Binnenland
De Code van Neurenberg en de coronavaccinaties

De Code van Neurenberg is een set ethische principes met betrekking tot onderzoek en experimenten op of met mensen. De code kwam voort uit de Processen van Neurenberg, na afloop van de Tweede Wereldoorlog, en waren een antwoord op de nazi-experimenten die tijdens de oorlog door onder meer Josef Mengele waren uitgevoerd.
Regel voor regel willen wij u vragen kritisch na te gaan of aan deze regels is voldaan.
Regel 1: “De vrijwillige toestemming van de proefpersoon is absoluut noodzakelijk”
Iedereen in Nederland is vrijwillig gevaccineerd, daar is geen twijfel over mogelijk.
“Dit betekent dat betrokken persoon wettelijk bevoegd moet zijn om toestemming te geven; in staat moet zijn zijn of haar vrije keuze te maken zonder tussenkomst van enig geweld, fraude, misleiding, of enige andere vorm van beperking of dwang;” Het ‘zonder tussenkomst van fraude, misleiding, of enige vorm van beperking of dwang’ begint langzaam helder te worden. Fraude is een breed begrip, want het onthouden van informatie is ook een vorm van fraude. In die zin is het 75 jaar lang achter wil houden van cruciale informatie door de FDA (het Amerikaanse RIVM) over de vaccins in zekere zin wel een vorm van fraude. Misleiding? ‘Je doet het voor een ander’ is inmiddels een uitstekend voorbeeld van misleiding gebleken. Vanaf het begin was bekend dat het vaccin niet beschermde tegen overdracht van het virus, niet omdat dit niet zo zou kunnen zijn, maar simpelweg omdat het niet onderzocht was. De uitspraak ‘Je doet het voor een ander’ is, zeker in de beginfase, pure misleiding geweest. Toen het doordrong dat het vaccin niet zorgde voor immuniteit werd langzaam de boodschap door de overheid aangepast.

In de kern is het wel of niet zorgen voor immuniteit onbelangrijk, het vaccin dient er tenslotte voor om u zelf te beschermen. Het listige aan deze communicatie is echter dat dit wel een vorm van misleiding is geweest om u op grond van doelbewuste misinformatie te bewegen zich te laten vaccineren.
Het volgende deel van de zin is “…of enige andere vorm van beperking of dwang”. Ook daar wordt verschillend over gedacht. Van dwang is nooit sprake geweest, maar er is wel degelijk een periode geweest van beperking. Ongevaccineerden werden in de media weggezet als asociaal, onverantwoordelijk en ‘een kleine minderheid’, en wie wil nu in die hoek weggezet worden? Velen zijn op grond van deze polarisatie overstag gegaan. Voor diegenen die daar minder gevoelig voor waren werden barrières opgeworpen. Alleen met een recente test was het mogelijk om aan het sociaal-maatschappelijk leven deel te nemen, anders werd de toegang tot bioscopen, restaurants en bijvoorbeeld evenementen verboden. Boa’s werden massaal ingezet om hierop te controleren. De boetes op overtreding waren niet mals.
Het vervolg van de zin in de Neurenbergcode is als volgt: “…en moet voldoende kennis en begrip hebben van het betreffende onderwerp zodat hij of zij in staat is een onderbouwde keuze te maken. Dit laatste vereist dat voordat de proefpersoon zijn of haar keuze kan bevestigen duidelijk gemaakt moeten worden de aard, duur en doel van het experiment.”
Laten we met het einde van de zin beginnen; ‘experiment’. Het advies van de Gezondheidsraad is in haar eindrapportage van 24 december 2020 helder (pagina 13): “De effectiviteit kan niet bepaald worden met de resultaten van de klinische trials, maar zal na invoering van een vaccinatieprogramma met vervolgonderzoek in de bevolking worden bepaald.” Kortom, als over de effectiviteit niets bekend is, en het ‘vervolgonderzoek’ in de bevolking zal gaan plaatsvinden, is er dan sprake van een experiment? Ook de toelating van de EMA is helder: Er is sprake van een tijdelijke toelating die pas permanent wordt na 2 jaar en met op gegeven tijden tussenrapportages. De duur van het experiment is helder gecommuniceerd door de overheid: 2 prikken. Vult u zelf maar in of dat klopt met de kennis van nu.
