Statushouders omzeilen mogelijk 181 miljoen aan betaalverplichtingen

Op woensdagavond 13 maart debatteert de Tweede Kamer over de vraag waarom scheepsbouwer Damen een mega-order voor nieuwe Nederlandse onderzeeboten dreigt mis te lopen, aldus het blad voor de maritieme industrie ‘Schuttevaer’. Met name de SGP blijkt zich hard te maken om de order zoveel mogelijk in Nederland te houden. Het kabinet onder leiding van Mark Rutte had eerder al besloten om de opdracht aan het Franse bedrijf Naval te gunnen. Dat zou de goedkoopste aanbieder zijn, maar wel dankzij Franse staatssteun, aldus de Telegraaf op 12 maart jongstleden. Wat speelt er allemaal achter de politieke schermen? En wanneer hebben we dit eerder meegemaakt?

Besluit tot aanschaf en offerte aanvraag in 2022 genomen

Volgens het Financieele Dagblad (FD) van 16 oktober 2022 is het besluit tot de aanschaf van de nieuwe duikboten in 2022 genomen. In november van dat jaar ging de offerte de deur uit naar drie potentiële leveranciers. De Tweede Kamer eiste destijds garanties voor de betrokkenheid van de Nederlandse industrie.

Thyssenkrupp Marine Systems (TKMS) uit Duitsland, Naval Group Frankrijk en Saab Kockums uit Zweden zijn destijds om die offertes gevraagd, aldus het FD. Daarbij heeft Saab aangegeven samen te willen werken met de Nederlandse scheepswerf Damen.

Als het aan Mark Rutte en collega Kajsa Ollongren ligt, gaat de opdracht van 4 tot 6 miljard euro nu dus naar het Franse Naval en niet naar Saab/Damen.

Spelen persoonlijke belangen van Mark Rutte mogelijk een rol?

In de Volkskrant van 12 maart lezen we dat de opdrachtgever voor de bouw van de nieuwe onderzeeboten, het ministerie van Defensie van mevrouw Ollongren, zich behoorlijk heeft verslikt in deze opdracht. Ook is er in het artikel te lezen dat Franse president Macron persoonlijk aan deze opdracht heeft lopen trekken. Macron zijn steun is weer nodig om Rutte als nieuwe secretaris-generaal van de NAVO benoemd te krijgen.

SGP-leider Chris Stoffer kan er met zijn verstand niet bij dat het demissionaire kabinet de vier nieuwe onderzeeboten wil laten bouwen door de Franse Naval Group. “Mijn politieke nachtmerrie is uitgekomen”, verzucht Stoffer bij omroep Wij Nederland (WNL) op 13 maart. Met de bouw in Frankrijk gaan vier tot zes miljard Nederlandse euro’s de grens over.

Op de website van WNL (13 maart 2024) is ook te lezen dat Stoffer vermoedt dat de vriendschap tussen demissionair premier Mark Rutte en de Franse president Emmanuel Macron een rol speelt in het besluit. “Er zit ook iets tussen onze premier en de hoogste man in Frankrijk, Emmanuel Macron. Er is een vriendschap, er zijn altijd contacten geweest. Als Macron naar Nederland komt, komt toevallig de CEO van Naval mee. Het is iets wat ongrijpbaar is voor mij”, aldus Stoffer.

Rutte doneerde begin maart al miljarden Nederlands belastinggeld aan Oekraïne

Op 1 maart 2024 tekende Mark Rutte in Kiev een overeenkomst met de Oekraïense president Zelenski om het land de komende 10 jaar militair, financieel en economisch te ondersteunen in de strijd tegen Rusland. De volledige tekst van deze overeenkomst is hier te downloaden.

De overeenkomst is gebaseerd op het Partnership for Peace programma uit 1995, dat niet-NAVO-landen in de gelegenheid stelt om met de NAVO samen te werken. Hoe die samenwerking zal zijn, wordt uitgewerkt in individuele overeenkomsten, zoals die tussen Nederland en Oekraïne welke op 1 maart getekend werd.

In de overeenkomst is onder meer bepaald dat Nederland Oekraïne zal ondersteunen middels het doneren van wapens en munitie gedurende het jaar 2024 voor een waarde van maar liefst 2 miljard euro Nederlands belastinggeld. Ook zal ons land helpen bij het herstellen van de oorspronkelijke grenzen van het land (lees: terugwinnen van de Krim). Hoe dat laatste moet gebeuren (inzet van militairen?) is nog even onduidelijk.

Wat wel duidelijk is, zijn de recente keuzes van onze demissionaire minister-president in het kader van zijn beoogde benoeming als nieuwe NAVO-baas. Zowel de keuze voor Franse onderzeeërs, als de aanzienlijke steun aan Oekraïne, passen bij zijn ambities.

Mislukt Nederlands industriebeleid

Het duikboten verhaal wordt pas echt droevig als je jezelf realiseert dat de huidige klasse onderzeeërs nog volledig in Nederland werd gebouwd en dat nog steeds het geval had kunnen zijn.

