Binnenland
Ontwikkelingshulp: Stientje van Veldhoven kost 1.000 euro per dag

Het World Resources Institute (WRI), waar staatssecretaris Stientje van Veldhoven (D66) vorig jaar plotseling directeur werd, boert goed bij de Nederlandse overheid. Zeker drie ministeries leggen jaarlijks meer dan 750.000 euro bij, Buitenlandse Zaken alleen al draagt bijna vijf miljoen per jaar bij.
Dat blijkt uit jaarverslagen, accountantsrapportages en Amerikaanse belastingverklaringen van het WRI, die voor deze lange reportage door Indepen zijn onderzocht. Want: wie zíjn die mensen die daar werken? En wat krijgen ze betaald?
Het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat pakt de rekening voor heel wat loonstrookjes bij het WRI, bleek al meteen nadat Van Veldhoven in de zomer van 2021 plotseling uit het kabinet vertrok. Ze had dankzij haar publieke functie al een tijdje zitting in een van de besturen binnen het WRI.
Het instituut wordt door klimaatjournalisten in de bladen van DPG media omschreven als ‘toonaangevende milieugroep’ en ‘gezaghebbende’ denktank. Het hoofdkantoor is gevestigd in Washington DC, in de Verenigde Staten. WRI wordt gefinancierd door donoren die aan ontwikkelingshulp doen, van ministeries uit westerse landen tot ngo’s, maar ook opvallend veel filantropen en mondiale bedrijven. In het meest recente jaarverslag zijn dat bijvoorbeeld de Bill & Melinda Gates Foundation, de Rockefeller Foundation, het World Economic Forum en bedrijven met wereldwijde en lokale superstatus zoals Microsoft, Google, Apple, Unilever, Pfizer, Nestlé, Bloomberg, DSM, FrieslandCampina, Gates Ventures, Heineken, Philips, Rabobank en IKEA.
Het World Resources Instituut staat bekend als een non-gouvernementele organisatie zonder winstoogmerk. Maar dat is niet helemaal waar, blijkt uit bestudering van de accountantsrapportages die Grant Thornton jaarlijks opstelt, en die het WRI op grond van onder andere Amerikaanse regels transparant openbaar maakt op zijn website. Het WRI heeft een aantal ‘filialen’, zoals WRI Europe waar Van Veldhoven nu directeur is. Een van de belangrijkste filialen zit in India, waar (wetenschappelijk) onderzoek wordt uitgevoerd naar onderwerpen die te maken hebben met landgebruik, voedsel- en energiebehoefte en waterbeheer. Juist deze entiteit van het WRI mag wél winst maken.
Nederlandse sleutelrol
Dat zou nooit hebben gekund zonder de jarenlange financiële inzet van Nederland, valt jaar op jaar te lezen in het annual report van WRI. Uit antwoorden op Kamervragen van SP-Kamerid Leijten door premier Rutte na het opvallende vertrek van Van Veldhoven (kort na de ‘functie-elders’-crisis in de kabinetsformatie), bleek oktober 2021 al dat Stientjes ministerie subsidies had verstrekt voor verschillende projecten, oplopend tot in totaal 1,5 miljoen euro verspreid over meerdere jaren:
Vraag Leijten:
“Kunt u laten weten op welke momenten de subsidie aan het World Resources Institute binnen het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat zijn besproken en heeft de voormalig Staatssecretaris daar bemoeienis mee gehad?”
Antwoord minister-president:
“In november 2018 heeft de voormalige Staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat besloten om een jaarlijkse bijdrage van 200.000 euro te verstrekken aan het Platform for Accelerating the Circular Economy (PACE) voor de periode 2019–2021. Het WRI voert het secretariaat van PACE. In maart 2021 heeft de voormalige Staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat besloten om deze jaarlijkse bijdrage van 200.000 euro ook te verlenen voor de jaren 2022–2024.
