Binnenland
Het (ont)hechtingsproces van overheid en burgers

Het hechtingsproces tussen ouders en kinderen is te vergelijken met het hechtingsproces tussen overheid en burgers. Van jongs af aan zorgt de overheid goed voor de nieuwe zuigelingen. Er zijn vaccinatiecampagnes om ze gezond te houden. Er is door de GGD’s monitoring van hun gezondheid. Overal zijn van overheidswege voorzieningen voor kinderen; van speeltuinen en sportverenigingen tot kinderdagverblijven. Scholing is er vanaf hun vierde jaar tot ver in het twintigste levensjaar. Er zijn ‘rechten van het kind’ en allerhande specifieke wetgeving om kinderen en jongeren te beschermen tegen de grote boze buitenwereld. Vol vertrouwen stapt de jongvolwassene de wijde wereld in, 2 decennia lang beschermd door ouders en overheid, een band die gevuld is met ongetwijfeld goede bedoelingen. Zoals de band tussen ouders en kinderen vrijwel niet te ondermijnen of doorbreken valt, zo is ook voor velen de band met de overheid vergelijkbaar en nauwelijks te ondermijnen of doorbreken. Kleine ‘foutjes’ worden door de vingers gezien, grote fouten spelen zich altijd bij anderen af. Na de eerste 20 levensjaren van pamperen, opvoeden en opleiden is het voor de overheid vervolgens 40 jaar lang ‘payback-time’ in de vorm van loonbelasting, diverse heffingen en allerhande andere belastingen.
Op de woningmarkt is er geen betaalbaar huis te vinden, woningbouwverenigingen hebben wachtlijsten van meer dan 10 jaar. Als u een stuk grond wilt bemachtigen om op te bouwen dan blijkt dat pas beschikbaar op voorwaarde dat u de komende 30 jaar gaat betalen voor de woekerwinst die de gemeente op dat stukje grond heeft gemaakt. Van uw eerste salaris wordt een deel afgepakt en maakt u wat sneller carrière inclusief hoger salaris dan wordt meer dan de helft daarvan afgepakt en werkt u tot midden juli voor de overheid. Echte scheuren in het vertrouwen tussen u en de overheid ontstaan zodra u het slachtoffer wordt van de overheid die u juist zou moeten beschermen. Zodra u wordt vermorzeld in de raderen van de bureaucratie dan komt het bewustzijn dat u met evenveel gemak ‘aan de verkeerde kant’ kunt komen te staan.
Steeds meer Nederlanders komen ‘aan de verkeerde kant’ te staan en kijken vertwijfeld om zich heen. Wie gaat hen nog redden als die vertrouwde overheid geen helpende hand meer biedt? De toeslagenaffaire-ouders, die op basis van kleur of achternaam zijn uitgeselecteerd om vermorzeld te worden door de Belastingdienst, vechten al 10 jaar voor erkenning. De Groningers vechten al 10 jaar voor erkenning. De boeren worden opgejaagd door bureaucraten met modellen. Meer dan 2 miljoen Nederlanders werden weggezet als een gevaar voor de volksgezondheid en werden uit het sociaal-maatschappelijk leven gedrukt.
17 Miljoen Nederlanders betalen zich pimpelpaars voor een ‘model’ waaruit zou moeten blijken dat over 20 jaar de temperatuur van de aarde met minder dan 1,5 graad stijgt. Het pensioen van vele miljoenen burgers is onder invloed van de geldpersen en de lage rente verdampt, pensioenen waar velen al meer dan 25 jaar aan betalen en waar de overheid plots over gaat ‘waken’, terwijl het haar geld helemaal niet is. Ook een delict waarvan u het slachtoffer bent geworden verdwijnt veelal in de shredder bij het Openbaar Ministerie of al eerder bij de politie. Dat alles knaagt aan het vertrouwen dat de overheid er voor u is.
