Politiek

Opgepast! De coronawet verhuist naar de WHO

Avatar foto

op

Opgepast! De coronawet verhuist naar de WHO
Deel dit nieuws
Foto: ANP

Als het linksom niet lukt, dan lukt het misschien wel rechtsom… het hele coronanarratief van lockdowns, een opgelegd verbod op intermenselijk contact en verplichte vaccinaties werd doorbroken door de natuur zelf. Ieder virus dat muteert wordt volgens de wetten der natuur virulenter (het verspreidt zich gemakkelijker) en minder dodelijk. En zo zorgde de omikronvariant voor voldoende voedingsbodem om te zorgen voor een ommekeer. In Oostenrijk werd de vaccinatieplicht op het laatste moment ingetrokken omdat rechters plots (toch) inzagen dat er geen wettelijke grond voor is, in Duitsland idem, in Nederland ging 2G van tafel en werden werkgevers niet voor het dilemma geplaatst of lichamelijke integriteit voorrang heeft op wetten of andersom.

Toch is er iets vreemds aan de hand. In plaats van dat alle ‘tijdelijke’ wetgeving in de prullenbak verdwijnt, het probleem is tenslotte vanzelf opgelost, verdwijnt het in ‘de ijskast’. Als ook dat niet meer lukt omwille van te veel oppositie, probeert men het alsnog in blijvende wetgeving te verankeren. Waarom? Er is gebleken dat met tijdelijke wetgeving een acute crisis aangepakt kan worden, toch? Wat echter nog veel fnuikender is, is dat er wetgeving klaarligt om buiten de macht van de Kamer exact hetzelfde te bereiken als met de ‘tijdelijke’ wetgeving. De macht ligt dan bij de WHO (World Health Organization) en op 23 mei 2022 valt hierover een beslissing.


Maar wat is de WHO nu eigenlijk? De WHO is in 1947 opgericht door de VN met als doel naties, partners en mensen met elkaar te verbinden om de gezondheid van de mensen te promoten, de wereld veilig te houden en de zwakkeren te beschermen. De meeste landen (196) op deze wereld zijn verbonden aan de WHO, en de adviezen van de WHO zijn in de meeste landen leidend of van doorslaggevende betekenis. De WHO wordt gefinancierd door de aangesloten landen middels een contributie, afhankelijk van bevolkingsgrootte en rijkdom, maar kent daarnaast ook nog een vrijwillige bijdrage (lees: sponsors) door landen en organisaties. Bovenaan dit lijstje staan achtereenvolgens Duitsland (1149 miljoen), de Bill & Melinda Gates Foundation (592 miljoen), de USA (447 miljoen) en de Gavi Vaccine Alliance (413 miljoen). Daarnaast zijn er nog ‘thematische en strategische sponsors’. De duizelingwekkende bedragen op de website van de WHO zijn ontluisterend. Waar het geld uiteindelijk vandaan komt blijft door de verwevenheid van de organisaties vaag. Deze verwevenheid van sponsors binnen de WHO is ook het Europese Parlement niet ontgaan. Hierover zijn in 2020 vragen gesteld, maar de beantwoording blijft net zo vaag. Via ‘de voordeur’ sponsoren de Bill & Melinda Gates Foundation en de Gavi Vaccine Alliance gezamenlijk alleen al meer dan 1 miljard, en dat steekt nogal schril af tegen de bijdrage van een land als België met in totaal een bijdrage van rond de 22 miljoen. Nederland doet dat ietsje beter met een bijdrage van 65 miljoen. De vraag is dus in hoeverre de WHO gedreven wordt door commerciële belangen als een vertegenwoordiging van farmaceuten al 20 keer meer inbrengt in vergelijking met een land als België. Per definitie is de WHO een particuliere organisatie, geen overheidsorganisatie.