Daarnaast heeft de voormalige Staatssecretaris van Infrastructuur en Waterstaat in maart 2021 besloten een éénmalige subsidie van 98.762 euro aan PACE te verstrekken om monitoringsonderzoek te doen naar de transitie van de circulaire economie, onder andere in het kader van de door Nederland georganiseerde WCEF+Climate conferentie.
In september 2018 is door de voormalige minister van Infrastructuur en Waterstaat een subsidie verstrekt van 760.000 euro aan WRI voor kennisontwikkeling op het gebied van klimaatadaptatie en de ondersteuning van de Global Commission on Adaptation.
In al deze gevallen is conform ambtelijk advies besloten”.
Dit is echter maar een tipje van de sluier, blijkt uit de jaarverslagen van WRI. Dit is te lezen in 2019, bijvoorbeeld: “Launched in October 2018 with the support of the Netherlands, the Global Commission on Adaptation seeks to elevate adaptation solutions on the global agenda, culminating in a Year of Action in 2020. WRI is the managing partner of the Commission, with the Global Center on Adaptation in Rotterdam and Groningen.”
Dat is een aparte projectorganisatie, waarbinnen een nieuw project wordt uitgevoerd. Nederland haalde hiermee een nieuw kennisinstituut naar Nederland, met bijbehorende werkgelegenheid maar vooral met prestige. De moederorganisatie dreef echter tot 2018 wel al jaren op Nederlands subsidiegeld, afkomstig van de begroting voor ontwikkelingssamenwerking. Nederland betaalt samen met de overheden van Zweden en Denemarken de ‘core funding’, de bekostiging van de basisorganisatie, van waaruit al dit soort projecten worden uitgevoerd.
Dat gaat volgens het accountantsrapport om 4,3 miljoen euro per jaar:
“In December 2017, Ministry of Foreign Affairs of the Netherlands awarded the Institute a $4,300,000 grant for the first year of a five year-program to support the implementation of Institute’s Strategic Plan 2018- 2022. In December 2018, a $4,300,000 grant for the second year was awarded for the project. With sufficient funds made available by the budget legislator, an additional $12,900,000 will be awarded for Year 3 to Year 5. As of September 30, 2019 and 2018, the Institute has received $8,600,000 and $4,300,000, respectively; and the Institute has spent $8,080,745 and $3,806,148, respectively”.
Buitenlandse Zaken is echter niet het enige ministerie dat bijdraagt. Ook Economische Zaken en Klimaat, Infrastructuur en Waterstaat, en Landbouw Natuur en Voedselkwaliteit staan in jaarverslagen van de afgelopen zes jaar vermeld, de meeste jaarlijks. Prins Jaime Bourbon-Parma zit in de raad van advies.
De bedragen die Nederland schenkt, lopen flink op. De annual review noemt de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken als speciale donor, goed voor in totaal 21,5 miljoen dollar in de vijf jaar van 2018-2022. In ruil daarvoor mag Nederland onder meer pronken met allerhande plannen op het wereldtoneel, zoals tijdens de klimaattop eind vorig jaar in Egypte, met een plan om de fiets wereldwijd op de kaart te zetten als CO2-neutraal vervoersmiddel.
Voer voor vleeshaters
In Nederland valt intussen vooral op hoe het WRI de toon zet in de activistische lobby die zich richt op het verminderen van de vleesconsumptie; niet door zelf op de trom te slaan, maar door het aanleveren van cijfers aan activisten. Dat slaagt regelmatig, blijkt uit een analyse van de publicaties met en over het instituut.
Zo schreef de Groene Amsterdammer in december 2022: “Als de huidige trends doorzetten is de vraag naar vlees halverwege deze eeuw nog eens verdubbeld, vooral door een toename van de vleesconsumptie in Aziatische landen waar het vleesrijke westerse dieet steeds meer geëvenaard wordt. In dit scenario, zo concludeerden onderzoekers van de Wereldbank, de Verenigde Naties en het World Resources Institute (denktank voor duurzaamheids- vraagstukken) in een alarmerend rapport getiteld Creating a Sustainable Food Future, moeten vrijwel alle bossen op aarde gekapt worden om plaats te maken voor landbouwgrond.”