We lezen verder: “…de methode en middelen waarmee het uitgevoerd worden; alle te redelijkerwijs te verwachten ongemakken en risico’s; en de gevolgen voor de gezondheid of de persoon die mogelijk deel zal nemen aan het experiment.”
Over de ongemakken en risico’s hangt een groot rookgordijn. Wereldwijd namen landen op verschillende tijdstippen uiteenlopende maatregelen omdat nieuwe risico’s gaandeweg in beeld kwamen en er nieuwe adviezen werden afgegeven. Ook nu nog verschillen de adviezen per land, en eigenlijk is dat vreemd, het gaat tenslotte om hetzelfde vaccin.
Regel 1 wordt afgesloten met “De plicht en de verantwoordelijkheid voor het vaststellen van de kwaliteit van de toestemming ligt bij de persoon die het experiment initieert, aanstuurt of eraan deelneemt. Dit is een persoonlijke plicht en verantwoordelijkheid die niet ongestraft overgedragen kan worden aan een ander.”
Dat is een vrij vage omschrijving. Tijdens eerdere rechtszaken is door de overheid al aangegeven wie eindverantwoordelijk is; degene die het vaccin toedient.
Regel 2: “Het experiment moet zo ontworpen zijn dat het vruchtbare resultaten oplevert voor de samenleving, die niet met andere methoden of middelen te behalen zijn, en niet willekeurig en onnodig van aard” Vruchtbare resultaten? In december 2021/januari 2022 zat Nederland als enige land ter wereld in een lockdown na een vaccinatiecampagne met inmiddels 3 prikken… De zin “die niet met andere methoden of middelen te behalen zijn” is een vrij precaire. Ieder ander middel, zoals HCQ of ivermectine is verboden, terwijl deze middelen in andere landen juist preventief en in een vroeg stadium meer en minder succesvol werden ingezet.

Regel 3: “Het experiment moet zo ontworpen zijn en gebaseerd zijn op de resultaten van dierproeven en kennis van de natuurlijke geschiedenis van de ziekte of een ander onderzocht probleem, zodanig dat de verwachte resultaten de uitvoering van het experiment rechtvaardigen.”
Hier komen 2 zaken in beeld die verwarrend zijn. Voor de vaccins is een technologie gekozen (mRNA) die nog niet eerder op zo’n grote schaal op de mensheid is uitgeprobeerd. Het coronavirus was bekend, maar dit specifieke virus niet. Het verwachte resultaat was groepsimmuniteit waardoor de samenleving als geheel beschermd zou zijn. Die groepsimmuniteit is niet ontstaan omdat het vaccin juist geen immuniteit opleverde, ook gevaccineerden werden gewoon ziek. De WHO (Word Health Organization) sleutelde daarvoor zelfs nog aan de definitie van groepsimmuniteit; deze was plots niet meer te bereiken door natuurlijke infectie (de voorgaande 50 jaar wel) maar alleen nog door vaccinatie.
Regel 4: “Het experiment moet zo uitgevoerd worden dat alle onnodige fysieke en mentale leed en letsel voorkomen worden.”
‘Bewaker’ hiervan is het LAREB. Vanuit hun eigen expertise weten ze dat de realiteit ongeveer 15 keer hoger ligt dan het aantal meldingen. Nu deed LAREB voorafgaand aan de vaccinatiecampagne een berekening van het aantal verwachte meldingen van bijwerkingen: Dit kwam ruwweg uit op ongeveer 15.000 meldingen, waarvan 600 ernstige … de teller stond in juni 2022 bij LAREB op 228.604 meldingen, ruwweg 15 keer méér meldingen dan verwacht… en 695 overlijdens. Heeft het LAREB al alarm geslagen? In Duitsland begint men inmiddels wél wat nerveus te worden. De autoriteiten (Bundesgesundheitsministerium) hebben inmiddels gemeld dat bij 1 prik de kans op ernstige bijwerkingen 1 op 5000 is. Bij 2 prikken 1 op 2500, bij 3 prikken 1 op 1250 en ga zo maar door.
Regel 5: “Een experiment moet niet worden uitgevoerd wanneer er a priori reden is om ervan uit te gaan dat overlijden of een handicap het gevolg zullen zijn; behalve misschien in het geval dat de uitvoerende artsen zelf ook als proefpersoon dienen.”
