test

De inflatie over september is – volgens de eerste raming van het CBS – slechts 0,2 procent!! Fantastisch succes van het ECB beleid toch?. Het ongelooflijke nieuws kan je hier zelf nalezen. Maar hier klopt helaas geen biet van.

De snelle raming van het CBS

Bij de snelle raming was de inflatie in september 0,2 procent, meldt het CBS. Deze snelle raming is berekend op basis van nog onvolledige brongegevens. In augustus waren consumentengoederen en -diensten 3,0 procent duurder dan een jaar eerder. De inflatie wordt elke maand gemeten als de ontwikkeling van de consumentenprijsindex (CPI) ten opzichte van dezelfde maand in het voorgaande jaar.

De CPI geeft daarnaast ook inzicht in de prijsontwikkeling ten opzichte van een maand eerder. Volgens de snelle raming daalden de prijzen voor consumenten in september 2023 met 0,4 procent ten opzichte van augustus 2023. De definitieve cijfers van de CPI over september worden op 10 oktober gepubliceerd.

Inflatie per productgroep

Bij de snelle raming maakt het CBS naast het inflatiecijfer ook de prijsontwikkeling van een aantal productgroepen bekend. Deze productgroepen zijn samentellingen van bestedingscategorieën op een bepaald thema, zoals alle diensten. Op 10 oktober wordt van alle categorieën in de CPI de prijsontwikkeling gepubliceerd.

Uit die berekeningen voor september zou blijken dat de prijzen voor energie (benzine, diesel, gas en elektriciteit) in totaal met bijna 40 procent gedaald zouden zijn. Herkenbaar? Voor geen enkele Nederlander vermoed ik.

Grote invloed prijsontwikkeling energie op inflatie?

Het CBS stelt in het persbericht van 29 september; “De prijsontwikkeling van energie heeft al geruime tijd een grote invloed op het verloop van de inflatie. Dit komt met name door de hoge prijzen vorig jaar. In de tweede helft van 2022 namen de energieprijzen in de CPI fors toe. Mede daardoor werd er in die periode een hele hoge inflatie gemeten. De prijzen van energie in de CPI zijn nu een stuk lager dan in 2022. Omdat de inflatie wordt gemeten als de ontwikkeling van de prijzen ten opzichte van dezelfde maand in het voorgaande jaar, valt de inflatie nu lager uit.”

Einde citaat.

Datzelfde CBS beweert het tegenovergestelde over de energieprijzen in een artikel van 20 juli dit jaar. Daarin staat het volgende te lezen: ”Met de prijzen van juni 2023 gemeten ligt de energierekening 630 euro hoger dan een jaar eerder in juni 2022. De prijsstijgingen kwamen vooral door hogere belastingen.”

Einde citaat.

In juli dit jaar beweert het CBS dus dat de prijzen van energie een stuk hoger liggen dan in juni 2022 (630 euro per huishouden) om dan in september dit jaar het tegenovergestelde te beweren; de prijzen zijn nu een stuk lager.

Bekijk onderstaande tabel van het CBS uit juli dit jaar maar eens; vanaf januari 2023 zie je gemiddelde energiekosten per huishouden, per maand die 40 procent hoger liggen dan in 2022. En in september wordt het tegenovergestelde beweerd; 40 procent lagere energiekosten dit jaar. Beste CBS: hier is geen touw meer aan vast te knopen!

RABObank was de eerste die aan de bel trok

Analisten van de Rabobank voorspelden op 31 augustus dit jaar al dat de nieuwe CBS inflatieberekening voor september op ca. 0,8 procent uit zou komen. Maar het CBS maakt het zelf nog veel bonter: 0,2 procent! Volgens dezelfde Rabo analyse zou de inflatie voor september rond de 9,2 procent moeten liggen en dus geen 0,2 procent.

Het officiële CBS inflatiecijfer van september maskeert daarmee de daadwerkelijke inflatie die de gemiddelde Nederlander nog steeds zal ervaren. Zeker na de heftige stijgingen van brandstofprijzen aan de pomp tweede helft september.

Als de feitelijke inflatie rond de 46 keer zo hoog ligt (Rabo calculaties voor september) dan de door het CBS gerapporteerde cijfer, dan hebben we te maken met een extreem voorbeeld van desinformatie vanuit een belangrijke overheidsbron.

Desinformatie, misinformatie en fake news kunnen tot foute beslissingen leiden. Foute financiële beslissingen in dit geval. Immers, bij een inflatie van 0,2 procent gaat iedereen weer lekker sparen om tussen de 1,25 en 2 procent rente te ontvangen. Maar als de feitelijke inflatie rond de 9 procent  (Rabo calculatie voor september) zou liggen, ga je als de duvel edelmetalen aankopen!