In een interview met een vakblad voor milieuprofessionals legt Van Veldhoven uit dat dit precies de bedoeling is: niet zelf van de daken schreeuwen. Het blad schrijft:
“Veertig jaar geleden is het World Resources Institute (WRI) in Amerika opgericht. Inmiddels zijn er ook kantoren in China, India, Indonesië, Afrika, Europa, Brazilië en Mexico. “Ons werk doen we veelal op de achtergrond”, laat Van Veldhoven weten. “Het WRI is geen partij die de straat op gaat of een grote campagne voert. Wij brengen data bij elkaar en maken op basis daarvan analyses voor beleidsmakers.” Dit gebeurt op basis van wetenschappelijke data. “We houden bijvoorbeeld wereldwijd de ontbossing bij, net als de uitputting van de ondergrondse watervoorraden. Die kennis vertalen we naar mogelijke knelpunten, gekoppeld aan mogelijke oplossingen.””
Dat wil niet zeggen dat het alleen maar om die informatieverzameling gaat, ook al is die via de Indiase tak van het WRI dus winstgevend uit te voeren door Stientjes organisatie. Maar daar blijft het voor haar niet bij, zegt ze tegen de Groene Amsterdammer: “WRI zet zich in om met die kennis ook de noodzakelijke veranderingen tot stand te brengen. Rechtstreeks of via een aantal van de platforms die we hosten. We zijn dus een internationale denk- en doe-tank. Dat is misschien wel het speciale recept van WRI.”
Zo liep WRI in 2020 voorop bij het verspreiden van het ‘build back better evangelie’, en in de jaren daarna werd bereikt dat er een klimaatschadefonds onderdeel wordt van de VN-klimaatafspraken. Maar er bloeide nog iets veel mooiers binnen het WRI, te weten de beleggingsportefeuille. In het jaar dat Stientje de ngo kwam versterken, blijkt het geïnvesteerd vermogen te zijn verdubbeld, vooral door investeringen in equity funds, beleggingsfondsen:
Bron: jaarrekening WRI 2021
Transparantie
De komende tijd gaan we vermoedelijk nog meer horen van de ‘publieke werken’ van D66’er Van Veldhoven. Want het blijft niet bij de subsidies die hierboven zijn beschreven, en dankzij nieuwe transparantievereisten rond de verstrekking van overheidsgelden kunnen we allemaal meekijken in de bedrijfsvoering.
Neem bijvoorbeeld projecten die te maken hebben met watermanagement in derdewereldlanden, die Nederlandse bedrijven en kennisinstituten uitvoeren, in een coalitie waarin het WRI een leidende rol speelt. In de verslaglegging daarover staat zwart op wit wat uit de cijfers al wel opdoemde: Stientje krijg je niet voor een tientje. Medewerkers van haar kaliber kosten 100 keer zoveel. Per dag. Dat maximum is vastgelegd in de voorwaarden.
D66’ers klagen intussen dat de boerenstand verslaafd is aan overheidssubsidies. Maar dat gaat om heel andere bedragen: gemiddeld jaarlijks 19.000 euro per boerengezin (volgens Frank Kalshoven van de Argumentenfabriek in zijn column in De Volkskrant), maar dit is inclusief alle toeslagen.
Binnenland
Kotter Job gesloopt, Rijk betaalt niet uit

Misdadig, zo zou je het bijna kunnen noemen, erkent Job Bout. ,,Ze pakken je schip af, maar ze betalen niet. Je wordt teruggeworpen: je bent als mens terug bij af.’’
De klappen die de overheid aan voormalige visser Job Bout en zijn zoon Korné geeft, doen hem wankelen. Hun kotter eindigde, onder druk van steeds strengere Europese regels en machtige ngo’s die vergunningen aanvochten én vanwege economische malaise, uiteindelijk bij de sloop. Echter, het beloofde geld ter compensatie komt maar niet.. De lening op de gesloopte boot loopt ondertussen gewoon door en daarnaast eist de bank de betaling van de rente.
