Politiek

Desinformatie operatie is variant van narratiefsturing overheid

Avatar foto

op

Desinformatie operatie is variant van narratiefsturing overheid
Deel dit nieuws
Foto: ANP

Toen de geopolitieke spanningen omstreeks 2012 opliepen tussen de westerse wereld enerzijds, en Rusland en China anderzijds, werd dit in het westerse blok aangegrepen om ‘desinformatie’ te bestrijden. Men wilde hiermee naar verluid de ‘democratie beschermen’. Voor veel burgers zal niet geheel duidelijk zijn geweest wat onze regeringsleiders hiermee bedoelden. Het klonk echter gevoelsmatig goed. Men ambieerde immers iets met een negatieve ondertoon (desinformatie) te bestrijden.

Desinformatie is in feite bewust verspreide, onjuiste informatie die niet per definitie de democratie, maar wel het regeringsbeleid ondermijnt. Normaal gesproken zou de waarheid het beste wapen tegen desinformatie zijn. Maar dat blijkt de afgelopen jaren niet de inzet te zijn geweest van onze overheden. In het afgelopen decennium hebben belangrijke ontwikkelingen plaatsgevonden die de overheden tot verregaande beïnvloeding van de perceptie van de burger in staat stelden. Deze nieuwe methoden zijn toegepast op de eigen burgers gedurende de coronacrisis.


Begrippen: Desinformatie en Misinformatie

Desinformatie is volgens de definitie: te kwader trouw verspreide misleidende of onjuiste informatie. Desinformatie wordt geproduceerd door mensen die doelbewust hun publiek willen bedriegen, zodat die iets anders gaan geloven dan de waarheid. Om desinformatie te kunnen duiden, is het dus noodzakelijk om de waarheid te kennen.

Bij misinformatie gaat het om misleidende informatie die gemaakt is zonder die kwaadwillende bedoeling. De verspreider weet, in tegenstelling tot desinformatie, niet dat de informatie niet klopt.

Voor zowel desinformatie als misinformatie geldt dat de absolute waarheid bekend moet zijn om het als zodanig te kunnen aanmerken. De Nederlandse overheid bleek er in het verleden regelmatig naast te zitten met de waarheid. Dit blijkt bijvoorbeeld uit het onderstaande onderzoeksvoorstel, waarin wordt gesteld dat coronavaccins besmetting voorkomen.

Men wist bij het RIVM en VWS op dat moment echter al dat de vaccins niet zouden beschermen tegen de overdracht van het virus. Dit blijkt onder andere uit een email van het RIVM aan VWS.

Klassieke Propaganda en Censuur

De desinformatie-operatie van Westerse overheden, waaronder de Nederlandse, is een moderne vorm van propaganda en censuur zoals wij dat kennen uit bijvoorbeeld Nazi-Duitsland. Zowel de klassieke als de moderne vorm, hebben als doel om het narratief ofwel de verhaallijn van de overheid te controleren. In de literatuur wordt hier met verschillende termen aan gerefereerd, zoals ‘mind-control‘ en ‘demoraliseren’.

Censuur onttrekt essentiële informatie aan de lezer, om zo een bepaald beeld te helpen vormen van een situatie of standpunt. Propaganda versterkt een bepaald samenhangend verhaal om politieke ideeën overtuigend te presenteren, vaak met behulp van halve waarheden of zelfs leugens.

De Duitser Joseph Goebbels was propagandaminister en had een essentiële rol in de opkomst van Nazi-Duitsland. Destijds was het aantal informatiekanalen waarmee de burger zich kon laten informeren nog zeer beperkt. Ze werden met name gevormd door congressen, pamfletten, bioscopen, kranten en de radio. Kranten hadden toen veel meer tijd dan tegenwoordig om artikelen te publiceren. Goebbels liet wekelijks de redacteuren van de grote kranten op zijn ministerie bijeenkomen om de berichtgeving zorgvuldig door te spreken qua vorm en inhoud. Hierbij werden berichten over de collectieve vijanden doorgenomen en positieve berichten over het Hitler-regime bedacht en het nieuws van de oorlogsfronten werd gekleurd. Kortom: uitsluitend berichten die het narratief ondersteunden mochten worden gepubliceerd. Censuur vond op een voor de hand liggende wijze plaats door onwelgevallige informatie te onderdrukken.

