commissie, namens een Unie die steeds verder van haar burgers af lijkt te staan. Onze primus inter pares Mark Rutte stond erbij en keek ernaar. Geen veto, geen opt-out, geen vuist op tafel. De tijd dat Nederland ‘Il Duro’ naar Brussel stuurde is vergeten. Goede relaties opbouwen, problemen weglachen en op naar een nieuwe baan, zonder verantwoordelijkheid te nemen voor de chaos die is gecreëerd.

De vraag rijst: wiens belang dient dit fonds nu echt? Zeker niet dat van de Nederlandse ondernemer, die na jaren van strijd tegen de coronamaatregelen, geen cent ziet van het geld dat bedoeld was voor economisch herstel. Het mkb speelt in de Europese plannen slechts een bijrol, terwijl de klimaatobsessie alles lijkt te overschaduwen. De wasbeerhonden van Marion Koopmans likken er vast hun pootjes bij af.

Het is hoog tijd dat wij ons afvragen of dit de richting is die we op willen met Europa. Een richting waarin onze soevereiniteit stukje bij beetje wordt uitgehold, waarin ons geld wordt gebruikt om de problemen van anderen op te lossen, terwijl we thuis de eindjes aan elkaar moeten knopen. Maar liefst 200.000 ondernemers zijn technisch failliet door de onzinnige en disproportionele coronamaatregelen. Hun faillissement is vooruitgeschoven met wat steunkruimels en uitstel van het betalen van belastingen zodat het bloed pas door de straten zal lopen nadat het illustere corona-duo Rutte/De Jonge is vertrokken. Op naar hun volgende kartelbaantjes als secretaris-generaal van de NAVO en als burgemeester van Rotterdam. Als meeuwen die de boel onderpoepen en daarna weer doorvliegen.

Het coronafonds, en de manier waarop het is vormgegeven, symboliseert een Europa dat niet langer het beste voorheeft met zijn lidstaten, maar dat vooral zijn eigen federale dromen najaagt. Mensen als Guy Verhofstadt en Ursula von der Leyen lijken rechtstreeks te zijn weggelopen uit een nieuw seizoen van The Hunger Games en ze hebben er geen enkele moeite mee om volstrekt ondemocratisch hun goddelijke gang te gaan. Met alle desastreuze gevolgen van dien. Oorlog, voedseltekorten, watertekorten, energietekorten, armoede, massa-immigratie en vele andere crises die uitsluitend het gevolg zijn van stupide EU-beleid. Het is tijd om onze soevereiniteit terug te pakken, om te eisen dat ons geld wordt besteed aan onze belangen, onze eigen mensen, ons eigen land.

De Europese Unie zou een samenwerking moeten zijn die alle lidstaten ten goede komt, niet een vehikel voor financiële herverdeling die de ene groep bevoordeelt ten koste van de andere. Laat dit fonds een wake-up call zijn: het is tijd om onze stem te laten horen, om onze plek binnen deze EU te heroverwegen en te vechten voor een Europa dat écht in het belang is van de lidstaten. Een Europa dat veel meer lijkt op het oorspronkelijke ideaal, namelijk een Europese Economische Gemeenschap. Een Europa dat handelsbarrières slecht door regels en wetten te verminderen. Een Europa dat zich inzet voor een beter vestigingsklimaat en voor een gelijk speelveld voor het bedrijfsleven. Een Europa zonder Europees leger, zonder Europese belastingen, en zonder Europese fondsen. Een Europa in het belang van Nederland!

Verder Lezen

Column

De huidige overheidscommunicatie is maatschappelijk destructief

Avatar foto

Gepubliceerd

op

De huidige overheidscommunicatie is maatschappelijk destructief
Foto: ANP

Het mogelijk aantreden van een bijzonder parlementair kabinet, waarbij het machtsaccent verschuift naar de Tweede Kamer, biedt een uitgelezen kans om de overheidscommunicatie op de departementen eens flink op te schudden. Veel van de (morele) teloorgang van overheid en politiek en afbraak van geloofwaardigheid en gezag, is mede op het conto van communicatie-ambtenaren te schrijven. Voor de verkiezingen kondigde Pieter Omtzigt aan dat hij, als hij aan de machtsknopen komt te zitten, een grote schoonmaak van de departementale communicatie-afdelingen in gang gaat zetten. Dat is een absoluut vereiste wil er sprake zijn van een échte nieuwe politieke bestuurscultuur en herstel van de vertrouwensrelatie met de samenleving.    