Ngo’s
Job maakte gebruik van de saneringsregeling van het Rijk. ,,Het is bepaald geen eigen keuze geweest,’’ vertelt hij op zijn kantoortje in een loods waar hij nu netten breit voor de laatste vissers op de Noordzee.
De Tholenaar schetst het ellende-dossier. Hoe hij jarenlang vocht om het hoofd boven water te houden: na grote investeringen in 2010 in de puls-visserij, waarbij de kotter voor tonnen werd omgebouwd, zat hij steeds vaker in de rechtbank tegenover ngo’s zoals Natuurmonumenten, die de vergunningen aanvochten.
De pulsvisserij die eerst juist aangemoedigd werd, werd in 2019 verboden. ,,Dan moet je terug naar traditionele netten. Toen stortte de wereld voor ons in. De inkomsten vielen compleet weg. Dat was voor ons al een enorme doodsteek.”
Zonder zekerheid
En in de lucht hingen wéér nieuwe regels, waardoor nieuwe investeringen nodig waren in een dure katalysator op het schip. ,,Zonder zekerheid dat we mogen blijven vissen.’’
Daarna kwam de oorlog met Oekraïne, en vloog de olieprijs de lucht in. ,,Wij zagen de toekomst niet meer zitten.’’
Het schip is verwoest in het kader van sanering na de Brexit, gefinancierd vanuit de BAR (Brexit Adjustment Reserve). Er is geen schroef meer van over. De tranen vloeiden bij het afscheid van de geliefde boot. Maar het beloofde geld van het Rijk komt, bizar genoeg, maar niet binnen.
Hartverscheurend
Oud-visser Job Bout noemt het gemis van zijn schip hartverscheurend. Hij is verslagen, want in februari is het gesloopt. ,,En het is nu juni. En ik heb nog steeds geen geld van het ministerie. Onbegrijpelijke ambtelijke molens. Zo gaat het hier… Zo gaat het hiér in Nederland.’’
Fiscaal gunstige voordelen, zoals ooit was voorgespiegeld, zijn er niet. En zijn quota, ooit gekocht voor baar geld, met het oog op de oudedagsvoorziening, werden simpelweg afgepakt door het Rijk. ,,En door het LNV gegeven aan starters, gratis, te gek voor woorden!”
Aan de muur in zijn keukentje, hangt een foto van het geliefde familieschip. Een stoer schip, vereeuwigd op een foto in een lijstje. Sinds 1980 voer de stoere kotter op de Noordzee. Altijd op koers, en stabiel. Een dapper pareltje, waar heel de familie trots op was.
Nu is de sfeer mat. En er is teleurstelling en vooral onbegrip wat de overheid nu weer flikt. Elke dag wordt er op de bankafschriften gekeken, maar het saldo blijft eng: nul.
Lening loopt door
Ondertussen wordt nog wel door de bank aan de deur geklopt, want de lening mét de rente, op het verdwenen schip Johanna Cornelia, loopt bizar genoeg wél door. Geld om die lening af te lossen is er door het onnavolgbare gedraal door het Rijk nog niet. En de rente tikt door, waardoor steeds meer van het saneringsgeld domweg verdampt.
Vijf generaties vissersleven verloren
,,Het is een diepe wond. Nog steeds,’’ zegt Job vervolgens over de verwoesting. Huilend namen ze begin dit jaar afscheid van hun kotter. Zijn lieve moeder van 86, zijn broer en zussen, allemaal kwamen ze nog een keer naar hun vissersboot kijken en raakten ze hun schip nog één keer aan. ,,Onze identiteit is teniet gedaan. Vijf generaties vissersleven gaan verloren. Dat geeft een enorme geestelijke impact. Je ‘bent’ iets. Je stelt iets voor. Je ‘staat’ ergens op de maatschappelijke ladder. En opeens ben je ‘niets’.’’