Moderne Propaganda en Censuur

Kritische lezers en kijkers van de Nederlandse media is in de afgelopen jaren wellicht een aantal zaken opgevallen. Zo zijn de media over bepaalde onderwerpen vrijwel zonder uitzondering eensgezind in de berichtgeving. Over andere onderwerpen waarvan je zou verwachten dat deze op zijn minst nieuwswaardig zijn, nemen wij een collectieve zwijgzaamheid waar.

Dit zien we bijvoorbeeld bij onderwerpen zoals Rusland, Oekraïne, Syrië, klimaatverandering, MH17, de voormalig Amerikaanse president Trump en het coronavirus. Zij worden door de Main Stream Media (MSM) op vrijwel dezelfde manier beschreven in termen van goed en kwaad.

Een voorbeeld hiervan is een politiek brisant onderwerp: de door forensisch experts opgestelde OPCW-rapportage. Dit rapport ging over een vermeende gifgasaanval in de Syrische stad Douma. Het rapport werd door het eigen management van het OPCW vervalst. Op basis van dit vervalste rapport vuurde de VS vervolgens circa 40 kruisraketten op Syrië af. Deze aanval was compleet onrechtmatig en kwam tot stand op basis van bewust vervalste informatie. Hierover is geen letter geschreven in de Westerse media.

Zelfs nadat twee van de betreffende forensisch experts van het OPCW als klokkenluiders een verklaring hierover aflegden middels een YouTube video, bleef het nieuws gecensureerd:

Een ander voorbeeld van een gezamenlijk doodzwijgen door de Westerse media is Obamagate. Dit schandaal gaat over de Obama-administratie, die aan het einde van haar presidentstermijn verschillende politieke opponenten liet afluisteren door de veiligheidsdiensten FBI en NSA. Dit werd gedaan naar aanleiding van een rapport dat was opgesteld door oud MI6-officier Christopher Steele, in opdracht van en betaald door de democratische partij waar Obama zelf lid van was. Het afluisteren en observeren van politieke opponenten is gebruikelijk in de VS. Normaal gesproken worden de namen van de betrokkenen echter wel altijd “gemaskt” ofwel zwartgelakt. Het unmasken, ofwel onthullen van namen, mag uitsluitend door middel van een FISA warrant, dat door een rechter moet worden goedgekeurd.

Bij de Obamagate vond deze goedkeuring echter plaats op valse gronden, namelijk een slecht onderbouwd rapport dat was opgesteld door Steele. Daarnaast werden deze zwartgelakte namen naar de media gelekt en zo verschenen de namen van onder andere de toekomstige veiligheidsadviseur van Trump, generaal Michael Flynn, in The Washington Post en The New York Times. In het afgeluisterde telefoongesprek tussen Flynn en de Russische ambassadeur in de VS, maande Flynn de Russen tot kalmte omdat Obama ongegrond Russische diplomaten het land uit had gezet. Ondertussen was een grootschalig media offensief in gang gezet tegen de toekomstige president en zijn campagneteam, waarin Russische beïnvloeding van de verkiezingen werd gesuggereerd. Dit kon echter nooit bewezen worden en uiteindelijk is het ongegrond verklaard. Obamagate is een politieke rel van minimaal de orde van grootte van het Watergate schandaal, waar de geheime diensten en justitie als wapen zijn ingezet door een zittende president tegen zijn mogelijke opvolger en politieke opponent.

Obamagate had zowel censuur als propaganda in zich: bij de censuurcomponent werd de waarheid onderdrukt. Het framen van Michael Flynn en het voeden van het anti-Rusland sentiment kan in deze context als propaganda worden gezien.

In de recente geschiedenis heeft zich op Amerikaanse bodem nog een groot schandaal voltrokken. Het is dit keer gerelateerd aan de zittende Amerikaanse president Joe Biden en staat bekend als ‘de Hunter Biden laptop’. Bij dit schandaal sloot de zoon van de toenmalige presidentskandidaat Joe Biden diverse deals tussen Amerikaanse en Oekraïense overheden en bedrijven. Hiermee werden onder andere biochemische laboratoria gefinancierd, die onderzoek deden naar gevaarlijke pathogenen in combinatie met veldonderzoek naar de trek van verschillende vogelsoorten die de pathogenen zouden kunnen verspreiden. Deze operatie vond plaats binnen het Defense Threat Reduction programma van het Pentagon.

