Column
Multinationals bepalen beleid van regeringen

In 2001 verscheen het boek “The Silent Takeover, Global Capitalism and The Death of Democracy” van hoogleraar Politieke Wereldeconomie Noreena Hertz. In dat boek voorspelt ze hoe multinationals, mondiale lobbyclubs en individuen als Bill Gates, Warren Buffet, mediamagnaat Rupert Murdoch en George Soros het bestuur van de (westerse) wereld overnemen van nationale regeringen. Destijds (2001) was er grote kritiek op dit boek, onder andere door de progressieve Engelse krant The Guardian. Inmiddels is het 2022 en blijkt Hertz helaas gelijk te hebben gekregen. Maar, hoe werkt zo’n overname van die wereldmacht en wat kunnen wij hiertegen ondernemen?
Het grote plaatje van de nieuwe wereldorde volgens Hertz
De stelling van Hertz wordt handig samengevat in de subtitel: “The Death of Democracy”. Haar kernargument is dat een combinatie van globalisering en de groeiende macht van grote bedrijven, voornamelijk Amerikaanse en Europese, democratische regeringen onmachtig maakt om zelfstandig belangrijke beslissingen te nemen die het leven van gewone mensen beïnvloeden. Dat wordt al sinds de jaren ’90 beweerd door meerdere economen en politicologen. Maar Hertz gaat nog een stap verder in haar betoog. Door zich over te geven aan de wereldwijde kapitalisten, verlagen regeringsleiders zelf de democratie, waardoor het voor burgers volkomen nutteloos wordt om te stemmen. Mensen voelen hun machteloosheid en de overbodigheid van de zinloze stembuspolitiek.
“Door (als regering) een stap terug te doen terwijl bedrijven het overnemen, lopen regeringen steeds meer het risico de steun van het volk nog verder te verliezen”, aldus Hertz in haar boek.
Op pag. 15 schrijft Hertz: “We staan nu op een kruispunt. Als we niets doen, als we de politiek niet bevragen op hun acties, als we de ‘stille overname’ door het bedrijfsleven niet aan de orde stellen, zal de Nieuwe Wereldorde worden gecreëerd en is alles verloren. Een wereld waarin George W. Bush de een na de andere wet aanneemt die het grote bedrijven makkelijker maakt en waarin mediamagnaat Rupert Murdoch meer macht heeft dan Tony Blair, is angstaanjagend en ondemocratisch”. Dat was 2001.
Na WO II en tot de regeringen Reagan en Thatcher, werd de verzorgingsstaat opgebouwd
Direct na WO II begon de wederopbouw van de westerse wereld en vooral die van Europa. Daarbij werd het gedachtengoed van de Engelse econoom Keynes gevolgd. Kort samengevat pleitte Keynes voor een verzorgingsstaat ‘van de wieg tot het graf’, waarin vooral kwetsbare burgers door de eigen regering zouden worden beschermd. In deze tijd werden overal pensioensystemen, werkloosheidsvoorzieningen en gezondheidszorg opgetuigd.
Een belangrijke reden voor die verzorgingsstaat was de westerse vrees voor een systeem zoals in de USSR bestond; communisme. Alleen door goed voor de eigen burgers te zorgen, kon voorkomen worden dat kwetsbare burgers sympathie voor het communisme zouden ontwikkelen, aldus het boek.
Reagan en Thatcher; ontwikkeling van het neoliberalisme
In de jaren ’80 van de vorige eeuw konden de presidenten van de VS en het VK (Ronald Reagan en Margaret Thatcher) bijzonder goed met elkaar overweg. Beiden wilden de rol van de staat terugdringen en het bedrijfsleven meer ruimte geven om de markteconomie verder uit te bouwen. Om dat te bereiken, werden een fors aantal maatregelen genomen die variëren van vereenvoudiging van wetgeving tot het stimuleren van privatisering van overheidsbedrijven. Overal in de westerse wereld werden toenemend overheidsdiensten verkocht aan het bedrijfsleven. Het begon met zaken als post en telefoniebedrijven. Later kwamen daar organisaties (waaronder verzekeraars) in de gezondheidszorg, opleidingen en infrastructuur bij.