,,Je voelt je door de overheid in de steek gelaten,’’ zegt hij beslist en schenkt nog een keer koffie in. Met een Zeeuwse bolus erbij als lekkernij.
,,Ik geloof niet meer in de overheid,’’ zegt hij dan beslist. ,,Ik geloof niet meer in de democratie. Het is een koud gevoel.’’
Job Bout blijft aan wal in het Zeeuwse dorpje Tholen. Daar in een loods breit hij, met een boetnaald én engelengeduld, de netten voor de laatste vissers die dapper doorgaan op zee. Voor de vissermannen, die nog net het hoofd boven water kunnen houden met hun garnalenvangst.
Big Brother-wet
,,Alles wat in Brussel wordt bekokstoofd’’, volgt hij ondertussen op de voet: de Europese bokkesprongen en alle nieuwe EU-regels, zoals de nieuwe Europese regel dat vissers hun schip met camera’s moeten volhangen. Dit is voor controle: om toezicht te houden zodat de vissers geen onverkoopbare vis overboord gooien. Dat is immers verboden door de EU.
De camera’s komen overal. ,,Aan de mast, en bij de kajuit… noem maar op.’’
Hij vindt de nieuwe Big Brother-wet te ziek voor woorden. De camera’s moeten daarbij ook nog eens uit eigen zak worden aangeschaft. Het verplichte abonnement, waarmee de beelden per satelliet naar een meldkamer vol ambtenaren kunnen worden gezonden, zijn voor eigen rekening.
Loerende ambtenaren
Elke zucht, élke beweging van de nu nog overgebleven vissermannen op zee, kan op de wal worden waargenomen. Ambtenaren die in de meldkamer loeren naar de boten, op zoek naar misstanden.
,,Hoe zou jij het vinden als je 24 uur per dag door de overheid wordt bespied? Deze regels worden verzonnen door idioten. Ze vertrouwen je niet. Zo blijven ze constant druk op je uitoefenen. Ze zijn slordig met uitbetalen van het geld, waar je recht op hebt. En ze houden je met hun camera’s in de gaten. Dit is China 2.0. Dit is minachting. Dit is criminaliseren.’’
Binnenland
Geheimzinnigheid rondom ‘Denktank Desinformatie’ fnuikend

Foto: Erik Akerboom (AIVD), Pieter-Jaap Aalbersberg (NCTV) en generaal Jan Swillens (MIVD)
Zodra de overheid een commissie samenstelt is er altijd wel kritiek op de samenstelling hiervan. Er zijn nu eenmaal altijd wel deelnemers te vinden die ‘besmet’ zijn, ‘besmet’ door hun verleden of ‘besmet’ door hun overtuiging. Op zich hoeft dat nog niet zo’n probleem te zijn, mits de totale commissie maar enigszins evenwichtig is samengesteld: evenwichtig in kennis en kunde en evenwichtig in visie, niet per individu, maar wel als collectief. De politiek zou niet de politiek zijn als niet bij iedere nieuwe samenstelling van een commissie gepoogd wordt de ‘juiste’ persoon in de ‘juiste’ commissie te krijgen. Er zijn ontelbare voorbeelden van een dergelijke politieke inmenging te zien, en de conclusies van een dergelijke commissie worden daardoor ook erg voorspelbaar. Toch gebeurt het allemaal in het volle daglicht en in volle openheid. De grote kritiek op het OMT is altijd de eenzijdige samenstelling geweest. Zeker in het begin was de insteek puur medisch, terwijl toen al duidelijk was dat de gevolgen van alle beslissingen grote maatschappelijke gevolgen zou hebben. Daar werd niet naar geluisterd, en pas na de eerste lockdown schoven ook andere deskundigen uit andere vakgebieden aan.