Hunter Biden bleek betrokken te zijn bij het verwerven van fondsen voor allerlei projecten via de investeringsvehikels Metabiota en Black & Veatch. Op 11 maart 2022 heeft Rusland hiervoor de VN Veiligheidsraad bijeengeroepen.

Op de laptop van de zoon van de aanstaande Amerikaanse president werd verder een aanzienlijke hoeveelheid compromitterende informatie gevonden over gebruik van drugs en prostituees door Hunter Biden zelf. De FBI heeft dit nieuws vervolgens verdienstelijk laten onderdrukken door sociaalnetwerksites en af weten te doen als een Russische complottheorie.

Wat deze voorbeelden gemeen hebben is dat zij exemplarisch zijn voor een narratief dat de media ogenschijnlijk onvoorwaardelijk steunt, zonder beide kanten van het verhaal te belichten. De bedoeling was namelijk om het Assad regime in een kwaad daglicht te zetten door de indruk te wekken dat hij gifgas gebruikt tegen zijn eigen bevolking. Zowel de Obama als de Biden administratie – en daarmee de democraten – moesten voor de op handen zijnde presidentverkiezingen positief geprofileerd worden. Daarnaast diende het verhaal van Russische inmenging nog een tweede doel, namelijk het in een kwaad daglicht stellen van Rusland.

Propaganda en Censuur versus Desinformatie

Wanneer een overheid overgaat tot propaganda en censuur, begeeft zij zich op een hellend vlak. De samensmelting van media en staat is namelijk één van de kenmerken van een totalitair regime, zoals wij als kind op de middelbare school in de geschiedenislessen gedoceerd kregen.

De desinformatie-operatie heeft net als een klassieke propaganda- en censuuroperatie als doel: narratiefsturing. Een belangrijk verschil tussen moderne en klassieke narratiefsturing is dat de moderne variant alle middelen gebruikt uit de klassieke gereedschapskist, maar is aangevuld met een aantal nieuwe toepassingen.

De moderne overheid grijpt namelijk in op social media. Hierbij worden onwelgevallige berichten in opdracht van de overheid door de techbedrijven onderdrukt of verwijderd. Narratiefondersteunende berichten en propaganda worden door de bedrijven tegelijkertijd versterkt en het bereik ervan wordt vergroot. Hierdoor wordt de perceptie van de burger beïnvloed.

Behavioural Dynamics Methodology

In 2019 richtte het Nederlandse Ministerie van Defensie het Land Information Manouvre Centre (LIMC) op. Deze militaire eenheid bestond uit specialisten die in Riga (Letland) geschoold waren in de Behavioural Dynamics Methodology (BDM). Daarnaast waren zij gespecialiseerd in het observeren van online gedrag van burgers op internet. De opleiding werd in Letland verzorgd door de SCL-Group, het moederbedrijf van het omstreden bedrijf Cambridge Analytica.

Het LIMC heeft een omstreden rol gespeeld op het gebied van ‘desinformatie‘ in de coronacrisis en werkte in opdracht van de NCTV.  Het initiatief binnen Defensie werd eind 2020 naar verluid opgeheven. De activiteiten binnen de BDM-methode lijken echter doorgang te hebben gehad in een andere vorm.

De BDM-trainingen van Nederlandse militairen werden verzorgd in NAVO-verband en hadden als doel: strategische communicatie (stratcom), psychologische operaties (psyops) en gedragsbeïnvloeding.

De BDM-methode kan ingezet worden bij conflicten, natuurrampen, bevolkingsgroei, uitbraken van ziekten en het ontstaan van schaarsten. Er worden vijf fasen onderkend binnen BDM, waaronder: interventie en meting van de effectiviteit van genomen maatregelen. Hiermee beoogt men onder andere gedragsbeïnvloeding van burgers. Wellicht herinnert u zich dit nog van de coronacrisis. Interventie in de vrijheid van meningsuiting. Meting van effectiviteit was de taak van de ‘Corona Gedragsunit‘ en het ‘Behavioural Insights Team‘.