VS president Reagan ondernam in 1983 nog een andere strategische stap; hij verklaarde de USSR tot Evil Empire. Dat land ‘met de focus van het kwaad in de moderne wereld’ kon alleen bestreden worden door de wapenwedloop te intensiveren. Daarom werd datzelfde jaar het Star Wars Programma door hem geïntroduceerd. Het plan voor Star Wars was grotendeels bedacht door Robert McFarlane, de veiligheidsadviseur van Reagan, die een verdedigingsschild wilde inzetten als onderhandelingspunt richting de Russen, om hen onder druk te zetten.
Reagans strategie richting USSR werd een daverend succes
De USSR economie verkeerde begin jaren ‘80 in grote problemen. Er was geen geld om mee te doen in die mega wapenwedloop met de VS. De economisch veel zwakkere Sovjet-Unie kon zich een dergelijke wapenrace niet veroorloven, maar verhoogde toch het defensiebudget, wat nog meer ten koste ging van de economie en de USSR burgers in armoede stortte. Joeri Andropov, de USSR president die door Reagan zijn Star Wars plannen onder druk werd gezet, overleed na 1,5 jaar regeren en werd vervangen door Michail Gorbatsjov. Deze onderkende de problemen van zijn land en besefte dat het roer 180 graden om moest. In plaats van een verdere escalatie en wapenwedloop met de VS, koos hij voor een stap richting het Westen. Zijn ‘Perestrojka’ en ‘Glasnost’ aanpak leidden uiteindelijk tot het uiteenvallen van de USSR en het einde van de Koude Oorlog.
Einde van de Koude Oorlog = begin van globalisering
Noreena Hertz betoogt in haar boek dat de teloorgang van de USSR een aantal aardverschuivingen teweeg brachten. Opeens was de VS de enige grootmacht in de wereld en had deze vrij spel in de wereldeconomie. In rap tempo werden voormalige Sovjet landen bij de NAVO en/of EU ingelijfd, waarmee allerlei nieuwe markten voor de VS open gingen.
Tweede grote voordeel van het verdwijnen van die andere supermacht (USSR) was dat het niet meer nodig was om een sociaal en maatschappelijk tegenwicht te bieden voor westerse burgers. Met andere woorden; de verzorgingsstaat in het westen kon worden afgebouwd. Immers; het andere politieke systeem (communisme) was alleen nog aanwezig in economisch zwakke landen als China en kleine landen als Noord- Korea en Cuba.
China wordt de Fabriek van de Wereld
Met de USSR uitgerangeerd, is ook China opeens in een heel ander krachtenveld beland. De voormalige communistische grootmacht (USSR) is niet meer. Dat betekent een groot verlies voor China dat diezelfde USSR als grotere broer zag op politiek en maatschappelijk vlak en qua economische samenwerking. China heeft een andere economische partner nodig, net als vele voormalige USSR lidstaten. De VS van president Bill Clinton ontvangt hen met open armen.
Volgens Sandy Berger, Clintons topadviseur voor nationale veiligheid, had de president drie hoofddoelen na het uiteenvallen van de USSR: het Amerikaanse mondiale leiderschap laten gelden; de Amerikaanse welvaart bevorderen en de markteconomie wereldwijd uitbreiden; de start van globalisering.
Clintons hoogste prioriteit was het uitbreiden van de handel met China, het stimuleren van de Amerikaanse export, het uitbreiden van investeringen in de enorme Chinese markt en het creëren van meer banen in eigen land. Door China in 1993 tijdelijk de status van meest begunstigde natie toe te kennen, minimaliseerde zijn regering de tariefniveaus op Chinese invoer.
Afbraak van de verzorgingsstaat en verdwijnen onderscheid linkse – rechtse politiek
Net als Reagan en Thatcher, konden ook Bill Clinton en Tony Blair heel goed door één deur. Ze bedachten samen dat het onderscheid tussen politieke partijen ter rechter en linker zijde tot het verleden moest behoren, aldus het boek van Hertz. Clinton noemde dat onderscheid zelfs een ‘hersendood concept’ en zei dat zowel Republikeinen als Democraten dezelfde principes van vrije markt, de WTO, vrije handel met het buitenland en privatisering van overheidsbedrijven nastreven.