De ‘Denktank Desinformatie’ is echter omgeven met grote geheimzinnigheid. De enorme macht die de Denktank Desinformatie in de samenleving heeft vraagt om een zuivere afweging van belangen, expertise en integriteit. Het is in feite de waakhond van de democratie geworden, een rol die eigenlijk de reguliere media op dit moment volledig laat liggen door hun eenzijdige collectieve berichtgeving, en daar hoort geen geheimzinnigheid rondom te bestaan. De deelnemers die naar boven komen drijven zijn echter ieder voor zich allerminst ‘neutraal’. Dat kan, mits er maar iemand tegenover staat die tegenwicht kan bieden, en tot dusverre lijkt het daar volstrekt niet op. Van een filosoof mag je verwachten dat hij zaken beschouwt en een neutrale houding aanneemt. Bij Roland Pierik is daar absoluut geen sprake van, hij is openlijk een groot voorstander van vaccinatiedwang. Hij is daarnaast ook lid van de Vaccinatiealliantie. De tweede filosoof is Marcel Verweij, en hij komt uit exact dezelfde ‘kerk’ als Pierik. Maakt hen dat ondeskundig? Geenszins! Maar wel eenzijdig. Een goed voorbeeld van ‘de andere kant’ is filosoof Erwin Kompanje, die al in een zeer vroeg stadium wees op de ethische vraagstukken rondom corona, quarantaine en lockdowns. Hij stelde vragen maar nam geen stelling, zoals een filosoof betaamt. Kompanje werd ‘gecanceld’ om zijn uitspraken terwijl hij juist doet wat een filosoof zou moeten doen: beschouwen.
Een tweede voorbeeld is Agnes Kant. Op haar rol als bewaker van de veiligheid van vaccinatie is veel kritiek aangezien ze haar taakgebied verlegd heeft naar ‘het wegnemen van angsten rondom vaccinatie’. Dat is nadrukkelijk niet de taak van het LAREB. En dan Marion Koopmans, bezongen en verguisd. Koopmans was één van de eersten die publiekelijk aangaf dat de vaccins niet beschermen tegen overdracht, simpelweg omdat dit niet onderzocht was. Toch stond zij vooraan om ‘je doet het voor de ander’ te scanderen, en het één is nu eenmaal niet te verenigen met het ander. Hoe integer en wetenschappelijk is een dergelijke uitspraak dan? Dan kinderarts Károly Illy, wiens enige argument om kinderen te vaccineren was ‘zodat ze op vakantie kunnen’. Dat is met de kennis van destijds, en zeker met de kennis van nu, en zelfs los daarvan ethisch absoluut onacceptabel. Toch zitten deze eenzijdig ingestelde personen in een ‘Denktank’ met een enorme macht, ogenschijnlijk zonder tegenwicht.
En zodra de Denktank beslist wat ‘waar’ is en wat ‘onwaar’, en vervolgens tot actie overgaat om actief op social media te censureren of personen te cancelen, is het dan wel ‘handig’ als er iemand van die platformen in de Denktank zit? Maar liefst 2 personen van deze platforms zitten in de Denktank! Dit zijn Meta beleidsbaas Edo Haveman (D66 ) en Google beleidsbaas Arjan El Fassad (GroenLinks). Waarom? Dat is hetzelfde als de hoofdredacteur van de Telegraaf in de Denktank te plaatsen, toch? De controlerende en uitvoerende macht aan dezelfde tafel, en ook nog eens politiek gekleurd.
De geheimzinnigheid rondom de Denktank is fnuikend, fnuikend voor het vertrouwen in de overheid, fnuikend voor een weloverwogen handelen van een dergelijke Denktank zelf. ‘Desinformatie’ is een vloeibaar begrip geworden, want wat vandaag nog als ‘nepnieuws’ wordt gebrandmerkt is morgen opeens de bittere waarheid. En dan kan het gebeuren dat Youtube opeens na maanden censuur plots aankondigt te stoppen met censuur. Dat op zichzelf geeft al het gevaar aan van een dergelijke censuur en al helemaal bij ‘Denktanks’ van overheidswege.
