Tweede Kamerlid Wybren van Haga legt zich niet neer bij de weigering van minister Kuipers (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) om audio-opnames openbaar te maken van de vergaderingen van het Outbreak Management Team tijdens de coronapandemie.

Tijdens het archiveren van de documenten over de gezondheidscrisis bleek dat bij het RIVM deze geluidsopnames nog op de servers stonden. Die waren eigenlijk alleen bedoeld voor de notulist. De afspraak met de deskundigen in het OMT was dat ze daarna vernietigd zouden worden. Nu dat niet is gebeurd, proberen Kamerleden uit de oppositie deze boven water te krijgen, ook Pieter Omtzigt en Fleur Agema (PVV) zetten zich hier al voor in.

Volgens Kuipers komt met openbaarmaking in het geding, dat het OMT in alle vrijheid van gedachten moet kunnen wisselen om tot adviezen te komen. Een zaak van staatsbelang, vindt de minister zelfs, hierdoor kan hij zich ook verzetten tegen het grondwettelijke recht dat Kamerleden hebben op toegang tot alle overheidsinformatie.

Hij schrijft aan Van Haga: “Het risico bestaat dat bij het verstrekken van de audiobestanden de vrije gedachtenvorming binnen het OMT niet meer mogelijk is en daarmee bestaat ook het risico dat in de toekomst bij een eventuele volgende pandemie geen gedragen advies tot stand komt. Daarom kan ik de audiobestanden niet met uw Kamer delen.” Dit heeft volgens hem ook te maken met de bescherming van de persoonlijke levenssfeer van de OMT-leden.

Kamerleden zijn evenwel meer nieuwsgierig naar iets anders: zijn de adviezen van het OMT, tegen alle afspraken in, tot stand gekomen of aangepast op aangeven vanuit Haagse ministeries? Al in de zomer van 2020 beklaagden OMT-leden zich hierover in De Volkskrant. Dit was nog voordat de ambtelijke discussies over het invoeren van de avondklok op gang kwamen. Die was van meet af aan omstreden, pas achteraf kwam uit dat de ingrijpende vrijheidsbeperking ook nog eens niets had opgeleverd. In de academische literatuur was dat al te voorzien, al voor invoering ervan.

Van Haga ziet nu dat Kuipers niet onderbouwt wat precies het bezwaar is tegen openbaarmaking. In een Kamerdebat wil hij daarom steun bij collega’s vinden om per motie het kabinet op te roepen de tapes alsnog openbaar te maken. De BVNL-driemansfractie: “Het kabinet traineert de evaluatie van deze crisis aan alle kanten. Wob-verzoeken worden tergend langzaam behandeld en de helft van de informatie wordt alsnog niet verstrekt. Het ene na het andere smoesje komt voorbij om geen data te hoeven leveren, of echte transparantie onmogelijk te maken. De wet wordt omzeild zonder dat daarvoor een sluitende argumentatie wordt gegeven. Het is volstrekt absurd dat een minister gewoon zegt ‘ik weiger’ als een Kamerlid gebruik maakt van zijn recht op informatie. Ik vind het bedroevend en vooral ook beschamend dat het nodig is, maar ik zie inmiddels geen andere weg meer dan naar de rechter te stappen. Maar dat het zover heeft moeten komen in onze parlementaire democratie vind ik wel een dieptepunt.”

Kuipers hoeft als hij de Kamer toestemming geeft, de audiobestanden niet vrij te geven voor het grote publiek. Hij heeft verschillende opties om de documenten vertrouwelijk te houden. Alleen leden van de Tweede Kamer kunnen dan luisteren. Tot een definitief besluit is genomen, worden de opnames in ieder geval bewaard, aldus de minister.

Donderdag spreekt de Amsterdamse gemeenteraad voor het eerst over een plan om autoverkeer in de stad te ontmoedigen door binnenwegen tussen stadsdelen af te sluiten. Dat is een uitvloeisel van een project samen met het World Economic Forum (WEF). Het college wil weten hoe ver de raad hierin mee zou willen gaan.