Regel 6: “Het met het experiment genomen risico moet nooit groter zijn dan het humanitaire belang van het probleem dat het experiment moet oplossen.”
Om dit helder te kunnen definiëren moet zeer inzichtelijk zijn wie door het vírus is overleden, en wie door het vaccín is overleden. Hierover zijn geen heldere cijfers boven tafel te krijgen, en die voorwaarde is daardoor niet te toetsen. Je zou verwachten dat juist bij een experiment op grote schaal gecontroleerd wordt, maar dat is nu juist niet het geval.
Regel 7: “Degelijke voorbereidingen moeten worden getroffen, en adequate voorzieningen moeten worden aangeboden om de proefpersoon te beschermen tegen mogelijk letsel, handicaps of overlijden.”
Op geen enkele wijze is hier sprake van. Gevaccineerden worden niet apart gemonitord, dat is gezien de aantallen ook onmogelijk. Vaccinatieschade wordt slechts in zeldzame gevallen erkend, bij overlijden wordt geen obductie uitgevoerd, kortom, in de huidige situatie een onmogelijke opgave.
Regel 8: “Het experiment moet alleen worden uitgevoerd door wetenschappelijk gekwalificeerde personen. De hoogste graad van vaardigheid en zorg moeten worden vereist van de personen die het experiment leiden of uitvoeren, in alle stadia van het experiment.”
Deze regel behoeft geen verder betoog: de meeste mensen zijn gevaccineerd door ‘prikkers’ op GGD-vaccinatielocaties en dat zijn per definitie geen wetenschappelijk gekwalificeerde personen.
Regel 9: “Gedurende de gehele loop van het experiment moet het de proefpersoon vrij staan om het experiment ten einde te brengen als hij of zij een fysieke of mentale staat heeft bereikt waardoor voortzetten van het experiment hem of haar onmogelijk lijkt.”
De cruciale vraag is natuurlijk: Hoelang duurt dit experiment? Volgens vele ‘experts’ zou het vaccin binnen enkele weken het lichaam verlaten. Dat is inmiddels achterhaald. Het vaccin zwerft door het hele lichaam (en niet alleen in de armspier), wordt zelfs aangetroffen in moedermelk, en hoelang het vaccin werkelijk in het lichaam blijft is nog altijd één groot raadsel. Het ‘ten einde brengen’ van het experiment is dan ook geen kwestie van een aan- of uitknop, en daarmee onmogelijk.
Regel 10: “Gedurende de gehele loop van het experiment moet de verantwoordelijke wetenschapper voorbereid zijn het experiment te staken, in ieder willekeurig stadium, als hij of zij reden heeft om aan te nemen, met gebruik van het gezond verstand, de superieure vaardigheid en het zorgvuldig oordeel dat van hem of haar vereist wordt, dat voortzetting van het experiment zal leiden tot letsel, handicaps of overlijden van de proefpersoon.”
We verwijzen naar regel 4.
Alles overziend is de cruciale vraag: Waren en zijn de coronavaccins een experiment?
We verwijzen daarvoor (nogmaals) naar de Gezondheidsraad; in haar eindrapportage van 24 december 2020 is de Gezondheidsraad helder (pagina 13): “De effectiviteit kan niet bepaald worden met de resultaten van de klinische trials, maar zal na invoering van een vaccinatieprogramma met vervolgonderzoek in de bevolking worden bepaald.”
Binnenland
Pensioenwet: grondwet ondergeschikt aan politiek gewin PvdA en GroenLinks

Is de Grondwet nog in veilige handen bij het Nederlandse parlement? Kortetermijnbelang ging in de senaat bij het stemmen over de nieuwe pensioenwet boven zekerheid over zuiver staatsrechtelijk handelen. Het was nota bene hoogleraar politicologie Ruud Koole (PvdA) die voorkwam dat een twee derde meerderheid nodig was om die wet te aanvaarden.
Zo’n grote meerderheid (in plaats van een meerderheid van 51 procent of meer) is nodig als het parlement over zijn eigen inkomen stemt. Pensioen is uitgesteld inkomen, en SP-senator Tiny Kox kwam er vorige week achter dat iedereen dat tot dan toe over het hoofd had gezien bij het behandelen van de modernisering van de pensioenen. Alleen al over het concrete voorstel was toen meer dan honderd uur gedebatteerd.