Desinformatie is nadrukkelijk géén informatie die niet strookt met het overheidsbeleid, het cancelen daarvan is simpelweg censuur. De samenstelling (voor zover bekend) van de ‘Denktank Desinformatie’ heeft meer weg van een spreekbuis van de overheid en het overheidsbeleid. Gecombineerd met de slagkracht in de (social) media is dit een zeer gevaarlijke ontwikkeling. Voor de Denktank Desinformatie zijn er nog maar twee uitwegen mogelijk: ofwel volledige openheid van zaken zoals een overheidsinstantie betaamt, ofwel opheffing met onmiddellijke ingang. Een geheim gremium dat bepaalt of kritiek op de overheid wel of niet gecensureerd kan worden hoort niet in een democratie.
Binnenland
‘Denktank Desinformatie’ en ‘Vaccinatiealliantie’ steeds discutabeler

Foto: Erik Akerboom (AIVD), Pieter-Jaap Aalbersberg (NCTV) en generaal Jan Swillens (MIVD)
Iedereen die het boek ‘1984’ van George Orwell heeft gelezen kent het ‘Ministry of Truth’: alleen de overheid heeft het recht om ‘de waarheid’ te verkondigen. Een dergelijk denkpatroon is ook herkenbaar in de Nederlandse ‘Denktank Desinformatie’.
Op zich is er niets mis met het goed informeren van de bevolking, en de weg van de ‘Denktank Desinformatie’ is geplaveid met goede bedoelingen. Groeperingen die zeer doelbewust ‘desinformatie’ verspreiden dienen van repliek te worden voorzien. En als dit niet op de ‘normale’ manier kan, dan is een laatste strohalm een overheid die ingrijpt. Dat kan vervolgens op 2 manieren: door de ‘desinformatie’ te weerleggen door middel van gefundeerde argumenten en die breeduit te delen middels alle beschikbare vormen van communicatie, of door regelrechte censuur.
Uit alle Wob-documenten die naar buiten sijpelen, ondanks grote obstructie van de diverse ministeries, ontstaat er een beeld van louter en regelrechte censuur. De ‘Denktank Desinformatie’ beschikte over alle middelen om direct in het publieke debat of domein in te grijpen bij Facebook, Twitter, LinkedIn of bijvoorbeeld Instagram. Publiekelijk is dit in de Tweede Kamer al toegegeven, maar alleen voor andere onderwerpen dan corona. In Amerika is het helderder gesteld door de onthullingen van Elon Musk: er was sprake van directe invloed door de overheid door berichten te verwijderen of door leden te ‘cancelen’. Nu Twitter aangeeft zich niet meer te laten censureren door overheden is de volgende stap publieke canceling van het gehele platform; de EU pleit hier inmiddels voor.
Maar wie zijn dan die mensen die in zo’n ‘Denktank Desinformatie’ oftewel ‘Ministry of Truth’ zitting nemen, zult u zich afvragen? Experts? Dat is tot dusverre geheim. Door verdergaande onthullingen uit Wob-stukken komen steeds meer namen naar boven drijven. Sommige personen worden verraden door de Wob-stukken, anderen komen zelf met die ‘onthulling’. En dan blijken daar toch wel wat vreemde kornuiten zitting in te hebben. Zoals ‘rechtsfilosoof’ Roland Pierik, waarover wij al eerder een zeer kritisch artikel schreven. Met ‘rechtsfilosofie’ heeft zijn acteren tijdens de coronacrisis weinig van doen gehad. Inmiddels is hij in de luwte verdwenen. Een andere kornuit is kinderarts Károly Illy, die openlijk op de Staatstelevisie iemand, die boordevol met antistoffen zat, aanraadde de prik alsnog te nemen uit ‘naastenliefde’. Dat heeft weinig met medische wetenschap te maken. Maanden later riep hij op kinderen te vaccineren met als enige argument ‘dat ze dan op vakantie kunnen.’ Illy is recent gepromoveerd tot directeur van het Longfonds. Zijn dit dan de heldere lichten die namens de overheid actief moeten ingrijpen in het publieke debat om ‘desinformatie’ te bestrijden? Natuurlijk zijn er trollen die proberen de onthullingen of ontdekkingen belachelijk te maken, zoals Marc van Ranst, die zichzelf ‘opwierp’ als lid van deze censuurcommissie. Het is tot dusverre nooit bevestigd in Wob-stukken, zijn deelname is onwaarschijnlijk.