In 2016 is op de Nederlandse Antillen het project LAHARA volgens de BDM-methode uitgevoerd. Men wilde hierbij de militaire aanwezigheid op de eilanden vergroten door de toenemende politieke spanningen in Venezuela, dat relatief dichtbij Curaçao ligt.

De doelstelling van het LAHARA project was om de acceptatie onder de Antilliaanse bevolking van de Nederlandse militaire aanwezigheid te vergroten.

Uit een verslag van het project blijkt een aantal opvallende zaken. Men spreekt van ‘psyops‘ en de resultaten van het project zijn mogelijke ‘narratieven‘. Deze narratieven beschrijven de militaire aanwezigheid als ‘noodzakelijk voor humanitaire doelen’, terwijl de werkelijke grondslag voor een grotere militaire aanwezigheid was gelegen in de toenemende spanningen in Venezuela. Enige tijd later vonden enkele couppogingen plaats in Venezuela. Feitelijk waren de aanbevolen narratieven dus leugens, en daarmee échte desinformatie voor de Antilliaanse bevolking.

De BDM-methode werd vervolgens tijdens de coronacrisis door de Nederlandse regering op de Nederlandse bevolking toegepast door militaire specialisten van het LIMC. Uit een mailwisseling van 19 augustus 2020 blijkt bijvoorbeeld dat toenmalig minister van Defensie Ank Bijleveld zelfs een briefing heeft gekregen over de methode.

Social Media: een nieuw wapen voor de desinformatie operatie

Alle burgers hebben met de komst van social media een platform waarin zij hun mening kunnen uiten. Hiermee kunnen zij ook nog eens een groot publiek bereiken. Social media werkt met bubbels van mensen die met elkaar in contact staan. Zij kunnen berichten van elkaar verspreiden, waardoor het bereik van de boodschap snel kan toenemen. Een bericht dat wordt geplaatst in de eigen bubbel, wordt versterkt wanneer een persoon die met de verzender in contact staat, dit bericht weer verder verspreidt in zijn eigen bubbel.

Wanneer een bericht op social media strijdig is met het geldende overheidsnarratief, vormt dit gezien de snelheid waarmee het zich kan verspreiden en het potentieel grote bereik, een ernstige bedreiging voor het handhaven van overheidsnarratieven. Anderzijds kunnen de sociale media door overheden worden gebruikt om zelf boodschappen te verzenden die de narratieven juist ondersteunen.

Om een succesvolle operatie tegen ‘desinformatie‘ op te zetten, moet de overheid tegenwoordig dus niet alleen de traditionele media zoals kranten en televisie onder controle hebben, maar ook de social media. Het gaat hier om techbedrijven zoals Google, Facebook, Twitter, TikTok en Youtube.

In volgende artikelen over de desinformatie-operatie van de Nederlandse overheid, zal de precieze aanpak in detail worden behandeld met referenties naar verschillende WOB-documenten.

Met dank aan @CeesCees72

Verder Lezen

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Politiek

Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is
Foto: ANP

Is dit Ruttiaans, Cruyffiaans of de uitspraak van iemand die een beetje in de war is? In een debat vraagt van Houwelingen of het land dat verantwoordelijk is voor het opblazen van de Nord Stream pijplijn (vanaf 6:48 min) daarmee een vijandige mogendheid is, of niet.

Het antwoord van Rutte is verbijsterend: “er zal eerst moeten worden vastgesteld wie het is en wat de motieven zijn”… kortom, of iets een misdaad is, is afhankelijk van de dader en het motief. Dit is de waanzin ten top.

Verder Lezen

Politiek

Oekraïne beerput van complotten, maar is dat wel zo?

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Oekraïne beerput van complotten, maar is dat wel zo?
Foto: ANP

Voor alle zogenaamde of vermeende complotten van Forum voor Democratie is doorgaans weinig media-aandacht, terwijl er toch regelmatig zaken worden onthuld die allerminst een complot, maar juist zeer pijnlijke onthullingen zijn. Gisteren nog onthulde Van Houwelingen de drijfveer van de proxy-oorlog op Oekraïens grondgebied, gewoon uit officiële stukken. Vervolgens schiet Paternotte in een kramp, want de betreffende informatie zou vertrouwelijk zijn en de kamervoorzitter gaat hier vervolgens in mee. Natuurlijk gaat het daarna niet meer over de inhoud, want die geeft loepzuiver weer wat de werkelijke intenties van deze oorlog zijn.