Nederland opereert momenteel vier duikboten van de Walrus klasse, aldus het eerdergenoemde FD- artikel. Deze zijn in de jaren ’90 in ons land gebouwd door de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij (RDM). Die werf was tot en met 1991 in handen van de Nederlandse staat en ging in 1996 ten onder aan een combinatie van gebrekkig management en gebrekkig inzicht vanuit de Nederlandse politiek inzake het belang van een eigen maritieme defensie-industrie.

In het laatste jaarverslag (1995) van de destijds zieltogende RDM is te lezen dat, gezien de situatie van dat moment, de keuze was gemaakt om twee nieuwe bedrijfsonderdelen op te richten die het meest toekomstbestendig zouden zijn; RDM Submarines BV en RDM Technology BV. Het eerste bedrijf zou nieuwe duikboten gaan bouwen en het tweede zou het onderhoud van die boten voor zijn rekening nemen.

Het bedrijf was eerder in de financiële problemen gekomen toen de Nederlandse overheid in 1990 zelf besloot om een grote order voor duikboten uit Taiwan af te blazen onder druk van China. Vervolgens werd het in 1991 verkocht aan de Royal Begemann Group van ‘bedrijvendokter’ Joep van den Nieuwenhuyzen.

We zitten momenteel weer in zo’n situatie waarin de Nederlandse overheid bakzeil haalt met een vlaggenschip van onze economie. Ditmaal heet dat drama ASML en gingen Rutte cum suis overstag voor dreigementen uit de VS waardoor ASML vervolgens plannen ging ontwikkelen om uit ons land te vertrekken.

Moraal van dit verhaal: de Nederlandse economie is vaker geofferd om de persoonlijke belangen van politici. We hebben absoluut een ander type politiek leider nodig in ons land. Mensen die primair in het nationaal belang denken in plaats van aan zichzelf.

Ladies and gentleman: we got him! Dat is voldoende om te weten om wie het gaat. Hij was 6 weken compleet spoorloos, Ernst Kuipers, de zorgminister die vanuit het niets aankondigde te zullen verdwijnen en dat ook meteen deed. Zelfs zijn partijleider en de minister-president wekten in ieder geval de indruk geen flauw idee te hebben waar Kuipers naar verdween.

Dat is nu helder geworden: Ernst is verdwenen naar een plek waar Nederland geen uitleveringsverdrag mee heeft: Singapore. Daar wordt hij vicevoorzitter van de onderzoeksafdeling van de Nanyang Technological University. De beddenkoning van weleer die de vaccinaties ‘een ongecontroleerd experiment’ noemde is gelukkig terecht gekomen bij een WEF-universiteit, wellicht dat Ernst dat bedoelde met ‘belangenverstrengeling’ toen hij hals over kop het kabinet verliet.

Je vóelt het gewoon, overal en tot in alle bestuurslagen heersen grote en kleine dictators die bepalen wat er gebeurt in dit land. Op gemeentehuizen overheerst de angst en klampen ambtenaren zich, bang voor hun baantje, blind vast aan regeltjes, ongeacht de gevolgen voor de burgerbevolking. De dwangwet is weer zo’n nieuw gedrocht dat hen daarbij helpt. De menselijke maat is ondergesneeuwd door eindeloze bureaucratie. Afwijken van de regeltjes en de hyena’s binnen de ambtelijke organisatie staan klaar om de ‘zondaars’ af te maken. Op departementen en ministeries idem dito. Wetenschappelijk onderwijs lijkt alleen nog bezig met wat de overheid als gewenst wetenschappelijk duidt. Hoe wij dat weten? Het blijkt uit de vele vrijgegeven Wob- en Woo-verzoeken. Het blijkt naar aanleiding van onderzoek naar de angstcultuur op ministeries. Soms steekt er eens een ambtenaar een vinger omhoog. Is dit wel volgens de wet? Is dit wel humaan of ethisch? Klopt dit wel? Vervolgens staat er altijd érgens wel een dictatortje op om het de kop in te drukken.

Uit bovenstaande tabel en uit deze cijfers blijkt hoe hard het ambtenarengezwel groeit. Is dat omdat de bevolking zo hard groeit in zes jaar tijd? Is dat omdat het aantal regeltjes minder wordt? Neen, het is een zichzelf in stand houdende kaste die keer op keer nieuwe regeltjes bedenkt en uitvoert, waarna de burgerbevolking er weer op gecontroleerd moet worden en er ambtenaren moeten zijn die dat handhaven of die hun eigen ambtenaren erop moeten gaan controleren. Iedere poging om het aantal regeltjes te verminderen zorgt voor juist weer méér regeltjes. En als de burgerbevolking zich aan de regeltjes houdt, dan verhogen de ambtenaren gewoon de tarieven zodat er alsnog voldoende in de staatskas belandt.