Zonder een fundamentele herijking van de rol van de overheidscommunicatie zal er van een nieuwe bestuurscultuur en politieke stijl niets terechtkomen. Opvallend genoeg zijn zij tot op heden echter buiten beschouwing gebleven in de analyses en verklaringen over deze vertrouwens-crisis. Dat heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat ook deze beroepsgroep pocht met een heuse wetenschap-pelijke achtergrond. In onze dagen, waar de wetenschap zich heeft opgewerkt als het nieuwe ware ‘Gods Woord’ en zichzelf een ‘religieuze’ status heeft aangemeten, is kritiek op dé wetenschap een doodzonde.

Tijd om daar verandering in te brengen. De start van een (eventueel) nieuw soort kabinet biedt de kans, temeer omdat het beoogde kabinet van andere politieke makelij is dan wat de afgelopen twintig jaar op het politieke toneel stond. Deze andere ‘makelij’ vraagt, wil ze slagen, om een fundamenteel andere manier van communiceren, niet alleen met de Tweede Kamer, maar vooral ook met burgers. Dat wordt een hele opgave, gelet op het sloperswerk van de huidige communicatie-machten, die de vertrouwensrelatie nagenoeg verbrijzeld hebben. Hoe heeft dat zover kunnen komen?

Voor antwoorden moeten we terug naar halverwege de jaren negentig met de opmars van het neo-liberalisme. Tot op dat moment beperkte overheidscommunicatie zich tot het klassieke voorlichtingswerk. De lessen uit de Tweede Wereldoorlog van overheidscommunicatie als propaganda waren nog niet verleerd. Halverwege de jaren negentig veranderde dat. Deze geschiedenisles werd in diepe laden opgeborgen en maakte plaats voor een diep geloof in marktwerking.

Met de introductie ervan in tal van publieke sectoren kwam op voorspraak van de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) ook de bedrijfsmatige aanpak van communicatieoverheid binnen. Dat betekende meer gewicht voor public relations en marketingcommunicatie. Ministeries en ministers werden ineens ‘merken’, die ‘geladen’ moesten worden. Het draaide niet meer om de waarheid en het algemeen belang, maar om regie op een positieve beeldvorming waarbij nagenoeg alles geoorloofd werd.

Als gevolg van deze beleidskeuze gingen bewindspersonen en ambtsdragers ineens ook heel anders praten. Wijlen NRC-columnist Henk Hofland noemde dit ‘gettotaal’. Deze taal bestaat uit het opzeggen van ‘kernboodschappen’, die ongeacht de vraag telkens weer herhaald worden. Daarbij zijn overdrijving, leugens en misleiding, net als in de reclamebranche, als vanzelfsprekend geoorloofd. Morele en ethische grenzen bestaan nagenoeg niet.

In de Voorlichtingsraad (VoRa) van toen werd volop gediscussieerd over de noodzaak ervan. Het klassieke voorlichten was niet meer van die tijd. Het gevolg was dat de VoRa de stap zette naar eigentijdse propaganda in de vorm van reputatiecommunicatie, geserveerd met een wetenschappelijk sausje. Het eigen politieke belang werd (en is) het kernpunt van moderne overheidscommunicatie. Overheidscommunicatie werd een politiek instrument en van maatschappelijke relevantie ontdaan. De spindoctors en voorlichters namen het heeft in handen. Met hun komst werd de moraal, het fatsoen, eerlijkheid en transparantie ten grave gedragen.

Geen nieuwsconsument kijkt er meer van op als er weer een parlementair onderzoeksverslag uit de Haagse burelen verschijnt. Met het inmiddels overbekende ‘ach en wee’ geroep van ‘geschokte’ Kamerleden. De conclusies zijn immers altijd hetzelfde. De uitkomsten vermelden selectieve omgang met informatie: kritische rapporten die in een bureaula verdwijnen, tunnelvisies, doofpotaffaires en de Tweede Kamer niet, onvoldoende of misleidend informeren.

Wat is de verklaring? Het is de roze olifant in de kamer die niet wordt benoemd: de rol van de communicatieprofessie. Het antwoord op vragen als welke belangen er spelen in al die tunnelvisies, waarom er ‘druk’ wordt uitgeoefend om niet transparant te zijn en waarom interne kritische rapporten in de bureaula’s worden opgeborgen, vinden we bij de communicatie-professionals die waken over de reputatie en beeldvorming. Net als in reclamespotjes wordt er alleen gestuurd op een positief beeld, reputatie en het ministeriele en departementale eigenbelang. Daarbij is veel geoorloofd om dat belang te waarborgen en te beschermen.