Toch is er nog een groep burgers die een ongekend vertrouwen in de overheid heeft, een groep die alles nog als incident ziet, simpelweg omdat hij of zij nog aan de ‘goede kant’ zit, ofwel gepamperd door de overheid, ofwel heel ver weg van de huidige realiteit. Ministers liegen aantoonbaar aan de lopende band en we hebben een ministerie die met belastinggeld zijn informatieplicht afkoopt. Om de haverklap duiken er tóch nog documenten op waar al jaren naar gevraagd wordt. Sms’jes worden gewist, ministers gebruiken Blackberry’s zoals die in de criminele wereld gebruikelijk zijn. We zetten de grenzen wagenwijd open, en zijn dagelijks bezig met de gevolgen, maar de deur even sluiten is blijkbaar een onmogelijkheid. Van ‘de wetenschap’ krijgen we alleen uitkomsten uit modellen, maar geen onderbouwing, ook niet als daar door andere wetenschappers om gevraagd wordt. We hebben voor iedere Corona-zieke gevochten en ons opgesloten, maar al sinds medio 2021 geldt een oversterfte met de reden ‘onverklaarbaar’. Onderzoek is onmogelijk omwille van de privacywet, terwijl toen er gevaccineerd moest worden de overheid ‘van deur tot deur’ zou gaan omdat ze exact wisten waar de ongevaccineerden zaten. De censuur in de media is aantoonbaar ongekend, onwelgevallige politieke partijen of omroepen wil men de mond snoeren. Vlaggen moeten verwijderd worden omwille van de ‘veiligheid’ omdat ze afleiden, maar 50 meter hoge digitale billboards met iedere 5 seconden ander beeld schieten als paddenstoelen uit de grond. Minister van Financiën Sigrid Kaag reageert op de extreme inflatie van 17% met ‘geld alleen maakt niet gelukkig’. Bijna iedereen wordt vermalen door de extreme energieprijzen, maar pas in augustus viel dat de regeringspartijen op, terwijl de oppositie al vanaf januari alarm sloeg. We hebben een huiskamer vol met olifanten die maar niet benoemd mogen worden.
De mensen die nog geen slachtoffer zijn, en dat worden er met de dag minder, zijn degenen die het nog altijd niet zien en daarbij ontbreekt het hen aan iedere vorm van empathie voor degenen die wél reeds slachtoffer zijn geworden. Wanneer laat deze groep van zich horen of staat deze groep op? Wanneer krijgen zij in de gaten dat een groot deel van de samenleving inmiddels vermorzeld is door een overheid die haar zou moeten beschermen? Er vindt momenteel een grote onthechting plaats tussen overheid en burgers, en dat voorspelt niet veel goeds. Het vertrouwen zal terug moeten komen; een overheid die er voor de burger is, een overheid die transparant opereert en een overheid die de oorzaken aanpakt, en niet de gevolgen.
Binnenland
Kuipers en De Jonge weigeren loftuitingen van samenleving

Na een uitermate succesvolle corona-aanpak blijven de loftuitingen van experts, de wetenschap en de bevolking achterwege, dat is opmerkelijk. Nu de bevolking voor 85% succesvol gevaccineerd is, mensen voor 97% beschermd zijn voor ziekte of zelfs sterfte door het gevreesde coronavirus en de ziekenhuizen weer volop capaciteit hebben zou enige dankzegging wel op zijn plaats zijn. Waarom heeft Hugo de Jonge nog geen Koninklijke onderscheiding gekregen, mede door zijn toedoen en zijn onvermurwbare inspanningen is de hele samenleving behoed voor een grote ramp. Toen nog beddenkoning Kuipers heeft er door zijn geweldige inzicht en scenario’s voor gezorgd dat er geen ‘code zwart’ is opgetreden in de ziekenhuizen. Waarom heeft hij nog geen lintje? De grafieken en tabellen van RIVM’s Van Dissel zorgden voor een uitermate goede beheersing van het virus, na iedere maatregel ging de R-waarde met sprongen omlaag zodat de samenleving weer open ging. Waar blijft dat lintje?