Ondertussen denderen de dictatortjes door en persen ze het geld uit het werkzame deel van de samenleving ter meerdere eer en glorie van henzelf. Dat werkzame deel is het mkb, niet het deel dat op de Zuidas juist niet langs de landelijke kassa gaat. En is het zinvol voor ‘de samenleving’, de kaste die dat deel van de bevolking uitperst? Ze belasten energie kapot onder het mom van ‘klimaat’, pleiten voor een oorlogseconomie onder het mom van ‘democratie’, brengen miljarden naar Oekraïne voor ‘de democratie’, willen internetcensuur onder het mom van ‘nepnieuws’, willen werkgevers dwingen niet de beste werknemers aan te nemen maar de meest ‘inclusieve’, willen een digitale munt waarvan de zin nog altijd niet aangetoond is, willen warmtepompen waarvan nog altijd niet is doorgedrongen dat deze zinloos zijn, willen ‘van het gas af’ onder valse voorwendselen, willen zinloze windmolens en sponsoren elektrische auto’s die nog geen 3 procent van het wagenpark uitmaken en werken onderwijl naar een 100 procent plicht toe terwijl dat volstrekt irreëel is, net zo irreëel als al die andere zogenaamde ‘klimaatdoelstellingen’ waarbij gemeenschapsgeld verbrand wordt voor een irreëel doel als 0,000036 graden minder opwarming.

En na lang nadenken borrelt er dan iets naar boven. De zogenaamde Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG’s) van de Verenigde Naties zijn het doel, prachtig verpakt in wervende teksten die oh zo onschuldig lijken. En voor wie doen we dat allemaal? Voor het grootkapitaal dat op de Zuidas speciale regeltjes kan maken met de Belastingdienst, het grootkapitaal dat in het zadel gehouden wordt door labiele ambtenaren in Den Haag en Brussel die weer bestookt worden door lobbyisten van het grootkapitaal. Zodra het grootkapitaal en de politiek hun krachten bundelen vermalen ze daarbij de gewone burger, het droombeeld van het World Economic Forum dat zich weer tot doel heeft gesteld om de SDG’s te omarmen.

En door wie wordt de normale burger verpulverd? Door de klassieke partijen die er voor die gewone burger in het verleden waren: rechtsradicaal links! Door de partijen wier morele superioriteit in de poriën zit en die nu hun oorspronkelijke achterban verpulveren onder decreten, geboden, verboden en angstscenario’s. Door volgevreten salonsocialisten of uit communisme en RaRa ontsproten activisten die alles wat hen niet bevalt met ‘rechtsradicaal’ en ‘staatsondermijnend’ betitelt. Deze doorgeslagen dictatortjes hebben het voor het vertellen op gemeentes, op departementen en op ministeries.

Vragen stellen mag niet. Als je vragen stelt word je de hoek van antisemitisme geduwd, ben je een Poetin-knuffelaar, een klimaatontkenner, rechtsradicaal, fascistoïde en ga zo maar door. En de dictatortjes zelf trekken zich niets meer aan van de Trias-politica, de scheiding der machten. Bij het ministerie van VWS blijven ze de onthullingen van hun misdaden in Woo’s afkopen met notabene óns gemeenschapsgeld. Op vrijwel alle ministeries verdwijnen miljarden zonder bonnetje, ministers verdwijnen zodra het hen te heet onder de voeten wordt en de volgende volslagen incompetente omhoog gevallenen gaat weer op zijn of haar stoeltje zitten. Niemand legt nog verantwoording af, niemand wordt nog verantwoordelijk gehouden. Een verdwenen bonnetje of liegen over een datsja is ‘old school’, 1,5 miljard euro laten verdwijnen kost je de kop tegenwoordig niet meer.

De speciale ambtelijke kaste zorgt goed voor zichzelf: terwijl de kapperszaak en de kroeg gesloten moesten blijven en ten onder gingen regelden ambtenaren een pleepapiervergoeding en een bonus voor zichzelf. Zodra de politiek door haar onzinnige euro-beleid de inflatie aanjaagt, regelen ze voor zichzelf de ene na de andere salarisverhoging. In de tien jaar Rutte is er 30 procent meer ambtenarij bijgekomen, en die eten allemaal uit dezelfde ruif: die van de hardwerkende burger in het mkb.

Exact aan bovenstaande zal snel een einde moeten komen: het uitdijende ambtenarengezwel dat de bevolking afperst en uitperst ter meerdere eer en glorie van het collectieve machtsblok van grootkapitaal en politiek. Maar met internet- en mediacensuur op alles dat dit blootlegt, een steeds groter wordende kaste die ervan profiteert en een volledig ontbreken van ethiek en moraal binnen het grootkapitaal en de politiek kan alleen ‘het volk’ dit nog beëindigen, voor zelfcensuur en zelfreinigend vermogen zijn inmiddels te veel barrières terzijde geschoven door deze dictatortjes.