Voor een nieuw kabinet ligt er een grote maatschappelijke opgave te wachten. Zijn succes zal bepaald worden door het antwoord op de vraag of het erin slaagt de ernstig verstoorde vertrouwensrelatie met miljoenen teleurgestelde en bezorgde burgers te herstellen. Dan zal er hard ingegrepen moeten worden op de communicatie-afdelingen van de departementen. Er zal een einde moeten komen aan het maatschappelijk destructief werk van beeldvormingspolitiek en reputatiecommunicatie. Voor het welslagen is het ook een vereiste om een einde te maken aan de incestueuze relatie met de parlementaire media, die zich de laatste jaren steeds meer hebben laten gelden als propagandisten van het politiek establishment.

Het nieuwe kabinet doet er goed aan meer afstand te nemen van de mainstreamkanalen en een nieuw media- en persbeleid te ontwikkelen, waarbij de zogenaamde ‘alternatieve’ media recht wordt gedaan: zij hebben er in de ‘coronajaren’ blijk van gegeven wél de lessen over gevaren van propaganda te verstaan!

Verder Lezen

Column

Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (4)

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (4)
Foto credit: Esther Meijer

De uitdrukking ‘slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in’, die nu al voor de vierde keer boven deze column staat, komt natuurlijk ergens vandaan. Onlangs gebruikten Ewald Engelen en Martijntje Smits het eveneens in hun NRC-opinieartikel dat ook nog eens werd afgedrukt in een Duitse mainstream krant. Het is één van de eerste echt kritische noten tegen alle oorlogshitserij en vooral een pleidooi voor vrede in plaats van oorlog. De uitdrukking is ontleend aan de gelijknamige titel van het magistrale boek van Christopher Clark over de oorzaak en de achtergronden van de Eerste Wereldoorlog, waar alle betrokken landen zich indertijd al slaapwandelend en met een keten van stomme beslissingen in rommelden.

Vijf jaar geleden betrok ik het witte houten thee- annex secretariaatshuisje van de laatste Duitse keizer Wilhelm II, een klein lief monument uit 1900, dat tot 1953 nog op Huis Doorn stond. Na zijn vlucht vanuit het Belgische oorlogsfront woonde de Duitse Keizer, een soort politieke asielzoeker avant la lettre, met zijn gevolg zoals zijn vleugeladjudant Sigurd von Ilsemann, op Landgoed Doorn waar hij in mei 1941 stierf en begraven werd. Niet alleen Clark schreef een uiterst belangwekkend boek, dat deed ook de vleugeladjudant Von Ilsemann met zijn dagboeken vanaf 1918 tot en met de dood van de Wilhelm II.

Laat ik al deze boeken, die ik natuurlijk wel moest lezen al wonende in het historische monument, voor het gemak met één adequate zin samenvatten, die de extreem complexe en vreemde achtergronden van die Eerste Wereldoorlog weerspiegelt. De op de vlucht geslagen laatste Duitse Keizer was zijn hele leven maar met één vraag bezig waar hij maar geen antwoord op vond en dat was de zin: ‘what the f*ck happened?’

Wilhelm II

De Duitse keizer kreeg van de geallieerden indertijd de schuld van de Eerste Wereldoorlog in de schoenen geschoven, maar wie Clark leest, de dagboeken van Ilsemann en de nieuwste studies van diverse (hobby)historici zoals Jaap Holwerda en wijlen Hans Andriessen, die valt van zijn stoel over de vele verontrustende geopolitieke overeenkomsten tussen toen en … nu.

Na de door de Duitsers gewonnen Pruisische oorlog in 1869 (en zeker na de Duitse eenwording onder de generaal Bismarck die slimmer en machtiger was dan Willhelm II) werd Duitsland een uiterst vermogend wetenschappelijk en industrieel welvarend rijk dat ook nog eens aan grote koloniale aspiraties en een zeevloot begon. Een giftige samenwerking van de Britten, Fransen en Russische tsaren zinde al vanaf eind 19e eeuw op een gezamenlijke aanval op Duitsland, die er uiteindelijk, na tal van machinaties en gerommel, in de zomer van 1914 ook kwam.