De gevolgen van beslissingen van de WHO zijn echter zéér verstrekkend. Zo besloot zij vlak vóór de Mexicaanse griep de definitie van een pandemie te wijzigen. Gevolg van deze beslissing was dat de Mexicaanse griep volgens de oude definitie geen epidemie meer was, maar een pandemie omdat de ernst van de ziekte plots niet meer ter zake deed, alleen nog de verspreiding. We weten allemaal dat de Mexicaanse griep een storm in een glas water is geweest en dat kinderen massaal zijn gevaccineerd, maar dat was wel het gevolg van deze definitieaanpassing, niet omdat het virus zo gevaarlijk was. Het uitroepen van een pandemie voor Covid-19 volgde hetzelfde patroon, wederom op grond van de aangepaste definitie zonder rekening te houden met de ernst van het virus. Aanvankelijk stelde de WHO dat 3,5% van de met corona besmette personen hieraan kwam te overlijden, maar beetje bij beetje werd dit bijgesteld naar uiteindelijk 0,23%, vergelijkbaar met een stevige seizoensgriep. De Nederlandse overheid had inmiddels (onterecht) het virus op de A-lijst van zeer ernstige ziektes gezet, de grondslag voor alle vrijheidsbeperkende maatregelen. Ook werd tijdens de coronaperiode door de WHO gesleuteld aan de definitie van groepsimmuniteit, en zo verdween hieruit plots natuurlijke immuniteit door besmetting en kwam daarvoor in de plaats immuniteit door vaccinatie terug. Gevolg was een obsessie voor vaccinatie bij overheden, want dat zou ons immers uit de pandemie helpen. Dat immuniteit opgebouwd wordt door het doormaken van een ziekte zal iedere arts leren tijdens de introductieweken van de studie geneeskunde, maar kennelijk is de WHO in staat deze definitie aan te passen zonder dat artsen binnen de WHO betrokken worden en een advies uitbrengen, en vervolgens nemen overheden het over… Kortom, overheden nemen adviezen van de WHO klakkeloos over. Een advies van de WHO wordt gezien als een richtlijn voor overheidsbeleid.

Des te verontrustender is de aanstaande wijziging in de WHO International Health Regulations. Het prettige aan dit document is, dat exact te zien is waar de wijzigingen ten opzichte van het oude document zitten. Met deze wijzigingen trekt de WHO veel meer ‘verantwoordelijkheden’ naar zich toe van lidstaten die aan de WHO verbonden zijn. Anders gezegd; als de WHO van mening is dat er sprake is van een pandemie, dan kan zij ‘adviezen’ uitvaardigen. Bekijken we bijvoorbeeld het gewijzigde artikel 12 lid 2 wat gedetailleerder, dan blijkt dat er ogenschijnlijk nog sprake is van een democratisch proces zodra er in de ogen van de WHO een noodsituatie is ontstaan. Er wordt contact opgenomen met het bevoegd gezag en de visies ten aanzien van de ontstane situatie worden gedeeld. Uit het nieuwe en toegevoegde lid 6 blijkt echter dat de WHO lokale autoriteiten kan overrulen en zelfstandig te werk kan gaan:

“New 6. Where an event has not been determined to meet the criteria for a public health emergency of international concern but the Director-General has determined it requires heightened international awareness and a potential international public health response, the Director-General, on the basis of information received, may determine at any time to issue an intermediate public health alert to States Parties and may consult the Emergency Committee in a manner consistent with the procedure set out in Article 49”. (Annex A75/18 9)

In simpele bewoordingen: mochten de autoriteiten van een natie de noodzaak tot handelen niet inzien, maar is de WHO van mening dat dit wél noodzakelijk is, dan zullen deze autoriteiten omzeild worden door de WHO die vervolgens een ‘alert’ uitvaardigt bij alle betreffende instanties in het desbetreffende land. De rol die de WHO zichzelf toedicht wordt ook duidelijk in Artikel 13. Oorspronkelijk stond er dat naties zélf de WHO kunnen vragen om assistentie. In de wijziging staat nu dat dit niet op verzoek van de natie gebeurt, maar dat de WHO zélf dat initiatief neemt. En het blijft niet bij waarschuwen, zo valt te lezen in Artikel 13 punt 4:

“The State Party shall accept or reject such an offer of assistance within 48 hours and, in the case of rejection of such an offer, shall provide to WHO its rationale for the rejection, which WHO shall share with other States Parties. Regarding on-site assessments, in compliance with its national law, a State Party shall make reasonable efforts to facilitate short-term access to relevant sites; in the event of a denial, it shall provide its rationale for the denial of access.”