De combinatie van vrije markten, privatisering en verplaatsen van industriële capaciteit naar China, vereist wel dat het Westen competitiever zou worden, aldus Hertz op pag. 39. Daarvoor moest de verzorgingsstaat geminimaliseerd worden. Immers, zonder deze ingreep in westerse landen, zouden multinationals al hun activiteiten overbrengen naar lage lonen landen en het westen in armoede achterlaten.
Multinationals spelen landen en regeringen tegen elkaar uit
Hertz onderzocht op welke wijze multinationals landen en regeringen tegen elkaar uitspelen. Dat gebeurt onder andere door beloftes te doen aan verschillende staatshoofden inzake investeringen, nieuwe banen en groei van BNP in ruil voor lagere belastingen, subsidies en investeringen in infrastructuur. Het staatshoofd dat de beste deal biedt qua belastingklimaat en subsidies, krijgt de gunning.
Ierland weigert zo al decennia lang om de vennootschapsbelasting in lijn met andere EU landen te brengen om een aantal hoofdkantoren van multinationals te behouden. Een groep van Duitse multinationals, waaronder Deutsche Bank, BMW, RWE en Daimler-Benz, wist de Duitse minister van financiën er in 1999 van te weerhouden om de vennootschapsbelasting te verhogen, dit onder dreiging van verplaatsing van bedrijfsactiviteiten naar het buitenland. Volgens Duitse politici zijn deze bedrijven te sterk voor de regering in Berlijn.
In Nederland zagen we Shell en Unilever soortgelijke acties ondernemen.
Machtsspel van multinationals versus nationale regeringen leidt tot grotere armoede
Het is evident dat de internationale strijd om de laagste belastingen en de hoogste subsidies ten koste gaat van de nationale schatkist en welvaart. Immers, al die belastingen die niet door multinationals worden betaald, moeten door het MKB en burgers worden opgehoest. Alle subsidies die naar deze grootbedrijven gaan, kunnen niet ingezet worden voor onderwijs of gezondheidszorg.
Hetzelfde geldt voor monetaire politiek van centrale banken; al die renteverlagingen en dat geld bijdrukken om multinationals aan goedkoop krediet te helpen, gaan ten koste van de portemonnee van burgers en MKB. Het gaat ook ten koste van hun spaargeld, pensioenen en woonlasten.
De politiek is nu écht aan zet (maar durft ze het wel aan?)
Hertz geeft tal van voorbeelden in haar boek van politici die door de knieën gaan voor de eisen van multinationals. Dat was in 2001. Die situatie is inmiddels dramatisch verslechterd. Sinds dat jaar hebben we de financiële crisis van 2007-2009 gehad waarna ontelbare banken met belastinggeld werden gered.
In 2016 begon Mario Draghi (via de ECB) ultragoedkoop krediet aan multinationals te verschaffen dat niet voor het MKB beschikbaar kwam. Het aantal overnames van MKB familiebedrijven sinds 2001 is onvoorstelbaar groot gebleken. Volgens pagina 10 van dit McKinsey rapport is Nederland het land met het hoogste percentage BNP (61%) uit multinationals. Nog slechts 39% van ons BNP komt van MKB en ZZP’ers. Dat maakt onze politici zeer gevoelig voor het machtsspel van die grote partijen.
Aangezien ons land (van alle OESO landen) het meest afhankelijk is van de druk en macht van het grootbedrijf, met alle maatschappelijke gevolgen van dien, moet de politiek nu écht ruggengraat tonen. Dat kan door niet te buigen voor het machtsspel van het grootbedrijf en meer aandacht te besteden aan concurrentie vergrotend beleid voor het MKB. Het MKB brengt uiteindelijk ook meer belastinggeld in het laatje, houdt een eerlijke concurrentie in stand en zorgt voor meer werkgelegenheid. Gaan we door op de huidige weg, dan zal de maatschappelijke onvrede zichtbaar worden.