En dan het vaccin zelf natuurlijk, een wonder der natuur, door mensen bedacht om de natuur voor de gek te houden. En dat is zeker gelukt! Honderdduizenden levens zijn ermee gered, velen is een lijden bespaard gebleven.
In deze zegetocht voor politiek en wetenschap liggen de bewijzen voor het oprapen. Zo zijn alle heldhaftige daden minutieus vastgelegd in gespreksverslagen, notities, memo’s, rapporten, sms’jes en emailverkeer, volgens De Jonge een vrachtwagen die tot de nok gevuld is met papieren. Om dit allemaal goed te verwerken zijn er zelfs 120 juristen aangenomen om dit goed de revue te laten passeren zodat de media en de bevolking kunnen zien op welke fantastische wijze dit is gebeurd. Ook het OMT heeft fantastisch werk verricht, het ligt allemaal vast, zelfs in geluidsopnamen! De Dam zou uit dankbaarheid moeten volstromen met mensen uit alle lagen van de bevolking, dankbaar voor deze redders. Het zou een momentum kunnen zijn om de politiek en de wetenschap in een uitermate positief daglicht te plaatsen en het zou de bevolking kunnen laten zien dat de politiek en de wetenschap alleen het beste met de bevolking voorheeft.
Maar wat lezen we nu in de Volkskrant? Het ministerie van Volksgezondheid (Welzijn en Sport, VWS) weigert ondanks kritiek van het onafhankelijke Adviescollege Openbaarheid en Informatiehuishouding (ACOI) het eigen transparantiebeleid aan te passen. Volgens minister Ernst Kuipers brengt meer openbaarheid over de corona-aanpak het functioneren van de staat in gevaar? Pardon?
Hoe moeten we dit nu interpreteren? Een soort valse bescheidenheid? Openheid kan toch alleen maar leiden tot meer loftuitingen? Hoe kan dit nu het functioneren van de staat in gevaar brengen? Ook de bewijzen van het goede functioneren van de overheid zijn terug te vinden in de Wob-stukken, echter over de periode van december 2019 tot maart 2021 zijn er wel wat documenten vrijgegeven, maar juist waar het interessant wordt zijn de regels zwartgelakt! Boze tongen beweren dat de vaccins zorgen voor oversterfte, maar ieder onafhankelijk onderzoek om dit te kunnen onderbouwen wordt tot dusverre door de overheid geblokkeerd. Alleen één onderzoek door de overheidsorganisaties RIVM en CBS is vrijgegeven: de conclusie was helder: alhoewel niet specifiek onderzocht, het lag en ligt in ieder geval niet aan de vaccins! Ook de rapporten van Pfizer, waarin onomstotelijk het bewijs te vinden is dat de vaccins succesvol zijn, zijn pas na de uitspraak van een rechter stukje bij beetje vrijgegeven. Het tempo van vrijgave ligt alleen wat laag, waardoor de rechter nu oproept om dat toch wat sneller te doen. Alleen dankzij de rechter komen deze gegevens vrij, anders waren deze successen 75 jaar in de kluis bewaard gebleven. Ook het contract tussen de overheid en Pfizer is staatsgeheim en ontoegankelijk, terwijl daar nu juist in staat hoe het zit met de aansprakelijkheid, mocht er in het uiterst zeldzame geval sprake zijn van een bijwerkinkje.