Baudet vroeg enkele dagen eerder al aan Rutte wat nu werkelijk het doel van de oorlog is en wie bepaalt wanneer er sprake is van een overwinning, maar kreeg ook daar een heel mistig antwoord. Baudet verwees daarbij naar het uitgelekte telefoongesprek van Victoria Nuland uit februari 2014 (Amerikaanse staatssecretaris van Buitenlandse Zaken) en Geoffrey Pyatt (ambassadeur in Oekraïne). In dat telefoongesprek, dat Baudet onder andere op Instagram plaatste, wordt besproken wat Amerika gaat doen nadat het Amerikaanse State Department de macht heeft gegrepen in Kiev.

In het telefoongesprek worden exact alle ministerposten benoemd en ingevuld na de geplande staatsgreep van maart 2014. Een maand later is de staatsgreep en zijn alle benoemingen daadwerkelijk een feit. Was Nuland helderziende of wist ze exact wat de Amerikanen zouden forceren aldaar? Ook de talloze uitspraken van Biden uit die periode duiden op een vergaande invloed van Amerika op het reilen en zeilen in Oekraïne. Amerika regeert Oekraïne, dat blijkt uit talloze bewijzen die glashard zijn.

Rutte geeft in eerste instantie ter verdediging aan dat niet hij of Amerika maar ‘Kiev’ besluit wat de voorwaarden zijn waaronder sprake is van een overwinning of een verlies. Maar als ‘Kiev’ direct geleid wordt door Amerika dan is het dus niet ‘Kiev’ die beslist, maar Amerika toch? Even later merkt Rutte op dat Oekraïne niet onder Russische invloed mag vallen omdat dit direct de Amerikaanse veiligheidsbelangen raakt, dat is dan toch weer een vreemde uitspraak. Rutte komt steeds verder klem te zitten in zijn betoog en trekt vervolgens de complot-kaart. Wat Baudet beweert is volgens Rutte ‘echt volstrekte nonsense’. Daarmee ontkent Rutte de vergaande militaire en economische invloed van Amerika in Oekraïne en het bestaan van de opnamen van het telefoongesprek van Nuland. ‘Vanaf maart 2014 is Oekraïne bezet door Rusland’, aldus Rutte.

Er is een hele grote aantoonbare militaire en economische vervlochtenheid tussen Oekraïne en de US, dat is geen complot, dat is een feit. Er zitten NAVO-militairen in Oekraïne op dit moment, ook dat is een feit. Toch blijft Rutte dit naar het land van complotten verwijzen en dat is zeer zorgelijk. Want is het niet diezelfde Rutte die aast op het hoogste ambt bij de NAVO, en is het daarmee tegelijkertijd ook van het hoogste belang dat Rutte goed op de hoogte is van de situatie in Oekraïne?

Als Rutte alles verwijst naar het land van complotten dan kan het niet anders dan dat Rutte niet door de sollicitatieprocedure bij de NAVO komt, iemand die zo slecht geïnformeerd is, kan onmogelijk op een dergelijke positie in een dergelijk explosieve situatie functioneren.

Verder Lezen

Politiek

Waarom burgers het vertrouwen in de politiek kwijt zijn?

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Waarom burgers het vertrouwen in de politiek kwijt zijn?
Foto: ANP

Steeds meer Nederlanders worden woedend als ze aan Mark Rutte denken, of een nieuwsbericht over hem voorbij zien komen. Je ziet het vooral op LinkedIn, maar ook aan de reacties op sites zoals NU.nl. Ligt deze woede alleen aan het optreden van Rutte, of is er meer aan de hand?

 

Een samenleving in malaise

De toename van woede op Mark Rutte kan worden gezien als een symptoom van een dieperliggende malaise binnen onze samenleving. Het is een manifestatie van het gevoel van machteloosheid en frustratie dat veel burgers ervaren in het licht van politieke besluitvorming die hen niet lijkt te vertegenwoordigen of te dienen. Deze emotie is niet exclusief voor Nederland, het is een wereldwijd fenomeen waarbij het vertrouwen in traditionele politieke structuren en figuren afneemt.