Wie draait er straks weer op voor de schade die voortvloeit uit deze desinformatie? Juist, de Nederlandse burger. Een overheid die andermaal niet meer te vertrouwen is. Wat moet er veel puin geruimd worden door een nieuw kabinet. Bijna onvoorstelbaar.

Van alle asielzoekers die in de acht jaren tussen 2014 en 2022 naar Nederland kwamen en mogen blijven, werken minder mensen dan uit de groep vluchtelingen uit Oekraïne die pas een jaar of nog minder in Nederland zijn. Dat blijkt uit  een vergelijking van cijfers van het CBS en het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

De vlotte toetreding tot het arbeidsleger van Nederland viel meteen vorig jaar op, anders dan bij asielzoekers werd toen meteen toegewerkt naar banen voor de Oekraïense vluchtelingen. Zij hebben geen procedures nodig voor een verblijfsstatus. Asielzoekers mogen juist heel beperkt werken, en hebben recht op bijstand tot na de inburgeringsplicht, en die loopt pas drie jaar af nadat een statushouder een woning toegewezen gekregen heeft én met zijn gezin herenigd is.

Dat doet wat met de lust tot werken, lijkt het wel. Van alle statushouders die tussen 2014 en 2022 een verblijfsvergunning hebben gekregen, dat zijn er 214.000, hadden er in 2022 bijna 27.000 ‘werk als voornaamste bron van inkomsten’, blijkt uit CBS-cijfers van april dit jaar. Dit betekent niet dat er bijna 200.000 mensen werkloos thuis zitten, deze groep bestaat ook uit minderjarige kinderen en ouderen.

De helft van de werkende asielmigranten kreeg in 2014 of ’15 een verblijfsvergunning. Van de 27500 mensen die in 2021 een status kreeg, hadden vorig jaar 420 een baan die genoeg opbracht om uit de bijstand te geraken.

Van de 95.000 Oekraïners die vorig jaar kwamen, zijn er inmiddels zo’n 30.000 aan het werk, schreef minister Karien van Gennip (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) vorige week aan de Tweede Kamer. Dit is ongeveer de helft van de Oekraïners die oud genoeg is om te mogen werken.

Het grote verschil zit vermoedelijk in meer dan alleen de status aparte. Vanuit vluchtelingenorganisaties wordt vaak benadrukt dat de werklust vanzelf wegebt, tijdens de lange wachttijden voor een beslissing over de asielaanvraag, plus daarna nog afwachten wanneer er  een huis is. Voor een deel van de asielzoekers zullen ook trauma’s meespelen, vaak niet van het ellendige leven in het moederland, maar van de levensgevaarlijke vlucht, waarbij ze door criminele netwerken van mensensmokkelaars op gammele bootjes de Middellandse Zee over worden gestuurd.

Maar de grootste oorzaak ligt vermoedelijk bij de overheid zelf, die samen met de sociale partners al meer dan tien jaar van dialoogtafel naar veldonderzoek naar conferentie hobbelt, zonder echt door te pakken. Dat ligt niet aan de mensen in het veld die hun best doen om de ‘ingenieurs en apothekers uit Aleppo’ naar werk te begeleiden, maar aan de patstelling die het politieke debat over asielmigratie de afgelopen tien jaar deed veranderen in een loopgravenoorlog tussen links en rechts, waarbij op beide flanken het ‘eigen gelijk’ steeds dieper werd ingegraven.

Op links vinden politici dat elke asielzoeker een slachtoffer is dat in eerste instantie hulp nodig heeft, op rechts roept men dan dat geen van de statushouders zin heeft om te werken. Dat aan het werk zijn voor veel immigranten de beste hulp denkbaar is bij het inburgeren, dat snappen beide flanken wel. Maar asielzoekers meteen aan het werk zetten na binnenkomst in Ter Apel is, afhankelijk van welke bril je op hebt, dan wel inhumaan (‘uitbuiting’) dan wel een aanzuigende werking hebbend op nog meer asielzoekers.

Dat laatste is goed mogelijk. Dat de VVD vorige week in de kabinetscrisis de aanpassing van gezinsherenigingsregels zo hoog opspeelde, is ingegeven door het feit dat Nederland hierom door mensensmokkelaars aangeprezen wordt.

Maar intussen is het juist de chaos, die door de politiek is ontstaan in de asielprocedures, die het extra aantrekkelijk maakt voor andere groepen asielzoekers: de voornamelijk jonge mannen uit veilige landen van herkomst die doorgaans geen recht hebben op een verblijfsstatus. Want hoe langer het afhandelen van hun aanvraag duurt, hoe langer ze recht hebben op verblijf in een azc.

Ingehuurd als desinformatie-onderzoeker door de Europese Commissie, worden nepnieuwsjagers nu ook ingezet tegen informatie die wél door de beugel kan. Hierover zijn bijscholingen voor de vele maatschappelijke organisaties die, op kosten van Brussel, jagen op media-uitingen die heel vervelend, maar helemaal niet onwaar of onwettig zijn: ‘Lawful but awful’.