De NOS berichtte laatst al over ernstige bedreigingen van politici. Moet je eens opletten hoe snel die verdwijnen als onze politici weer eens gaan doen waarvoor ze zijn aangesteld; de belangen van de Nederlandse burger beschermen.
Binnenland
Natuurboer- in-nood ironisch genoeg buurman van machtig WEF

Natuurboer Marcel van Silfhout heeft ironisch genoeg het World Economic Forum (WEF) als buurman gekregen: ‘Ik ben niet gediend van synthetisch voedsel uit 3D-printers’
Europarlementariër Rob Roos (JA21) vindt het nogal een toeval dat notabene natuurboer en oud-onderzoeksjournalist Marcel van Silfhout in Wageningen de ‘buurman’ is van het machtige, steenrijke WEF, die er met de universiteit van Wageningen zijn hoofdkwartier inrichtte om precies daar, aan de rand de Veluwe, nieuwe kunstmatige fabrieksvoeding te bedenken om de wereldbevolking mee te gaan voeden.
Dat alles wordt gesteund door miljardairs zoals Bill Gates en ngo’s die er miljoenen euro’s in pompen, met als doel een plantaardige eiwitrijke voedseltransitie te realiseren, zonder ook maar enige veeteelt. Weg landbouwhuisdieren, terwijl we daar al duizenden jaren mee samen leven.
Het contrast tussen die kleine oprechte boer achter GraanGeluk en die grote machtige partijen is enorm. ,,Het is ironisch dat juist een boer die natuurlijk voedsel produceert, wordt ingeruild voor fabrieken waar straks kunstmatig voedsel geproduceerd wordt’’, zegt Rob Roos die zelf al zestien jaar alleen natuurlijk voedsel eet. Hij koestert ook de gangbare landbouw. ,,Dat gaat van generatie op generatie. Boeren zijn óók rentmeesters’’, zegt hij. Eten moet vooral betaalbaar blijven, vindt hij.
Foodvalley
Op letterlijk een steenworp afstand van de akkers van GraanGeluk van Van Silfhout explodeert momenteel in de Gelderse Vallei ook nog eens de Foodvalley. Grote internationale bedrijven zoals Unilever en Friesland Campina werken er met het WEF en de WUR (Wageningen University) samen om de globalistische uitrol van krekelmeel, kweekvlees, genetisch gemodificeerd voedsel te creëren en om er recepten en producten mee te bedenken. En dat is allemaal om natuurlijk vlees in de ban te doen en de door ons benodigde eiwitten uit ander, modern fabrieksvoedsel te halen, welke vaak vol zitten met chemische additieven en smaak -en kleurstoffen.
Op de individuele situatie rond GraanGeluk kan de Europarlementariër Rob Roos niet reageren, omdat hij de feiten onvoldoende kent. Maar, zegt hij: ,,Ik ben van mening dat natuurlijk voedsel essentieel is en een grote bijdrage kan leveren aan het voorkomen van westerse ziektes zoals obesitas en hart en vaatziektes. Ikzelf ben daarom zestien jaar geleden overgeschakeld op uitsluitend natuurlijk voedsel. Ik eet niets waar E-nummers in zitten. En ik ben zeker niet gediend van voedsel uit 3D-printers.’’
Synthetisch eten
Van Silfhout, die lang een gerenommeerd onderzoeksjournalist was bij Zembla en KRO’s Reporter, schreef in 2016 voor Follow The Money bizar genoeg zijn laatste verhalen over de misstanden in de voedingsindustrie en het oprukken van synthetisch eten. Deze industrie wordt nu doorontwikkeld en ironisch genoeg bij zijn buren in Ede/Wageningen. Nu is zijn geboortestad zelfs de locatie voor het WEF-gelieerde mondiale hoofdkantoor, van Davos-man Klaus Schwab.
,,Mijn conclusie destijds was dat al ons eten binnen een paar jaar gemaakt zou gaan worden van poeder en water. ‘We gaan naar 3D-eten’. Synthetisch food.’’