Het blijft gissen naar de redenen waarom er nog zoveel niet bekend is en dit zo lang op zich laat wachten. Dat er rechters nodig zijn om Wob-stukken vrij te geven of af te laten kopen door de overheid is al helemaal vreemd, want júíst in deze documenten zou de succesvolle aanpak zichtbaar moeten worden. Daarnaast zou het aantonen dat er géén inmenging is geweest van ‘de elite’ en dat de gewaande verdwenen miljarden júíst goed besteed zijn. Voor de geheime diensten en de NCTV zou vrijgave van alle documenten kunnen zorgen voor een afname in de gigantische werkdruk aldaar. Vrijgave van alle documenten, gespreksverslagen, geluidsopnamen en sms’jes zou in één klap de wind uit de zeilen kunnen halen van al die ‘wappies’ en de staatsondermijnende rechtsradicalen waarvoor men zo beducht is. Wat zei Kuipers ook alweer? “Meer openbaarheid over de corona-aanpak brengt het functioneren van de staat in gevaar?” Vreemd…
Binnenland
Natuurboer- in-nood ironisch genoeg buurman van machtig WEF

Natuurboer Marcel van Silfhout heeft ironisch genoeg het World Economic Forum (WEF) als buurman gekregen: ‘Ik ben niet gediend van synthetisch voedsel uit 3D-printers’
Europarlementariër Rob Roos (JA21) vindt het nogal een toeval dat notabene natuurboer en oud-onderzoeksjournalist Marcel van Silfhout in Wageningen de ‘buurman’ is van het machtige, steenrijke WEF, die er met de universiteit van Wageningen zijn hoofdkwartier inrichtte om precies daar, aan de rand van de Veluwe, nieuwe kunstmatige fabrieksvoeding te bedenken om de wereldbevolking mee te gaan voeden.
Dat alles wordt gesteund door miljardairs zoals Bill Gates en ngo’s die er miljoenen euro’s in pompen, met als doel een plantaardige eiwitrijke voedseltransitie te realiseren, zonder ook maar enige veeteelt. Weg landbouwhuisdieren, terwijl we daar al duizenden jaren mee samen leven.
Het contrast tussen die kleine oprechte boer achter GraanGeluk en die grote machtige partijen is enorm. ,,Het is ironisch dat juist een boer die natuurlijk voedsel produceert, wordt ingeruild voor fabrieken waar straks kunstmatig voedsel geproduceerd wordt’’, zegt Rob Roos die zelf al zestien jaar alleen natuurlijk voedsel eet. Hij koestert ook de gangbare landbouw. ,,Dat gaat van generatie op generatie. Boeren zijn óók rentmeesters’’, zegt hij. Eten moet vooral betaalbaar blijven, vindt hij.
Foodvalley
Op letterlijk een steenworp afstand van de akkers van GraanGeluk van Van Silfhout explodeert momenteel in de Gelderse Vallei ook nog eens de Foodvalley. Grote internationale bedrijven zoals Unilever en Friesland Campina werken er met het WEF en de WUR (Wageningen University) samen om de globalistische uitrol van krekelmeel, kweekvlees, genetisch gemodificeerd voedsel te creëren en om er recepten en producten mee te bedenken. En dat is allemaal om natuurlijk vlees in de ban te doen en de door ons benodigde eiwitten uit ander, modern fabrieksvoedsel te halen, welke vaak vol zitten met chemische additieven en smaak -en kleurstoffen.
Op de individuele situatie rond GraanGeluk kan de Europarlementariër Rob Roos niet reageren, omdat hij de feiten onvoldoende kent. Maar, zegt hij: ,,Ik ben van mening dat natuurlijk voedsel essentieel is en een grote bijdrage kan leveren aan het voorkomen van westerse ziektes zoals obesitas en hart en vaatziektes. Ikzelf ben daarom zestien jaar geleden overgeschakeld op uitsluitend natuurlijk voedsel. Ik eet niets waar E-nummers in zitten. En ik ben zeker niet gediend van voedsel uit 3D-printers.’’
Synthetisch eten
Van Silfhout, die lang een gerenommeerd onderzoeksjournalist was bij Zembla en KRO’s Reporter, schreef in 2016 voor Follow The Money bizar genoeg zijn laatste verhalen over de misstanden in de voedingsindustrie en het oprukken van synthetisch eten. Deze industrie wordt nu doorontwikkeld en ironisch genoeg bij zijn buren in Ede/Wageningen. Nu is zijn geboortestad zelfs de locatie voor het WEF-gelieerde mondiale hoofdkantoor, van Davos-man Klaus Schwab.
