De ‘pandemiewet’ of eigenlijk Wpg (Wet publieke gezondheid) is in de Senaat (Eerste Kamer) momenteel in behandeling en zal spoedig in stemming worden gebracht. Dat deze nieuwe wet ontworpen is heeft als reden dat gedurende de achter ons liggende periode tijdens de coronacrisis gebruik is gemaakt van noodwetgeving en op velerlei vlakken de Grondwet geschonden is. Door er nu een wet van te maken is bij een volgende pandemie geen noodwetgeving meer noodzakelijk. Er zijn een aantal redenen aan te voeren waarom het aanvaarden van deze wetgeving op dit moment door de Senaat zeer onzorgvuldig geschiedt:

1. Er is op dit moment geen enkele sprake van urgentie, er is geen pandemie dus een zorgvuldige(re) afweging zou zeker geen kwaad kunnen
2. Er is geen enkele wetenschappelijke onderbouwing voor geen enkele maatregel geweest, dat is genoegzaam bekend bij alle hoofdrolspelers van destijds. Toch staan mondkapjes, lockdowns, de avondklok, afstand houden en zelfs vaccinaties in deze nieuwe wet.
3. Er is tot dusverre nog geen enkele evaluatie geweest van de maatregelen uit de coronatijd. Pogingen om middels Wob-verzoeken tot een evaluatie te komen worden stelselmatig door VWS en het RIVM getraineerd of zelfs geweigerd, ondanks dat de wet tot accurate beantwoording verplicht. Zelfs gerechtelijke uitspraken tot vrijgave van informatie worden stelselmatig genegeerd.
4. De voorlaatste pandemie was in 1918 (de Spaanse griep). Alleen doordat de World Health Organization (WHO) de definitie van de ‘pandemie’ tussentijds heeft gewijzigd (mei 2009), was er in de afgelopen periode twee keer sprake van een ‘pandemie’; bij de Mexicaanse griep en bij COVID-19. De ‘maakbare grieppandemie’; volgens de oude definitie is er nooit sprake geweest van een pandemie bij deze laatste twee. De nieuwe betekenis in de nieuwe wet van het begrip ‘pandemie’ is zelfs nog ruimer inzetbaar: alles wat de gezondheid van de burger kan schaden kan tot ‘pandemie’ uitgeroepen worden; daarmee wordt de wet ook toepasbaar op bijvoorbeeld CO2, stikstof of fijnstof.
5. Het is volstrekt onduidelijk wie binnen deze wetgeving aan het roer zit(ten). De status van het OMT is nooit helder geweest in de coronaperiode, de onafhankelijkheid ook niet en binnen de nieuwe wet is de expertise en onafhankelijkheid nog altijd niet gegarandeerd. Nog altijd is mistig wie gedurende de coronatijd welke beslissingen heeft genomen, bekend is dat meermaals RIVM- en OMT-adviezen zijn genegeerd, zoals omtrent de mondkapjes en de avondklok. De nieuwe wet verschaft hierover geen enkele duidelijkheid.
6. De parlementaire commissie die de coronaperiode zou moeten evalueren (zowel medisch, financieel als sociaal-maatschappelijk) moet nog starten en zal op zijn vroegst in 2028 rapport uitbrengen. Iedere andere evaluatie wordt tot dusverre stelselmatig ondermijnd door VWS en het RIVM.
7. Juridisch kent de nieuwe wet vele haken en ogen die in conflict zijn met de huidige wet- en regelgeving maar bovenal de democratische controle ondermijnen.

Alles wijst erop dat de wetgeving volgens de zittende Senaat er zo spoedig mogelijk door moet komen. Afgelopen vrijdag is in de beantwoording van aanvullende vragen nog een antwoord geformuleerd van 120 pagina’s, die de senatoren in het weekend zouden moeten hebben bestuderen. Een poging om de behandeling uit te stellen is afgelopen maandag weggestemd. Waarom die haast? Hoogstwaarschijnlijk omdat met de huidige Senaat de wet er nog wel doorkomt, maar met de nieuw aan te treden Senaat niet meer. De nieuw aan te treden Senaat is een afspiegeling van de huidige machtsverhoudingen in het land, niet de nu zittende. Waarom de huidige Senaat zoveel haast heeft en zo onzorgvuldig te werk gaat blijft een raadsel. De belangen van de bevolking staan hier zeer nadrukkelijk op het spel en zouden een dergelijke handelswijze niet rechtvaardigen, daarvoor zijn de consequenties veel te groot, de inzetmogelijkheden veel te breed en de evaluatie van de achter ons liggende ‘pandemie’ volstrekt achterwege gebleven terwijl deze wel onderdeel zijn van de nieuwe wet.