Aan elkaar gelijmd met bijvoorbeeld eetbaar behangplaksel: methylcellulose. ,,Dat vult wel, maar het is nul voedzaam, er zitten geen enkele nutriënten of mineralen in, het is puur fake food.”
Van Silfhout waarschuwt dat Europa en de VS doorslaan in klimaatangst. Nog even en we krijgen ook hier het Chinese social creditsysteem. De CBDC (central bank digital currency) is misschien nog enger dan de huidige Chinese communistische variant al is: een 24/7 tot op het individu door ontwikkelde wereldwijde gemonitorde en gecontroleerde voedselvoorziening.
,,Ze kunnen jouw behoefte fine tunen, waarbij jíj op maat een rantsoentje per week van de overheid krijgt’’, stelt hij in dat enge scenario, en dat alles bezorgd aan je huis, via Amazon-drones van Bill Gates en Microsoft.
,,Je kunt het een complottheorie noemen. Maar theorie betekent niets meer of minder dan: dit is mogelijk. Wat je nu al hoort, is het idee om een fiscale taks te zetten op al ons vlees.’’
Chemische voedselwereld
Van Silfhout, die vanuit zijn passie landbouw bedrijft zoals het al 7000 jaar bedreven wordt op de Gelderse Veluwezoom en de Utrechtse Heuvelrug, vindt dat de mensheid dichtbij het normale ecologische kringloopverhaal moet blijven. ,Als we met zijn allen naar een synthetische chemische voedselwereld gaan, waar zijn we dan mee bezig?”
Het WEF, die nu als zijn ‘buurman’ bij de universiteit in Wageningen voet aan wal gekregen heeft, vindt hij vanuit het totaal gebrek aan democratisch mandaat ronduit eng. ,,Ik heb een bloedhekel aan de combinatie global en top-down. En dit is een globalistische top-down beweging in extreme vorm.”
“Ik ben een lokalist,” zegt hij. ,,Ik denk dat we juist onze lokaal-regionale maatschappij, ecologie en economie moeten herbouwen en af moeten van het wereldwijd gesleep van ‘ons’ voedsel.’’
Grote zorgen heeft Europarlementariër Rob Roos ondertussen over het oprukkende en dwingende grote geld in de voedingsindustrie. En over de funding van de Universiteiten, zoals in Wageningen. ,,De voedseltransitie wordt gesteund door filantropen, maar er zit gewoon een belang achter. Op deze manier is het geen onafhankelijke wetenschap meer maar gestuurde wetenschap. Daar zit wel mijn zorg’’, zegt hij. ,,We moete democratische keuzes opzij gaan zetten voor een agenda van mondiale oligarchen, ngo’s en filantropen.’’
Binnenland
Pensioenwet: grondwet ondergeschikt aan politiek gewin PvdA en GroenLinks

Is de Grondwet nog in veilige handen bij het Nederlandse parlement? Kortetermijnbelang ging in de senaat bij het stemmen over de nieuwe pensioenwet boven zekerheid over zuiver staatsrechtelijk handelen. Het was nota bene hoogleraar politicologie Ruud Koole (PvdA) die voorkwam dat een twee derde meerderheid nodig was om die wet te aanvaarden.
Zo’n grote meerderheid (in plaats van een meerderheid van 51 procent of meer) is nodig als het parlement over zijn eigen inkomen stemt. Pensioen is uitgesteld inkomen, en SP-senator Tiny Kox kwam er vorige week achter dat iedereen dat tot dan toe over het hoofd had gezien bij het behandelen van de modernisering van de pensioenen. Alleen al over het concrete voorstel was toen meer dan honderd uur gedebatteerd.
Drie hoogleraren staatsrecht onder aanvoering van Wim Voermans stelden in een brandbrief aan de Eerste Kamer dat een twee derde meerderheid noodzakelijk is. Maar onder meer PvdA-senator Koole vond dat het aan de Eerste Kamer zelf is om dat te bepalen. Aangezien minister Schouten (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) door wilde pakken, waren er volgens Koole ’twee meningen’, en moest de senaat er dan maar over stemmen. Omdat de PvdA en GroenLinks met de coalitie voor de nieuwe wet zijn, volgens critici het ‘casinopensioen’ voorstel van Rutte-IV, gingen beide partijen voor een gewone meerderheid.