,,Mijn conclusie destijds was dat al ons eten binnen een paar jaar gemaakt zou gaan worden van poeder en water. ‘We gaan naar 3D-eten’. Synthetisch food.’’
Aan elkaar gelijmd met bijvoorbeeld eetbaar behangplaksel: methylcellulose. ,,Dat vult wel, maar het is nul voedzaam, er zitten geen enkele nutriënten of mineralen in, het is puur fake food.”
Van Silfhout waarschuwt dat Europa en de VS doorslaan in klimaatangst. Nog even en we krijgen ook hier het Chinese social creditsysteem. De CBDC (central bank digital currency) is misschien nog enger dan de huidige Chinese communistische variant al is: een 24/7 tot op het individu door ontwikkelde wereldwijde gemonitorde en gecontroleerde voedselvoorziening.
,,Ze kunnen jouw behoefte fine tunen, waarbij jíj op maat een rantsoentje per week van de overheid krijgt’’, stelt hij in dat enge scenario, en dat alles bezorgd aan je huis, via Amazon-drones van Bill Gates en Microsoft.
,,Je kunt het een complottheorie noemen. Maar theorie betekent niets meer of minder dan: dit is mogelijk. Wat je nu al hoort, is het idee om een fiscale taks te zetten op al ons vlees.’’
Chemische voedselwereld
Van Silfhout, die vanuit zijn passie landbouw bedrijft zoals het al 7000 jaar bedreven wordt op de Gelderse Veluwezoom en de Utrechtse Heuvelrug, vindt dat de mensheid dichtbij het normale ecologische kringloopverhaal moet blijven. ,Als we met zijn allen naar een synthetische chemische voedselwereld gaan, waar zijn we dan mee bezig?”
Het WEF, die nu als zijn ‘buurman’ bij de universiteit in Wageningen voet aan wal gekregen heeft, vindt hij vanuit het totaal gebrek aan democratisch mandaat ronduit eng. ,,Ik heb een bloedhekel aan de combinatie global en top-down. En dit is een globalistische top-down beweging in extreme vorm.”
“Ik ben een lokalist,” zegt hij. ,,Ik denk dat we juist onze lokaal-regionale maatschappij, ecologie en economie moeten herbouwen en af moeten van het wereldwijd gesleep van ‘ons’ voedsel.’’
Grote zorgen heeft Europarlementariër Rob Roos ondertussen over het oprukkende en dwingende grote geld in de voedingsindustrie. En over de funding van de Universiteiten, zoals in Wageningen. ,,De voedseltransitie wordt gesteund door filantropen, maar er zit gewoon een belang achter. Op deze manier is het geen onafhankelijke wetenschap meer maar gestuurde wetenschap. Daar zit wel mijn zorg’’, zegt hij. ,,We moete democratische keuzes opzij gaan zetten voor een agenda van mondiale oligarchen, ngo’s en filantropen.’’
Binnenland
Reddingsactie: natuurboer ziet droom de vernieling in gaan

Soms is dringend hulp nodig, moet je met de pet rond. Het oer-Hollands natuurboerenbedrijf GraanGeluk van Marcel van Silfhout is in nood.
En alleen Graandeelhouders, dus donateurs kunnen hem nog helpen, met pakweg duizend mensen moet dat kunnen lukken.
Dit verhaal gaat nota bene over iets dat we allemaal willen: puur Nederlands brood, speciaalbier en streekpasta. Het gaat over een overheid die ondernemers in het nauw drijft en over het behoud van voedselzekerheid.
,,Het is niet leuk om anderen teleur te stellen. Je voelt de pijn omdat je mensen niet betaalt. Dat is klote”, zegt Marcel, die eerder als onderzoeksjournalist voor tv-programma’s zoals Zembla en Reporter reportages maakte en boeken schreef over misstanden in de landbouw- en voedselindustrie. ‘Uitgebeend, hoe veilig is ons voedsel nog?’ maakte in 2014 furore; zijn conclusies haalden de opening van de kranten en het NOS-journaal.