Dit soort groepen zijn ook in Nederland actief. Hier blijken techbedrijven bovendien alleen maar naar te reageren op verzoeken om dingen weg te halen die niet deugen, wanneer die zijn aangemeld door de overheid goedgekeurde of betaalde melders. “Iedereen kan zo’n melding doen”, zei staatssecretaris Van Huffelen (Digitale Zaken) onlangs in de Kamer. Maar uit onderzoek dat is betaald door de EU blijkt dat je dan in Nederland genegeerd wordt.

Nog ernstiger zijn de nieuwe tactieken die door wetenschappers worden gepromoot. Die richten zich niet op verboden content, maar ‘borderline content’. Deze berichten worden niet offline gehaald, maar krijgen door de rapportages van ‘trusted flaggers’ wel minder zichtbaarheid op sociale media. Juridisch is er een zeer wankele basis om hiertegen in te grijpen. Maar in cursussen wordt precies uitgelegd waar je geitenpaadjes kan vinden. Dat blijkt onder meer uit deze workshop die Indepen heeft bekeken.

Hiermee ligt de weg open voor censuur, en uit documenten die via openbaarheidsverzoeken naar boven kwamen bij de Europese Commissie (EC), blijkt dat van deze routes uitstekend bruikbaar zijn.

Screenshots uit de presentatie over borderline content.

Opvallend is namelijk dat de Europese Commissie en Twitter in 2021 hierover tips uitwisselden. Ambtenaren en het bedrijf (toen nog niet overgenomen door Elon Musk) bespraken hoe via deze ‘trusted flaggers’ de bestrijding van desinformatie kon worden opgelost. Van deze ngo-route kon de politiek meer resultaat halen.

Zo voorkomt men dat er meteen een juridisch conflict op het spel kan komen te staan als Twitter het niet eens is met de EC.

Dat laatste lijkt overigens allesbehalve aan de orde, Twitter wordt in een interne mail omschreven als ‘best in class’ op het terrein van content moderation.

Het gaat allemaal een stuk verder, blijkt uit de jongste leergangen in het programma. Indepen kon deze opsporen met behulp van deze Wob-documenten. Niet het verwijderen van illegale, maar het verbergen van vervelende posts, daar gaat het om, en dan het liefst geautomatiseerd in het geval van gevoelige discussies.

Daar moet je bij de social media natuurlijk wel een reden voor kunnen opgeven. Dat leer je in deze workshop van academici van Swansea en Sao Paolo, die bij het EC programma aansluit. Hier vind je de hele YouTube-sessie.

Het systeem tegen desinformatie werkt zo: maatschappelijke organisaties gaan met subsidies op zoek naar disinformatie die schadelijk is, om die te voorzien van een degelijk weerwoord. Maar dat is in zeer extreme gevallen nodig, vaak is ‘harmful content’ ook gewoon vervelend voor overheden. Dat kan je rapporteren, als trusted flagger krijg je daarbij een streepje voor, omdat je erkend bent als ‘grensrechter’ voor social media.

In Nederland is die grensrechter een onvervalste thuisfluiter, blijkt uit een onderzoek dat vorig jaar is gedaan in zes Europese landen door Licra, de internationale Liga tegen racisme en antisemitisme. De reactietijden op een melding spreken boekdelen.

Nog een opvallende conclusie: op Instagram reageren de moderators van het bedrijf eigenlijk alleen op flaggers die zijn aangewezen door de autoriteiten.

Op deze site kon je in al lezen hoe ook in Nederland gebruik werd gemaakt van desinformatie-onderzoeken waarin in het kader van wetenschappelijk onderzoek aangifte werd gedaan van actief opgespoorde content die vermeend misinformatie verspreidt.

The London Story was in Nederland nog maar nauwelijks opgericht, of deze onbekende ngo deed dit al tegen Forum voor Democratie, middenin een verkiezingscampagne nota bene, schreef Indepen reeds. Maar wat hier opvalt in een vergelijkend staatje uit de ME monitor, is dat in Nederland vooral de flaggers met een vlaggetje van de overheid worden geholpen als ze iets aanmelden voor downplaying. Knipmessen voor het systeem?

Instagram blijkt überhaupt alleen maar naar trusted flaggers te luisteren, valt de onderzoekers op.

Een van de sprekers tijdens de workshop over borderline content is van het cybercrime center van de universiteit van Swansea. Daar zijn ze bepaald niet begaan met het lot van de burgers die schadelijke content melden: dit is vooral hét middel om de techbedrijven en de politie goed samen te kunnen laten werken, jubelt het instituut. Twitter lijkt er vooral een ander voordeel in te zien: het kan nieuwe, strengere gedragscodes afwenden, aldus de openbaar gemaakte documenten.

De menselijke kennis lijkt ook gebruikt om AI te trainen om het werk deels over te nemen.