Nog zo’n mistig overheidsclubje is de zogenaamde ‘Vaccinatiealliantie’. De Denktank Desinformatie en de Vaccinatiealliantie zijn direct aan elkaar gerelateerd en voorzien elkaar van informatie. Doelstelling was en is de vaccinatiebereidheid onder de bevolking te vergroten. Wie daar zitting in hebben blijft ook geheim, maar wie er wel openlijk voor uitkomt is Evert Mouw. Evert Mouw schrijft op persoonlijke titel op het eerste oog best wel evenwichtige stukken. Maar wie zich in het doopceel van deze kornuit verdiept ontdekt een wel héél vreemd verloop. In 2018 stond hij nog tussen de neonazi’s, in 2019 bij de Vaccinatie Alliantie en in 2020 bij Farmers Defence Force. Ook is hij openlijk lid van een politieke partij.
Is dit bewust of onbewust? Aangezien alles rondom de Denktank Desinformatie en de Vaccinatiealliantie (een club van 130 leden) met geheimen omhuld is en de overheid iedere vorm van transparantie hierover weigert, kan in ieder geval geconcludeerd worden dat de AIVD of NCTV niet opgelet hebben bij de screening van de Vaccinatiealliantie en dat de ballotage voor de Denktank Desinformatie niet al te integer is geweest. Ook dat is weer opmerkelijk, want alle corona-gerelateerde zaken worden sinds medio 2020 rechtstreeks aangestuurd door de NCTV, en laat nou dat screenen een specialiteit zijn van de NCTV en de AIVD?
Op de framing van de reguliere media kunt u nu wachten, het vermeende neonazi verleden zal gekoppeld worden aan de politieke partij in kwestie. Echter, de vraag waarom zo iemand dan tevens lid is van een overheidsclub die aangestuurd wordt door de NCTV zullen ze weer allemaal ‘per ongeluk’ over het hoofd zien.
In het vertrouwen in de reguliere media en de overheid worden steeds grotere gaten geslagen. De AIVD constateert terecht dat onder de bevolking een steeds grotere groep ontstaat die het vertrouwen in de overheid kwijtraakt, maar is diezelfde overheid dan niet juist zélf de oorzaak van dit wantrouwen? De steeds grotere beerput die ontstaat door onthullingen over de ‘Denktank’ Desinformatie’ en de ‘Vaccinatiealliantie’ draagt hier in ieder geval niet toe bij. Met het bestrijden van ‘desinformatie’ hadden deze clubs weinig te maken, met ‘naastenliefde’ al helemaal niet.
(c) Daniel van der Tuin
-
Binnenland7 uur geleden
Kotter Job gesloopt, Rijk betaalt niet uit
-
Binnenland1 week geleden
Reddingsactie: natuurboer ziet droom de vernieling in gaan
-
Binnenland2 weken geleden
TNO had maand voor pandemie al nepnieuws-bot gereed
-
Binnenland1 week geleden
AIVD over kabinet: opstappen
-
Binnenland6 dagen geleden
Kuipers en De Jonge weigeren loftuitingen van samenleving
-
Binnenland2 dagen geleden
‘Denktank Desinformatie’ en ‘Vaccinatiealliantie’ steeds discutabeler
-
Binnenland1 week geleden
Natuurboer- in-nood ironisch genoeg buurman van machtig WEF
-
Binnenland2 weken geleden
De D66-traan als wapen werkt niet in een lege kerk…