Verdrag van Versailles

De consequenties waren immens. Twee keizerrijken verdwenen: het Duitse en de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie. In Rusland had de bolsjewistische revolutie plaats gevonden, waarbij de tsaar en zijn gezin koelbloedig uiterst wreed werden uitgemoord. Vervolgens begon in Rusland het communisme als tegenhanger van het westerse kapitalisme. Dat de Duitsers deze oorlog verloren was vreemd en heeft mogelijk vooral te maken met het uitbreken van de Spaanse griep aan en achter het Duitse front, die meer slachtoffers eiste dan de toch al gruwelijk moorddadige oorlog zelf. Vervolgens werd in Versailles een vredesverslag als een vernederend dictaat tegen de Duitsers afgedwongen en was dusdanig onrechtvaardig en hard, dat zelfs al tijdens de onderhandelingen critici ervan gruwden. De beroemde Britse econoom John Maynard Keynes die er als topambtenaar bij was, waarschuwde dat het ‘Dictaat’ van Versailles tot desastreuze gevolgen zou leiden. Wat het ook deed: Europa kreeg er de Nazi’s en Hitler voor terug. In die zin is de Tweede Wereldoorlog een haast logische voortzetting van de Eerste Wereldoorlog.

Loopgravenoorlog

Een andere staande uitdrukking is de ‘frische, fröhliche Krieg’, want in 1914 dachten met name de Duitsers nog dat het een korte gemakkelijke oorlog zou worden die ze wel even snel zouden winnen. De soldaten gingen letterlijk zingend naar het front waar ze vervolgens vier jaar lang in de grootst denkbare hel terecht zouden komen. De hemeltergende loopgravenoorlog zien we nu, ruim honderd jaar na dato, weer doodleuk opgelaaid in Oekraïne. En net als destijds in die Eerste Wereldoorlog krijgen we van alle geweld aan het front vrijwel niets mee vanwege de totale oorlogscensuur en propaganda aan beide kanten. En ook nu weer staan de belangen van met name de VS en de NAVO tegenover Rusland, die Europa voor de derde keer een wereldoorlog in zuigen, ‘in rommelen’. Bij het schrijven van deze column komt zojuist het bericht binnen dat Poetin nu niet meer over een speciale operatie spreekt, maar openlijk zegt dat Rusland met Oekraïne in oorlog is en vindt er een ongekend gruwelijke en grote aanslag plaats in Moskou. Feitelijk zijn ‘wij’ als het Westen nu dus niet meer in een koude, maar een hete oorlog met Rusland.

Escalatie

De gevreesde escalatie die ik al vanaf mijn eerste column benoemde, is een feit. We zijn nog nooit zo dicht geweest op een nucleaire oorlog, die onze beschaving en zelfs de mensheid in slechts enkele uren voorgoed van de aardbodem kan vegen. En dat met dank aan onder meer onze eigen minister-president Rutte, de ongekozen EU-voorzitter Von der Leyen, een door de Fransen niet meer gepruimde Macron en de seniele Biden, die Amerikaanse president probeert te spelen.

Het heeft niet eens zin meer om in deze column nog eens op te sommen hoe we hier terecht zijn gekomen, ik volsta met een paar verwijzingen want gelukkig hebben nieuwe Nederlandse media zoals De Nieuwe Wereld, met interviews met Amerikaanse grootheden zoals Jeffrey Sachs en Naomi Wolf die alles al messcherp benoemen en uitleggen. De Nord Stream pijpleidingen werden volgens de Amerikaanse hoogbejaarde toponderzoeksjournalist Seymour Hersh door Biden opgeblazen, en Europa zei daar niet eens wat over.

Hoogverraad

We leven in een tijd waarin onze politieke leiders niet alleen hoogverraad plegen, maar ons continent economisch en moreel tot in de afgrond hebben gebracht. Met de oorlog tegen Rusland pleegt Europa zelfmoord. Op LinkedIn waarschuwde ik hier al begin 2022 op. Iedereen die zijn huiswerk deed, kon toen al bronnen vinden zoals George Friedman die in 2015 al in vol ornaat en in het openbaar oreerde over de plannen van de Amerikaanse neocons met Oekraïne en ons continent.

De NAVO moest tot aan de drempel van de Russische grens op schootsafstand van Moskou oprukken en aldaar zou dan een nieuw ijzeren gordijn verrijzen vanaf de Zwarte Zee tot de Oostzee. En o ja, het aller gevaarlijkste voor de Amerikanen, wat koste wat kost vermeden moest worden, was een goede verstandshouding en economische samenwerking tussen Duitsland en Rusland, want dat zou de Amerikaanse hegemonie ondermijnen.