Na een mooie loopbaan in de journalistiek, gooide hij in 2016 rigoureus het roer om en werd hij vol overtuiging natuurboer, omdat Marcel geloofde in akkerbouw met historische granen zonder gebruik te maken van kunstmest en pesticiden. “Ik wilde het beter doen. Ik ben eigenlijk een natuurbeheerder met boerenland.’’
Dít verhaal is een ode aan de boer. Dit is tevens een liefdesverklaring van mij, de schrijfster van dit stuk, maar voorál een maatschappelijke reddingsactie voor de hard werkende ondernemer achter de stichting GraanGeluk én zijn missie.
Van Silfhout richtte in 2019 in Wageningen de stichting GraanGeluk op. ,,We hebben hier altijd het pittoreske graanlandschap gehad. Op onze zandgronden op de Veluwezoom horen rogge, gerst, haver en boekweit. Ze horen hier gewoon thuis. Dat zijn cultuurhistorische natuurwaardes. Het is niet dat ik hier landbouw aan het bedrijven ben. Nee, ik ben hier natuur aan het bedrijven.’’
Op de 43 hectare akkers, bewerkt door de beste grondwerkers, kan jaarlijks graan worden geoogst om daarmee zo’n 350.000 Nederlandse broden van te bakken. In de Wageningse Stadsbrouwerij wordt er bovendien speciaalbier van gebrouwen, waarmee GraanGeluk drie grote prijzen won.
In 2020 won Gelders GraanGeluk de gouden medaille in de Brussels Beer Challenge, in de categorie voor het Beste Speciaalbier onder de zeven procent.
Van Silfhout won later de Arca Deli Award, een Europese prijs van de Save Foundation voor het behoud van oude gewassen en rassen.
In december sleepte Stichting GraanGeluk de Gouden Mispel in de wacht: een belangrijke prijs, uitgereikt aan personen of organisaties die een uitzonderlijke bijdrage hebben geleverd aan de bescherming of ontwikkeling van het Nederlandse cultuurlandschap.
,,Dat waren hoogtepunten voor GraanGeluk. Dat was gewoon knap. Maar wat nu zo paradoxaal is, is dat we ook die gigantische geldzorgen hebben. Dat is een pijnlijk contrast.’’
Onder invloed van corona en andere tegenslag verdween helaas tijdelijk de flow. De rekeningen liepen op. Funding en giften bleven achter. Daarnaast haalde de provincie Gelderland akkers uit productie om er ‘nieuwe natuur’ van te maken; weg waardevolle akkers.
De mooie graanoogst ging bij GraanGeluk rond Wageningen dóor. De volle velden straalden. Maar financieel loopt het nu vast.
,,Corona heeft me enorm parten gespeeld. Ik heb events nodig, om mensen te inspireren.’’
Maar die positiviteit kwam ernstig onder druk door de lockdowns en andere tegenslagen. Donaties zijn nog ontoereikend en subsidies laten op zich wachten; inmiddels is er gat op de begroting van bijna 35.000 euro.
Ondanks de prachtige resultaten op de akkers, slaat de wanhoop toe. Een droom dreigt in rook op te gaan. Een uniek en baanbrekend boerenbedrijf zal toch het ravijn niet instorten, inclusief lokale voedselzekerheid? Ons eigen eten!
Wij hebben in Nederland ondertussen onze hardwerkende Noordzee-vissers al zien versplinteren. En veeboeren worden haast als milieucriminelen gedemoniseerd.
Maar ook natuurboer Marcel, die juist géén pesticiden of ander gif gebruikt, staat door alle systeemveranderingen en de gegijzelde landbouw zwaar onder druk. Akkers werden opgekocht door de provincie, omdat de overheid biodiversiteit wil.