Met andere woorden: een overheid dient binnen 48 uur toestemming te verlenen aan vertegenwoordigers van de WHO tot de plekken waar ‘het probleem’ is. Wordt dit geweigerd met redenen, dan zullen andere naties geïnformeerd worden over de redenen van weigering. En hier wordt het zeer griezelig… Ergens op een kantoor in Genève zit een WHO-vertegenwoordiger die een uitbraak van een virus in een ziekenhuis in Maastricht constateert. Maastricht zegt ‘niets aan de hand, alles onder controle’. De WHO-vertegenwoordiger slaat echter groot alarm omdat hij van mening is dat er wel degelijk wat aan de hand is en informeert de lokale overheden in Aken en Luik. De burgemeesters van Aken en Luik slaan ook groot alarm, de pers duikt erop, de volgende dag staat het in de kranten en de bevolking wordt onrustig… De directeur van de GGD in Maastricht heeft inmiddels een brief van de WHO op zijn bureau liggen met het verzoek maatregelen te nemen… Niet van VWS of een of ander ministerie, nee, van de WHO. Die brief kan hij onmogelijk terzijde leggen. Onzin? Lees dan nog maar eens lid 6 van artikel 12. Maastricht kan namelijk niet meer vrágen om assistentie van de WHO, maar de WHO dringt zichzelf ongevraagd op.

De mogelijkheden voor de commercieel geleide WHO zijn nu onuitputtelijk geworden. Wat dacht u van een klimaatalarm omdat het al 3 dagen achter elkaar 35°C op de Veluwe is? Of een stikstofalarm in een boerengehucht? Een kwikalarm in IJmuiden? Of een actiegroep die even naar Genève belt en wijst op een ‘gevaar’ voor de volksgezondheid in Lutjebroek? Met de nieuwe International Health Regulations van de WHO is de bewijslast omgekeerd; in plaats van dat overheden verzoeken om assistentie van de WHO, zegt nu de WHO zelf dat er een probleem is en ligt de bewijslast bij overheden om dat te ontzenuwen. Dit is een gang van zaken die onmogelijk bij een particuliere organisatie kan liggen die zo overduidelijk gesponsord wordt door belanghebbenden. Kunnen ‘wij’ dit tegenhouden? Waarschijnlijk niet, er wordt namelijk met geen woord over gesproken in de Tweede Kamer, terwijl minister van VWS Ernst Kuipers de tickets al heeft gekocht om op 23 mei bij het kruisje te gaan tekenen…

Verder Lezen

3 Comments

  1. G.L.

    15 mei 2022 in 15:21

    Amerika is onder Trump uit de who gestapt! Misschien, als we die andere andere bestuurders hebben, omdat deze ons niet meer dienen, is dat ook een optie voor Nederland!

  2. Xandra

    17 mei 2022 in 21:07

    De man heet Ernst JOHAN Kuipers, géén Ernst Jan Kuipers!

  3. j coolen

    30 mei 2022 in 16:15

    Ik hou mij helemaal niet op aan de WHO daar heb ik niets mee te maken is net het zelfde als WEF zij zijn zonder onze toestemming van het volk gewoon door Rutte en zijn bende criminelen geplaats en niet gekozen zoals het hoort in een democratie en soevereinland mensen kom in verzet het gaat ons allemaal aan.

Laat een reactie achter

Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Politiek

Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is
Foto: ANP

Is dit Ruttiaans, Cruyffiaans of de uitspraak van iemand die een beetje in de war is? In een debat vraagt van Houwelingen of het land dat verantwoordelijk is voor het opblazen van de Nord Stream pijplijn (vanaf 6:48 min) daarmee een vijandige mogendheid is, of niet.

Het antwoord van Rutte is verbijsterend: “er zal eerst moeten worden vastgesteld wie het is en wat de motieven zijn”… kortom, of iets een misdaad is, is afhankelijk van de dader en het motief. Dit is de waanzin ten top.

Verder Lezen

Politiek

Oekraïne beerput van complotten, maar is dat wel zo?

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Oekraïne beerput van complotten, maar is dat wel zo?
Foto: ANP

Voor alle zogenaamde of vermeende complotten van Forum voor Democratie is doorgaans weinig media-aandacht, terwijl er toch regelmatig zaken worden onthuld die allerminst een complot, maar juist zeer pijnlijke onthullingen zijn. Gisteren nog onthulde Van Houwelingen de drijfveer van de proxy-oorlog op Oekraïens grondgebied, gewoon uit officiële stukken. Vervolgens schiet Paternotte in een kramp, want de betreffende informatie zou vertrouwelijk zijn en de kamervoorzitter gaat hier vervolgens in mee. Natuurlijk gaat het daarna niet meer over de inhoud, want die geeft loepzuiver weer wat de werkelijke intenties van deze oorlog zijn.