Autoverkeersbubbels, cirkelroutes, binnenwegbarrières, circulatieplan, wijkwegenverkeersplan, ze zijn allemaal mogelijk. Een naam heeft dit concept nog niet in de volksmond; dit ligt nu pas voor het eerst voor in de gemeenteraad.

Ze worden in ieder geval door het World Economic Forum geprezen als een slimme weg naar de klimaatvriendelijke, filevrije toekomst. Echter, volgens critici vormen ze de infrastructuur van en de politieke opmaat naar buurten als ‘openluchtgevangenissen’, die in tijden van crisis afgesloten kunnen worden.

Dat kan simpel omdat al het verkeer concentreert in dit soort spreekwoordelijke verkeersballonnen, waarbij auto’s via de ringweg moeten omrijden om in een ander stadsdeel te komen. Het college van Amsterdam ziet daar wel wat in. Maar de raad?

Dat weet verkeerswethouder Melanie van der Horst niet, daarom vraagt ze het aan de volksvertegenwoordiging. Tumult ligt op de loer bij de bevolking, ook al staat de denktank van Klaus Schwab helemaal buiten de voorstellen, het goedkeurend stempeltje zit er wel op.

Van De Pijp naar het Oosterpark is hemelsbreed een paarhonderd meter, maar met de auto straks meerdere kilometers, want dat moet via de ring.

Dat duurt lang, ja. Geheel volgens het concept. Immers, zodra de meeste mensen sneller van A naar B komen per fiets, laten ze de auto staan. Als dit ergens kan, dan is dat wel in Amsterdam. Kortom: dit WEF-endorsed principe is hier misschien wel het ei van Columbus. Aan de andere kant is het opdelen van de hoofdstad in sectoren nogal draconisch; meer iets voor Berlijn tijdens de Koude Oorlog.

Hier ligt wel een grote vraag: hoe ver kan je gaan om autoverkeer in de stad terug te dringen?

Verkeerswethouder Melanie ter Horst wil nog geen standpunt innemen, maar stuurde vorige week wel een uitgewerkt voorstel naar de gemeenteraad. Dat voorstel was bijgesloten in een grote productie rondom het openbaar vervoer en de invoering van 30 km/u als maximumsnelheid in de hele stad, wat volgend jaar al moet ingaan.

Het autoverkeer in stadsdeelbubbels rond laten rijden hoeft niet op stel en sprong, het idee staat in de Omgevingsvisie 2050. Als het ervan komt, zal Amsterdam nooit meer hetzelfde zijn. Maar wethouder Van der Horst wil eerst wel eens weten wat de gemeenteraad vindt.

Die kreeg onderstaande kaart met stippen, welke in de plannen een wegafsluiting markeren. Van de ene naar de andere zone rijden kan alleen via de ringweg.

Afbeelding: Op deze punten moet doorgaand autoverkeer dat de stad doorkruist worden gestopt. De verkeerssituatie voor autoverkeer binnen de stad (bv van West naar Watergraafsmeer) moet dan via de ringweg A10, de circulatie komt er vervolgens uit te zien zoals hieronder geschetst door de gemeente Amsterdam.

Een circulatieplan zoals dit heeft de afgelopen tijd in Oxford voor veel tumult gezorgd in de samenleving. Elektronische surveillance speelde in die plannen zo’n grote rol, dat landelijke politici kritiek hadden, van links tot rechts. Indepen bracht hierover deze feature.

Het college van burgemeester Halsema kan met het voorstel peilen welke sentimenten hier leven, in de politiek maar ook in de stad: burgers kunnen bijvoorbeeld inspreken. Voor het eerst worden de grootse vergezichten uit Davos concreet: dit zijn de gevolgen, in de kleine straatjes van Amsterdam.

Premier Rutte deed in het parlement vaak spastisch of lacherig over het WEF. Dat pakte niet goed uit en daarom maakte hij dit jaar een speciale busjesvideo.