Daarvoor stemde ook Paul Rosenmöller van GroenLinks. Hij is bestuurder van het grootste pensioenfonds van het land, het ABP (van ambtenaren, leraren, politie). Dat is niet integer, vindt hoogleraar staatsrecht Paul Bovend’Eert. Ook Ria Oomen van het CDA draagt volgens hem dubbele petten. Zij reageerde als door een wesp gestoken. “Wij kunnen zelf heel goed bepalen wat integer is!”
De rechter mag wetgeving niet toetsen aan de Grondwet, de Eerste Kamer heeft dat ook niet gedaan. Mogelijk speelde mee dat GroenLinks en PvdA door het strategisch stemmen bij de verkiezingen voor de nieuwe Eerste Kamer samen met Rutte-IV een meerderheid hebben in de senaat, zodat Rutte nu een mogelijkheid heeft om te regeren zonder BBB, de grote winnaar van de Provinciale Statenverkiezingen.
Het is goed gebruik om eerst met de winnaar te gaan praten, maar Caroline van der Plas kan haar hand wel overspelen als ze te veel eist.
Evenwel is het beleid van de VVD-CDA-D66-CU coalitie, die haar meerderheid dankt aan de voorkeurstemmen voor het door de christendemocraten weggejaagde Kamerlid Pieter Omtzigt, de afgelopen jaren voor een béétje GroenLinkser om de vingers bij af te likken. Ook de PvdA gaat helemaal voor dure klimaatplannen, nu partijbaron Frans Timmermans hierover de scepter zwaait in de Europese Commissie. Daarmee ligt samenwerking over links meer voor de hand dan met BBB.
Voor de burgers in Nederland betekent dit dat niet alleen het pensioen van werkenden tussen de 35 en 60 jaar er waarschijnlijk op achteruit gaat, maar eveneens dat de koopkracht nu ook zware tijden tegemoet gaat.
De senatoren die afzwaaien nu de Eerste Kamer wisselt, zullen er geen last van hebben. Dankzij Rosenmöller en Koole is dat mooi even nog snel geregeld.
Binnenland
AIVD over kabinet: opstappen

Volgens inlichtingendienst AIVD kan politiek Den Haag bij veel meer mensen onvrede over de overheid wegnemen, dan alleen bij een kleine groep extremisten. Dat staat in het rapport over ‘anti-institutioneel extremisme’. Zo kan het kabinet veel winst boeken als het zich aan de wet gaat houden en daarnaast verantwoording aflegt over zaken die misgaan.
Dit is het belangrijkste ‘subnarratief’ in het rapport van de inlichtingendienst over de wappies, dat deze week veel stof deed opwaaien.
Openbaarheid van bestuur is een ‘kernprincipe’ voor een functionerende rechtstaat, begint de geheime dienst in de inleiding van het stuk, dat schertsend al het dreigingsbeeld wappies wordt genoemd. Gewelddadig is die beweging niet en er zijn ook geen signalen dat escalatie voor de hand ligt op korte termijn.
De ‘anti-institutionele massa’ krijgt zelfs voor de toon van het debat en de inhoud een paar eervolle vermeldingen van de geheime dienst, valt op. “Deze groep maakt juist veelvuldig gebruik van grondrechten als vrijheid van meningsuiting of demonstratie. Men wordt ook juist aangespoord om zelf onderzoek te doen en een eigen mening te vormen.” Met de verdraagzaamheid, diversiteit en inclusie gaat het ook voorbeeldig, signaleert de AIVD: “In tegenstelling tot bijvoorbeeld het rechts-extremisme, worden binnen het anti-institutioneel- extremisme bepaalde bevolkingsgroepen niet weggezet als minderwaardig of als bedreiging.”