Baudet vroeg enkele dagen eerder al aan Rutte wat nu werkelijk het doel van de oorlog is en wie bepaalt wanneer er sprake is van een overwinning, maar kreeg ook daar een heel mistig antwoord. Baudet verwees daarbij naar het uitgelekte telefoongesprek van Victoria Nuland uit februari 2014 (Amerikaanse staatssecretaris van Buitenlandse Zaken) en Geoffrey Pyatt (ambassadeur in Oekraïne). In dat telefoongesprek, dat Baudet onder andere op Instagram plaatste, wordt besproken wat Amerika gaat doen nadat het Amerikaanse State Department de macht heeft gegrepen in Kiev.

In het telefoongesprek worden exact alle ministerposten benoemd en ingevuld na de geplande staatsgreep van maart 2014. Een maand later is de staatsgreep en zijn alle benoemingen daadwerkelijk een feit. Was Nuland helderziende of wist ze exact wat de Amerikanen zouden forceren aldaar? Ook de talloze uitspraken van Biden uit die periode duiden op een vergaande invloed van Amerika op het reilen en zeilen in Oekraïne. Amerika regeert Oekraïne, dat blijkt uit talloze bewijzen die glashard zijn.

Rutte geeft in eerste instantie ter verdediging aan dat niet hij of Amerika maar ‘Kiev’ besluit wat de voorwaarden zijn waaronder sprake is van een overwinning of een verlies. Maar als ‘Kiev’ direct geleid wordt door Amerika dan is het dus niet ‘Kiev’ die beslist, maar Amerika toch? Even later merkt Rutte op dat Oekraïne niet onder Russische invloed mag vallen omdat dit direct de Amerikaanse veiligheidsbelangen raakt, dat is dan toch weer een vreemde uitspraak. Rutte komt steeds verder klem te zitten in zijn betoog en trekt vervolgens de complot-kaart. Wat Baudet beweert is volgens Rutte ‘echt volstrekte nonsense’. Daarmee ontkent Rutte de vergaande militaire en economische invloed van Amerika in Oekraïne en het bestaan van de opnamen van het telefoongesprek van Nuland. ‘Vanaf maart 2014 is Oekraïne bezet door Rusland’, aldus Rutte.

Er is een hele grote aantoonbare militaire en economische vervlochtenheid tussen Oekraïne en de US, dat is geen complot, dat is een feit. Er zitten NAVO-militairen in Oekraïne op dit moment, ook dat is een feit. Toch blijft Rutte dit naar het land van complotten verwijzen en dat is zeer zorgelijk. Want is het niet diezelfde Rutte die aast op het hoogste ambt bij de NAVO, en is het daarmee tegelijkertijd ook van het hoogste belang dat Rutte goed op de hoogte is van de situatie in Oekraïne?

Als Rutte alles verwijst naar het land van complotten dan kan het niet anders dan dat Rutte niet door de sollicitatieprocedure bij de NAVO komt, iemand die zo slecht geïnformeerd is, kan onmogelijk op een dergelijke positie in een dergelijk explosieve situatie functioneren.

Verder Lezen

Politiek

Waarom burgers het vertrouwen in de politiek kwijt zijn?

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Waarom burgers het vertrouwen in de politiek kwijt zijn?
Foto: ANP

Steeds meer Nederlanders worden woedend als ze aan Mark Rutte denken, of een nieuwsbericht over hem voorbij zien komen. Je ziet het vooral op LinkedIn, maar ook aan de reacties op sites zoals NU.nl. Ligt deze woede alleen aan het optreden van Rutte, of is er meer aan de hand?

 

Een samenleving in malaise

De toename van woede op Mark Rutte kan worden gezien als een symptoom van een dieperliggende malaise binnen onze samenleving. Het is een manifestatie van het gevoel van machteloosheid en frustratie dat veel burgers ervaren in het licht van politieke besluitvorming die hen niet lijkt te vertegenwoordigen of te dienen. Deze emotie is niet exclusief voor Nederland, het is een wereldwijd fenomeen waarbij het vertrouwen in traditionele politieke structuren en figuren afneemt.