Amsterdam is op een veel praktischer, creatief niveau bezig, met name rond mobiliteit. Bij samenwerking in een WEF-project zijn bijvoorbeeld data verzameld en gedeeld van bedrijven die deelscooters of -fietsen verhuren, om zo de verkeersbewegingen goed in kaart te brengen.

Genoeg stof voor wél een inhoudelijk verhaal. Geen complottheorie, maar WEF-werkzaamheden in uitvoering. Hoe weegt de Stopera de grootse vergezichten van Klaus Schwab, die voor zoveel beroering en schisma zorgden?

De verkeersplannen hebben hun weerslag in de economie. Dat vergt ook politieke aandacht. Tijdens de pandemie profiteerden multinationals en grootwinkelbedrijven van hun schaalvoordeel. Als Amsterdam in verkeerslussen is opgeknipt, kan DHL waarschijnlijk veel efficiënter een groot aantal pakjes bezorgen. Kwestie van goed sorteren, er is volume genoeg. Maar drie jeugdvrienden uit West die samen een kleine koeriersdienst uit de grond stampten, kunnen heel goed juist veel langer onderweg zijn, als de bezorgadressen in verschillende stadsdelen liggen.

Reële zorgen als deze blijven nu vaak onbenoemd, omdat alles waar ook maar een hint van Davos of Klaus Schwab hangt als een complot wordt aangemerkt, en steeds vaker zelfs als antisemitisme. Dat smoort het gesprek, maar laat de zorgen voortwoekeren.

Nu is er dus een gouden kans om die weg te nemen, ook al is dat niet de opdracht van de hoofdstedelijke politiek. Dat is geen probleem: door de jaren heen heeft de Amsterdamse gemeenteraad bewezen zeer bevlogen de grote en principiële politieke debatten te kunnen voeren over zaken waar deze niet over besluit, zoals migratie of landelijk armoedebeleid.

Interessant aan het raadsdebat in de hoofdstad is dat nu eens niet een wereldomvattend, abstract toekomstvisioen van het WEF aan de orde is, maar juist een heel concrete uitwerking. Waar premier Rutte lacherig deed over samenwerking op dit mondiale platform, kan Amsterdam complotdenkers wind uit de zeilen nemen met een duidelijk, inhoudelijk verhaal.

Donderdag komt het verkeersplan van de hand van ’s lands oudste ingenieursbureau Royal HaskoningDHV voor het eerst in de raad aan bod, in een commissievergadering. De raadsleden in de commissie Mobiliteit mogen dan ‘toekomstdenken’; weer eens wat anders dan bespreken waar met behulp van Amsterdammertjes vermindering van het aantal parkeerplaatsen nodig is, of waarom er steeds meer verkeersborden bijkomen.

Dit zijn precies de enige twee voorwerpen die je nodig hebt, als je gaat voor het auto-circulatieplan. Beide zijn op voorraad bij de gemeente, genoeg.

Het zou Hugo de Jonge inmiddels dun door de broek moeten lopen als hij ziet op welke verkrampte manier zijn Duitse collega Lauterbach alleen nog maar door leugens zijn vege lijf probeert te redden. De overeenkomsten met het handelen van De Jonge tijdens de corona-crisis zijn namelijk nogal treffend.

Het begint al met het feit dat Lauterbach aangeeft dat de uitspraak over het ‘bijwerkingsvrije’ vaccin een eenmalige ‘wat klunzige tweet’ was. Buiten het feit dat het inhoudelijk niet blijkt te kloppen, blijkt nu ook dat hij in de periode daarna keer op keer publiekelijk heeft gesproken over het ‘bijwerkingsvrije’ vaccin, ook op de Duitse staatstelevisie. Het was juist onderdeel van zijn mediastrategie om dit zo vaak mogelijk te herhalen. Meest flagrant is echter dat hij nu aangeeft op dat moment wel te hebben geweten dat er serieuze bijwerkingen waren. Maar Lauterbach ging door, hij wilde de vaccins zelfs verplichten, wetende dat er serieuze bijwerkingen waren. Hoe zit dat met de frikandel van Hugo? Het vaccin in Duitsland is toch hetzelfde als het vaccin in Nederland?