Een kernaspect van deze groeiende woede ligt in de perceptie dat politici, inclusief Rutte, steeds meer gezien worden als deel van een elite die niet meer in contact staat met de basisbehoeften en zorgen van de gewone burger. Dit wordt versterkt door incidenten en beleidsbeslissingen die als onrechtvaardig of als een breuk met beloftes worden gezien. Het gevoel dat politieke leiders niet langer de belangen van hun kiezers vooropstellen, maar eerder die van multinationals, lobbygroepen of hun eigen carrières, voedt de woede.

Kwaliteit van de overheidscommunicatie ging er ook niet op vooruit

Ook speelt de wijze van communicatie een cruciale rol. Er is een groeiende kloof tussen de politieke retoriek en de realiteit van alledag. Wanneer burgers het gevoel hebben dat hun zorgen niet serieus worden genomen of dat er met dubbele tong wordt gesproken, leidt dit tot een erosie van vertrouwen en respect. Dit wordt deels verergerd door de rol van sociale media, waar echokamers en desinformatie de polarisatie en woede verder kunnen aanwakkeren.

 De samenleving schreeuwt om verandering

Het is belangrijk om te erkennen dat deze woede niet enkel gericht is op individuen zoals Rutte, maar ook op het systeem als geheel. Het is een roep om verandering, om een politiek die meer in lijn is met de waarden en noden van de bevolking. In deze context moet men zich afvragen: wat zijn de fundamentele veranderingen die nodig zijn om het vertrouwen te herstellen? Welke stappen kunnen we zetten om een politiek klimaat te creëren waarin burgers zich weer gehoord en vertegenwoordigd voelen?

Politiek moet gaan over het vertegenwoordigen van de wensen van de bevolking

Het is essentieel dat we ons realiseren dat politiek niet alleen gaat over het maken van beleid, maar ook over het vertegenwoordigen van de wil van het volk. Het is een dynamisch proces waarbij de stem van de burger centraal moet staan. De uitdaging ligt in het vinden van een balans tussen het behartigen van nationale en internationale belangen en het tegemoetkomen aan de directe zorgen van de burgers. Dit vereist een herijking van onze democratische structuren en een herwaardering van de rol die politici spelen in onze maatschappij.

Rutte heeft te vaak gelogen en onwaarheden verkondigd

Het herhaaldelijk liegen en verkondigen van onwaarheden door politici, zoals ook geldt met betrekking tot Mark Rutte, is een symptoom van een dieperliggend probleem binnen onze politieke cultuur. Het is een manifestatie van een crisis in vertrouwen en geloofwaardigheid die niet enkel beperkt blijft tot individuele figuren, maar zich uitstrekt tot de gehele politieke establishment. Deze praktijken van misleiding en onwaarheden hebben een corrosief effect op de fundamenten van onze democratie, waarbij het vertrouwen van de burger in de politiek ernstige schade oploopt.

Het is alsof we in een tijdperk leven waarin de waarheid ondergeschikt is gemaakt aan politieke strategie en beeldvorming, een tijdperk waarin de politieke arena meer weg heeft van een theater dan van een instituut dat gebaseerd is op integriteit en moreel leiderschap.

 Politici overschrijden steeds vaker de grenzen van de ethiek en de waarheid

De kern van het probleem ligt in de perceptie en de realiteit dat politici, in hun jacht op macht en invloed, bereid zijn de grenzen van ethiek en waarheid te overschrijden. Dit heeft geleid tot een situatie waarin de burger zich vervreemd voelt van de politiek en waarin cynisme en apathie de overhand krijgen. Het is een vicieuze cirkel waarin het verlies aan vertrouwen leidt tot minder betrokkenheid, wat op zijn beurt weer leidt tot een politiek die nog verder verwijderd raakt van de werkelijke behoeften en zorgen van de bevolking.

Radicalisering van de bevolking is het gevolg van falende politiek

De radicalisering van de bevolking is een complex en veelzijdig fenomeen, dat niet enkel voortkomt uit politieke leugens, maar ook uit een dieper gevoel van vervreemding en onmacht. Het is alsof de samenleving een kookpot is waarbij verschillende ingrediënten, zoals economische onzekerheid, culturele veranderingen, en politieke desillusie, samen een explosief mengsel vormen. Het herhaaldelijk liegen van politici, werkt als een katalysator voor dit proces. Het ondermijnt het vertrouwen in het systeem en voedt de perceptie dat de ‘gewone’ burger geen stem meer heeft in het maatschappelijke debat.