Een kernaspect van deze groeiende woede ligt in de perceptie dat politici, inclusief Rutte, steeds meer gezien worden als deel van een elite die niet meer in contact staat met de basisbehoeften en zorgen van de gewone burger. Dit wordt versterkt door incidenten en beleidsbeslissingen die als onrechtvaardig of als een breuk met beloftes worden gezien. Het gevoel dat politieke leiders niet langer de belangen van hun kiezers vooropstellen, maar eerder die van multinationals, lobbygroepen of hun eigen carrières, voedt de woede.

Kwaliteit van de overheidscommunicatie ging er ook niet op vooruit

Ook speelt de wijze van communicatie een cruciale rol. Er is een groeiende kloof tussen de politieke retoriek en de realiteit van alledag. Wanneer burgers het gevoel hebben dat hun zorgen niet serieus worden genomen of dat er met dubbele tong wordt gesproken, leidt dit tot een erosie van vertrouwen en respect. Dit wordt deels verergerd door de rol van sociale media, waar echokamers en desinformatie de polarisatie en woede verder kunnen aanwakkeren.

 De samenleving schreeuwt om verandering

Het is belangrijk om te erkennen dat deze woede niet enkel gericht is op individuen zoals Rutte, maar ook op het systeem als geheel. Het is een roep om verandering, om een politiek die meer in lijn is met de waarden en noden van de bevolking. In deze context moet men zich afvragen: wat zijn de fundamentele veranderingen die nodig zijn om het vertrouwen te herstellen? Welke stappen kunnen we zetten om een politiek klimaat te creëren waarin burgers zich weer gehoord en vertegenwoordigd voelen?

Politiek moet gaan over het vertegenwoordigen van de wensen van de bevolking

Het is essentieel dat we ons realiseren dat politiek niet alleen gaat over het maken van beleid, maar ook over het vertegenwoordigen van de wil van het volk. Het is een dynamisch proces waarbij de stem van de burger centraal moet staan. De uitdaging ligt in het vinden van een balans tussen het behartigen van nationale en internationale belangen en het tegemoetkomen aan de directe zorgen van de burgers. Dit vereist een herijking van onze democratische structuren en een herwaardering van de rol die politici spelen in onze maatschappij.

Rutte heeft te vaak gelogen en onwaarheden verkondigd

Het herhaaldelijk liegen en verkondigen van onwaarheden door politici, zoals ook geldt met betrekking tot Mark Rutte, is een symptoom van een dieperliggend probleem binnen onze politieke cultuur. Het is een manifestatie van een crisis in vertrouwen en geloofwaardigheid die niet enkel beperkt blijft tot individuele figuren, maar zich uitstrekt tot de gehele politieke establishment. Deze praktijken van misleiding en onwaarheden hebben een corrosief effect op de fundamenten van onze democratie, waarbij het vertrouwen van de burger in de politiek ernstige schade oploopt.

Het is alsof we in een tijdperk leven waarin de waarheid ondergeschikt is gemaakt aan politieke strategie en beeldvorming, een tijdperk waarin de politieke arena meer weg heeft van een theater dan van een instituut dat gebaseerd is op integriteit en moreel leiderschap.

 Politici overschrijden steeds vaker de grenzen van de ethiek en de waarheid

De kern van het probleem ligt in de perceptie en de realiteit dat politici, in hun jacht op macht en invloed, bereid zijn de grenzen van ethiek en waarheid te overschrijden. Dit heeft geleid tot een situatie waarin de burger zich vervreemd voelt van de politiek en waarin cynisme en apathie de overhand krijgen. Het is een vicieuze cirkel waarin het verlies aan vertrouwen leidt tot minder betrokkenheid, wat op zijn beurt weer leidt tot een politiek die nog verder verwijderd raakt van de werkelijke behoeften en zorgen van de bevolking.

Radicalisering van de bevolking is het gevolg van falende politiek

De radicalisering van de bevolking is een complex en veelzijdig fenomeen, dat niet enkel voortkomt uit politieke leugens, maar ook uit een dieper gevoel van vervreemding en onmacht. Het is alsof de samenleving een kookpot is waarbij verschillende ingrediënten, zoals economische onzekerheid, culturele veranderingen, en politieke desillusie, samen een explosief mengsel vormen. Het herhaaldelijk liegen van politici, werkt als een katalysator voor dit proces. Het ondermijnt het vertrouwen in het systeem en voedt de perceptie dat de ‘gewone’ burger geen stem meer heeft in het maatschappelijke debat.