Dat past allemaal in de voorwaarden die je voor een goed functionerende rechtstaat nodig hebt, zo verhaalt het theoretisch kader dat de AIVD op papier zette. De rechtstaat heeft naast wetten en plichten ook een werkproces, bijvoorbeeld. De tweet waarin minister Hugo de Jonge zijn woede uit over de column van Marianne Zwagerman, is langs de meetlat van ‘specifieke procesvoorwaarden’ niet meteen onverdeeld succesvol.
Waarom nu toch een gevaar dreigt rond de wappies? Onder de anti-institutionele-extremisten bevinden zich ook enkele aanhangers van rechtsextremisme, signaleert de AIVD. Die overlap vermengt nu niet, maar dit zou in de toekomst kunnen gebeuren, is de vrees die uit het rapport breed is opgepikt. Gebeurt zo’n vermenging wel, en dan ook nog eens op grotere schaal, dan vormt het ‘narratief van de kwaadaardige elite’ mogelijk op termijn een gevaar.
En dan vond de AIVD nog iets: “Behalve de overlap met rechts-extremisme, zijn er enige, meer verrassende, signalen dat enkele aanjagers binnen het islamitisch-extremisme interesse tonen in het narratief over een ‘kwaadaardige elite’.”
De AIVD blijft vervolgens wel schimmig over het waarheidsgehalte van de claims over de kwaadaardige elite die de wereld bestuurt. Wel claimt de AIVD dat dit verhaal niet klopt. Wat heeft de AIVD als onderzoeksvraag gebruikt? Het gaat om “een ‘kwaadaardige elite’ die de controle heeft over alle instituties in Nederland en de intentie heeft om, met behulp van verzonnen gebeurtenissen of interpretaties van daadwerkelijke gebeurtenissen, het volk te onderdrukken, tot slaaf te maken, of desnoods te vermoorden”:
Dat je met een beetje macht over een enkele institutie al veel kapot kan maken in de samenleving, is sinds de toeslagenaffaire breed bekend. Maar die verdiepingsslag maakt de AIVD niet, maar het borduurt voor op de meest extreme QAnon variant van anti-overheidskritiek.
En daar komt dan eindelijk de overheid in beeld als partij in dit proces: “Boodschappen van het narratief worden versterkt en in de hand gewerkt door grieven ten aanzien van daadwerkelijk overheidshandelen, zoals de toeslagenaffaire of andere persoonlijke frustraties met de overheid. Men voelt zich niet serieus genomen.” Dit wordt versterkt doordat het keer op keer gebeurt.
Hiermee is de oplossing meteen ook grotendeels in zicht, ziet de geheime dienst. De politiek zou eens de eer aan zichzelf moeten geven in deze, adviseert de AIVD, en dat geldt ook voor de rechtspraak, justitie, wetenschappers en media.
Juist de regering heeft zelf heeft een hele schatkist aan instrumenten om te werken aan ‘herstel van vertrouwen’ met de samenleving, begint haar conclusie: “Betrouwbaar tonen en betrouwbaar communiceren. Dat is cruciaal.”
“Communicatie over politieke beslissingen, beleid en gebeurtenissen zal hierin belangrijk blijven. Wanneer de publieke perceptie is dat besluitvorming transparant is verlopen en tegengeluiden serieus zijn behandeld, zal het narratief waarschijnlijk minder goed voet aan de grond krijgen.”
-
Binnenland1 week geleden
Vertrekkende senaat: farmaceutische belangen boven burgers
-
Binnenland19 uur geleden
Reddingsactie: natuurboer ziet droom de vernieling in gaan
-
Binnenland7 dagen geleden
Coronawet en pensioenwet, wél voor de burger, maar niet voor politici?
-
Binnenland6 dagen geleden
Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel, vaarwel Kaag!
-
Binnenland4 dagen geleden
TNO had maand voor pandemie al nepnieuws-bot gereed
-
Binnenland1 week geleden
Vaccinatieschadeclaim, alleen Scrabble vaart er wel bij
-
Binnenland4 dagen geleden
De D66-traan als wapen werkt niet in een lege kerk…
-
Binnenland1 week geleden
Sorry, dit landsbestuur is compleet failliet