Terwijl dat júíst is, wat GraanGeluk brengt: de tijd ver vooruit. Met natuurinclusief boeren. Oergranen, zoals Veluwse Kruiprogge. Zwarte Emmer, Spelt en Grijs Brabants Zandboekweit, met daartussen bedreigde inheems akkerflora, zoals klaproos, kamille, korenbloem en akkerogentroost. Vlinders en bijen.
,,Het is woest makend”, zegt Marcel van Silfhout, terwijl hij evenwel trots en vol passie zijn akkers laat zien, die omringd zijn door bos met stoere eiken en wilgen. ,,Je ziet dat ik in gevecht ben met een overheid die maar niet acteert. Je vraagt je haast af of ze nog wel willen dat we in Nederland ons eigen eten produceren.’’
Liefde is magisch. En met Marcel ben ik in een heidevallei geweest. We liepen langs graan, velden vol geluk en wilde bloemen. In de verte klonken Veluwse wolven.
Op een houten bankje zaten we in dat bos, vlakbij dié akkers. Door het lot, God óf toeval in elkaars aura beland. En nu schrijf ik dít stuk.
Het is een bloemlezing over het vasthouden aan idealen. Over een overheid die ook andere ondernemers met lockdowns, fiscale toeslagen, harde klimaat-deadlines en CO2 straffen over de kling jaagt en in het nauw brengt. Over soevereiniteit, solidariteit en voedselzekerheid.
Marcel gelooft rotsvast dat zijn stichting GraanGeluk kan overleven en zelfs nog gigantisch kan groeien, zodra dat gat op de begroting eenmaal is gedicht. Dit is mogelijk als geld binnenstroomt van burgers en andere geldschieters zodat hij kan doorstarten en investeren.
,,Ik wil naar een andere economie toe. Een lokale zelfvoorzienende economie. Wat ook goed is voor de aarde. Lokaal produceren, waarbij we ons graan verkopen aan de plaatselijke bakker en brouwer. Het is veel te risicovol om al ons eten uit het buitenland te gaan betrekken.’’
Om te overleven en door te groeien, heeft zijn stichting GraanGeluk in ieder geval 35.000 euro nodig. Graandeelhouders en andere geldschieters kunnen de stichting redden en daarmee bijdragen aan het behoud van een stuk voedselzekerheid in ons land.
Een ‘Graandeel’ kost honderd euro. Het is daarmee geen stukje bezit. Het is een gebaar van solidariteit naar deze stichting. Het is ook een belangrijk politiek signaal dat wij ónze ondernemers én agrariërs, met ons éígen eten, koesteren en dat wij dit alles willen behouden.
Een kleinere donatie kan ook: het GraanDeeltje .
Geld storten kan via www.graangeluk.nl
Voor de Graandeelhouders is er als gebaar-van-dank een symbolisch pakketje van pasta en graan. En met een nieuwsbrief wordt iedereen op de hoogte gehouden; ook de graandeeltjeshouders.
-
Binnenland2 weken geleden
Vertrekkende senaat: farmaceutische belangen boven burgers
-
Binnenland3 dagen geleden
Reddingsactie: natuurboer ziet droom de vernieling in gaan
-
Binnenland7 dagen geleden
TNO had maand voor pandemie al nepnieuws-bot gereed
-
Binnenland1 week geleden
Coronawet en pensioenwet, wél voor de burger, maar niet voor politici?
-
Binnenland5 dagen geleden
AIVD over kabinet: opstappen
-
Binnenland1 week geleden
Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel, vaarwel Kaag!
-
Binnenland7 dagen geleden
De D66-traan als wapen werkt niet in een lege kerk…
-
Binnenland3 dagen geleden
Natuurboer- in-nood ironisch genoeg buurman van machtig WEF
Klaas_Zwabber
8 oktober 2022 in 11:57
40 miljard monopolygeld om de Nederlander aan het staatsinfuus te krijgen en terug in slaap te sussen? Een koopje!!! Heej, voor je het weet is het 2030.