Ook het door Lauterbach genoemde getal van 1 op de 10.000 gevallen met ernstige bijwerkingen blijkt een leugen van Lauterbach te zijn. Het gaat namelijk niet over 1 op de 10.000 mensen, maar 1 op de 10.000 prikken. Dat maakt het risico navenant groter na 5 prikken. Maar ook het Duitse ministerie van volksgezondheid maakte al op 20 juli 2022 bekend dat het gaat om 1 op de 5.000 prikken met ernstige bijwerkingen. Met 5 prikken wordt dat een kans van 1 op 1.000 op ernstige bijwerkingen.

Het Duitse Paul-Ehrlig-Institut (PEI, het Duitse RIVM) maakt echter inmiddels al officieel melding van een kans van 1 op 3.333 pér prik op ernstige bijwerkingen. Dit stelt de uitspraak van Lauterbach dat de kans op ernstige bijwerkingen ‘extreem zeldzaam’ is in een volkomen ander daglicht. Zelfs met kerst 2021 waagde Olaf Scholz, bondskanselier van Duitsland, het publiekelijk uit te spreken dat 60 miljoen Duitsers volledig gevaccineerd waren ‘zonder ernstige bijwerkingen of langdurige klachten’. Ze wisten allebei wel beter. Opgemerkt dient te worden dat deze getallen betrekking hebben op ernstige bijwerkingen, waarmee dus minder ernstige bijwerkingen niet worden benoemd.

Dat Lauterbach niet vies is van een leugentje, blijkt ook nu de Duitse media zijn cv aan het najagen is. Zo zou hij zijn cv ‘opgeleukt’ hebben met onderzoeken die niet bestonden en het schrijven van een niet bestaand boek om daarmee uiteindelijk professor te kunnen worden in Keulen.

Duidelijk is ook dat de vaccinproducenten niet aansprakelijk gesteld kunnen worden voor vaccinatieschade, aangezien de Duitse overheid de aansprakelijkheid heeft overgenomen. Middels een Nederlandse rechtszaak van Willem Engel weten we dat de Nederlandse overheid diegene die de vaccinatie heeft uitgevoerd als eindverantwoordelijk ziet. Lauterbach wil nu een fonds oprichten om slachtoffers schadeloos te stellen. En daar waar Lauterbach aan het begin van de crisis zei dat producenten ‘nauwelijks’ winst maakten op de vaccins, vraagt hij nu om een storting in het fonds door de producenten die volgens hem ‘exorbitante winsten’ hebben gemaakt op de vaccins.

Nu heeft Hugo de Jonge nooit gelogen over zijn opleiding, hij is geen professor maar schoolleraar, maar zijn bagatelliseren van het vaccin tot het nemen van een frikandel ‘waarover je toch ook geen vragen stelt over wat erin zit’ begint zich toch aardig te wreken. Gelukkig hoeft Hugo zich nog geen zorgen te maken over een onderzoek over de schadelijkheid van het vaccin, dat komt er namelijk niet. En bij het Lareb, de organisatie die de veiligheid van het vaccin bewaakt en de meldingen aanneemt, was de primaire reactie toen er in februari 2021 meer dan 7 keer meer meldingen dan verwacht binnenkwamen, te vragen om meer geld zodat de meldingen afgehandeld kunnen worden. En als iedere huisarts of GGD’er persoonlijk aansprakelijk is voor de gevolgen van de vaccinatie dan zijn er nog héél veel onderste stenen te slechten. Openbaringen zullen uit het buitenland moeten komen, zoals nu dus uit Duitsland.

Uit WOB-documenten blijkt dat de situatie in Nederland niet anders is, CeesCees72 schreef er een uitgebreid artikel over.