Neoconservatieve oorlogsagenda

In de horrorplannen van de neocons gaat het niet eens om Rusland, maar om China. Een oorlog tegen China. En die zou ‘het Westen’ alleen kunnen winnen met een onderworpen Rusland dan wel de vestiging van een (Amerikaanse CIA) puppet regime, zoals vanaf de Tweede Wereldoorlog gebruikelijk is geweest in ontelbaar veel landen over de hele wereld, in het bijzonder in Europa, het Midden-Oosten, Afrika en Zuid-Amerika.

Vredesdemonstraties

Nogmaals, beluister Jeffrey Sachs wiens ogen de laatste paar jaren ook pas echt ineens wijd open zijn gaan staan, en je weet genoeg. We zijn totaal besodemieterd en de prijs voor het niet tijdig inzien van de neoconservatieve oorlogsagenda en de macht en belangen van het militair-industrieel-farmaceutisch complex is dodelijk. Het is de allerhoogste tijd, die we overigens al nauwelijks meer hebben, om het tij te keren.

Kom zondag 31 maart allemaal naar Amsterdam, waar op twee plekken vredesdemonstraties zijn: op de Dam (12.00 uur) en daarna op het Museumplein (van 14.00 tot 15.00 uur). Op de Dam wordt gesproken, op het Museumplein gezwegen. Trek iets wits aan.

–//–

Verder Lezen

Recent

Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU
Column13 uur geleden

Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU

Terwijl Nederland zucht onder de nasleep van de coronacrisis en de economische klap die vooral kleine ondernemers en het midden-...

Nederlandse media muisstil over corona-onthullingen in Duitsland Nederlandse media muisstil over corona-onthullingen in Duitsland
Opinie1 dag geleden

Nederlandse media muisstil over corona-onthullingen in Duitsland

Het was te verwachten… terwijl in de Duitstalige landen ‘RKI-Files’ trending is, inmiddels alle ‘gerespecteerde’ kranten en televisiekanalen erover berichten,...

De huidige overheidscommunicatie is maatschappelijk destructief De huidige overheidscommunicatie is maatschappelijk destructief
Column2 dagen geleden

De huidige overheidscommunicatie is maatschappelijk destructief

Het mogelijk aantreden van een bijzonder parlementair kabinet, waarbij het machtsaccent verschuift naar de Tweede Kamer, biedt een uitgelezen kans...

Wat de Oekraïense bevolking offert om bij de EU en NAVO te komen Wat de Oekraïense bevolking offert om bij de EU en NAVO te komen
Buitenland3 dagen geleden

Wat de Oekraïense bevolking offert om bij de EU en NAVO te komen

Oekraïne wil graag zo snel mogelijk lid worden van de NAVO en de EU. Om dat proces te versnellen is...

Duitsland ontwaakt uit corona-nachtmerrie Duitsland ontwaakt uit corona-nachtmerrie
Gezondheid3 dagen geleden

Duitsland ontwaakt uit corona-nachtmerrie

In Duitsland is een opmerkelijke ontwaking gaande. De diepe wonden die corona heeft veroorzaakt in de samenleving begint de media...

In naam van klimaatverandering wordt ontbossing juist versneld In naam van klimaatverandering wordt ontbossing juist versneld
Klimaat3 dagen geleden

In naam van klimaatverandering wordt ontbossing juist versneld

Grote kolencentrales willen overstappen op houtpellets omdat kolen per 2030 verboden worden. De Tweede Kamer debatteerde er deze maand over....

Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is
Politiek5 dagen geleden

Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is

Is dit Ruttiaans, Cruyffiaans of de uitspraak van iemand die een beetje in de war is? In een debat vraagt...

Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (4) Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (4)
Column5 dagen geleden

Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (4)

De uitdrukking ‘slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in’, die nu al voor de vierde keer boven deze column staat, komt natuurlijk...

‘Climate: The Movie’ rekent keihard af met klimaatalarm ‘Climate: The Movie’ rekent keihard af met klimaatalarm
Klimaat7 dagen geleden

‘Climate: The Movie’ rekent keihard af met klimaatalarm

De afgelopen week vonden er twee filmpremières plaats in Nederland. Op donderdag was ik zelf nauw betrokken bij de première...

Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU
Column1 week geleden

Communistische earningsstripping leidt mkb’ers naar karige oude dag

De geschiedenis lijkt zich te herhalen. In tijden van armoede wordt er hard gewerkt en na verloop van tijd groeit...

Trending



This will close in 0 seconds