Een belangrijk aspect is ook het gevoel van verlies van culturele identiteit. Sommige groepen in de samenleving voelen zich bedreigd door de snelle culturele veranderingen en de globalisering. Dit kan leiden tot een verlangen naar een geromantiseerd verleden, waarin alles ‘beter’ was. Een hang naar de jaren ’50 van de vorige eeuw!

In deze context is het cruciaal om te begrijpen dat radicalisering niet enkel een kwestie is van individuele keuzes, maar ook een symptoom van maatschappelijke structuren die falen om iedereen een gevoel van zekerheid en erkenning te bieden. Het is een teken dat de samenleving als geheel moet reflecteren op haar waarden en de manier waarop deze worden uitgedragen en verdedigd. Het is een oproep tot een herijking van onze democratische instituties en een herwaardering van de rol van de burger daarin.

Verder Lezen

Recent

Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU
Column22 uur geleden

Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU

Terwijl Nederland zucht onder de nasleep van de coronacrisis en de economische klap die vooral kleine ondernemers en het midden-...

Nederlandse media muisstil over corona-onthullingen in Duitsland Nederlandse media muisstil over corona-onthullingen in Duitsland
Opinie2 dagen geleden

Nederlandse media muisstil over corona-onthullingen in Duitsland

Het was te verwachten… terwijl in de Duitstalige landen ‘RKI-Files’ trending is, inmiddels alle ‘gerespecteerde’ kranten en televisiekanalen erover berichten,...

De huidige overheidscommunicatie is maatschappelijk destructief De huidige overheidscommunicatie is maatschappelijk destructief
Column2 dagen geleden

De huidige overheidscommunicatie is maatschappelijk destructief

Het mogelijk aantreden van een bijzonder parlementair kabinet, waarbij het machtsaccent verschuift naar de Tweede Kamer, biedt een uitgelezen kans...

Wat de Oekraïense bevolking offert om bij de EU en NAVO te komen Wat de Oekraïense bevolking offert om bij de EU en NAVO te komen
Buitenland3 dagen geleden

Wat de Oekraïense bevolking offert om bij de EU en NAVO te komen

Oekraïne wil graag zo snel mogelijk lid worden van de NAVO en de EU. Om dat proces te versnellen is...

Duitsland ontwaakt uit corona-nachtmerrie Duitsland ontwaakt uit corona-nachtmerrie
Gezondheid4 dagen geleden

Duitsland ontwaakt uit corona-nachtmerrie

In Duitsland is een opmerkelijke ontwaking gaande. De diepe wonden die corona heeft veroorzaakt in de samenleving begint de media...

In naam van klimaatverandering wordt ontbossing juist versneld In naam van klimaatverandering wordt ontbossing juist versneld
Klimaat4 dagen geleden

In naam van klimaatverandering wordt ontbossing juist versneld

Grote kolencentrales willen overstappen op houtpellets omdat kolen per 2030 verboden worden. De Tweede Kamer debatteerde er deze maand over....

Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is
Politiek6 dagen geleden

Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is

Is dit Ruttiaans, Cruyffiaans of de uitspraak van iemand die een beetje in de war is? In een debat vraagt...

Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (4) Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (4)
Column6 dagen geleden

Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (4)

De uitdrukking ‘slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in’, die nu al voor de vierde keer boven deze column staat, komt natuurlijk...

‘Climate: The Movie’ rekent keihard af met klimaatalarm ‘Climate: The Movie’ rekent keihard af met klimaatalarm
Klimaat7 dagen geleden

‘Climate: The Movie’ rekent keihard af met klimaatalarm

De afgelopen week vonden er twee filmpremières plaats in Nederland. Op donderdag was ik zelf nauw betrokken bij de première...

Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU
Column1 week geleden

Communistische earningsstripping leidt mkb’ers naar karige oude dag

De geschiedenis lijkt zich te herhalen. In tijden van armoede wordt er hard gewerkt en na verloop van tijd groeit...

Trending



This will close in 0 seconds