Een belangrijk aspect is ook het gevoel van verlies van culturele identiteit. Sommige groepen in de samenleving voelen zich bedreigd door de snelle culturele veranderingen en de globalisering. Dit kan leiden tot een verlangen naar een geromantiseerd verleden, waarin alles ‘beter’ was. Een hang naar de jaren ’50 van de vorige eeuw!

In deze context is het cruciaal om te begrijpen dat radicalisering niet enkel een kwestie is van individuele keuzes, maar ook een symptoom van maatschappelijke structuren die falen om iedereen een gevoel van zekerheid en erkenning te bieden. Het is een teken dat de samenleving als geheel moet reflecteren op haar waarden en de manier waarop deze worden uitgedragen en verdedigd. Het is een oproep tot een herijking van onze democratische instituties en een herwaardering van de rol van de burger daarin.

Verder Lezen

Recent

Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU
Column3 uur geleden

Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU

Terwijl Nederland zucht onder de nasleep van de coronacrisis en de economische klap die vooral kleine ondernemers en het midden-...

Nederlandse media muisstil over corona-onthullingen in Duitsland Nederlandse media muisstil over corona-onthullingen in Duitsland
Opinie17 uur geleden

Nederlandse media muisstil over corona-onthullingen in Duitsland

Het was te verwachten… terwijl in de Duitstalige landen ‘RKI-Files’ trending is, inmiddels alle ‘gerespecteerde’ kranten en televisiekanalen erover berichten,...

De huidige overheidscommunicatie is maatschappelijk destructief De huidige overheidscommunicatie is maatschappelijk destructief
Column1 dag geleden

De huidige overheidscommunicatie is maatschappelijk destructief

Het mogelijk aantreden van een bijzonder parlementair kabinet, waarbij het machtsaccent verschuift naar de Tweede Kamer, biedt een uitgelezen kans...

Wat de Oekraïense bevolking offert om bij de EU en NAVO te komen Wat de Oekraïense bevolking offert om bij de EU en NAVO te komen
Buitenland2 dagen geleden

Wat de Oekraïense bevolking offert om bij de EU en NAVO te komen

Oekraïne wil graag zo snel mogelijk lid worden van de NAVO en de EU. Om dat proces te versnellen is...

Duitsland ontwaakt uit corona-nachtmerrie Duitsland ontwaakt uit corona-nachtmerrie
Gezondheid3 dagen geleden

Duitsland ontwaakt uit corona-nachtmerrie

In Duitsland is een opmerkelijke ontwaking gaande. De diepe wonden die corona heeft veroorzaakt in de samenleving begint de media...

In naam van klimaatverandering wordt ontbossing juist versneld In naam van klimaatverandering wordt ontbossing juist versneld
Klimaat3 dagen geleden

In naam van klimaatverandering wordt ontbossing juist versneld

Grote kolencentrales willen overstappen op houtpellets omdat kolen per 2030 verboden worden. De Tweede Kamer debatteerde er deze maand over....

Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is
Politiek5 dagen geleden

Rutte: een misdaad kan pas bepaald worden als bekend is wie de dader is

Is dit Ruttiaans, Cruyffiaans of de uitspraak van iemand die een beetje in de war is? In een debat vraagt...

Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (4) Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (4)
Column5 dagen geleden

Slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in (4)

De uitdrukking ‘slaapwandelend de Derde Wereldoorlog in’, die nu al voor de vierde keer boven deze column staat, komt natuurlijk...

‘Climate: The Movie’ rekent keihard af met klimaatalarm ‘Climate: The Movie’ rekent keihard af met klimaatalarm
Klimaat6 dagen geleden

‘Climate: The Movie’ rekent keihard af met klimaatalarm

De afgelopen week vonden er twee filmpremières plaats in Nederland. Op donderdag was ik zelf nauw betrokken bij de première...

Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU Coronaherstelfonds is symptomatisch voor disfunctioneren van de EU
Column1 week geleden

Communistische earningsstripping leidt mkb’ers naar karige oude dag

De geschiedenis lijkt zich te herhalen. In tijden van armoede wordt er hard gewerkt en na verloop van tijd groeit...

Trending



This will close in 0 seconds