Drie hoogleraren staatsrecht onder aanvoering van Wim Voermans stelden in een brandbrief aan de Eerste Kamer dat een twee derde meerderheid noodzakelijk is. Maar onder meer PvdA-senator Koole vond dat het aan de Eerste Kamer zelf is om dat te bepalen. Aangezien minister Schouten (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) door wilde pakken, waren er volgens Koole ’twee meningen’, en moest de senaat er dan maar over stemmen. Omdat de PvdA en GroenLinks met de coalitie voor de nieuwe wet zijn, volgens critici het ‘casinopensioen’ voorstel van Rutte-IV, gingen beide partijen voor een gewone meerderheid.
Daarvoor stemde ook Paul Rosenmöller van GroenLinks. Hij is bestuurder van het grootste pensioenfonds van het land, het ABP (van ambtenaren, leraren, politie). Dat is niet integer, vindt hoogleraar staatsrecht Paul Bovend’Eert. Ook Ria Oomen van het CDA draagt volgens hem dubbele petten. Zij reageerde als door een wesp gestoken. “Wij kunnen zelf heel goed bepalen wat integer is!”
De rechter mag wetgeving niet toetsen aan de Grondwet, de Eerste Kamer heeft dat ook niet gedaan. Mogelijk speelde mee dat GroenLinks en PvdA door het strategisch stemmen bij de verkiezingen voor de nieuwe Eerste Kamer samen met Rutte-IV een meerderheid hebben in de senaat, zodat Rutte nu een mogelijkheid heeft om te regeren zonder BBB, de grote winnaar van de Provinciale Statenverkiezingen.
Het is goed gebruik om eerst met de winnaar te gaan praten, maar Caroline van der Plas kan haar hand wel overspelen als ze te veel eist.
Evenwel is het beleid van de VVD-CDA-D66-CU coalitie, die haar meerderheid dankt aan de voorkeurstemmen voor het door de christendemocraten weggejaagde Kamerlid Pieter Omtzigt, de afgelopen jaren voor een béétje GroenLinkser om de vingers bij af te likken. Ook de PvdA gaat helemaal voor dure klimaatplannen, nu partijbaron Frans Timmermans hierover de scepter zwaait in de Europese Commissie. Daarmee ligt samenwerking over links meer voor de hand dan met BBB.
Voor de burgers in Nederland betekent dit dat niet alleen het pensioen van werkenden tussen de 35 en 60 jaar er waarschijnlijk op achteruit gaat, maar eveneens dat de koopkracht nu ook zware tijden tegemoet gaat.
De senatoren die afzwaaien nu de Eerste Kamer wisselt, zullen er geen last van hebben. Dankzij Rosenmöller en Koole is dat mooi even nog snel geregeld.
Binnenland
AIVD over kabinet: opstappen

Volgens inlichtingendienst AIVD kan politiek Den Haag bij veel meer mensen onvrede over de overheid wegnemen, dan alleen bij een kleine groep extremisten. Dat staat in het rapport over ‘anti-institutioneel extremisme’. Zo kan het kabinet veel winst boeken als het zich aan de wet gaat houden en daarnaast verantwoording aflegt over zaken die misgaan.
Dit is het belangrijkste ‘subnarratief’ in het rapport van de inlichtingendienst over de wappies, dat deze week veel stof deed opwaaien.
Openbaarheid van bestuur is een ‘kernprincipe’ voor een functionerende rechtstaat, begint de geheime dienst in de inleiding van het stuk, dat schertsend al het dreigingsbeeld wappies wordt genoemd. Gewelddadig is die beweging niet en er zijn ook geen signalen dat escalatie voor de hand ligt op korte termijn.
De ‘anti-institutionele massa’ krijgt zelfs voor de toon van het debat en de inhoud een paar eervolle vermeldingen van de geheime dienst, valt op. “Deze groep maakt juist veelvuldig gebruik van grondrechten als vrijheid van meningsuiting of demonstratie. Men wordt ook juist aangespoord om zelf onderzoek te doen en een eigen mening te vormen.” Met de verdraagzaamheid, diversiteit en inclusie gaat het ook voorbeeldig, signaleert de AIVD: “In tegenstelling tot bijvoorbeeld het rechts-extremisme, worden binnen het anti-institutioneel- extremisme bepaalde bevolkingsgroepen niet weggezet als minderwaardig of als bedreiging.”
Dat past allemaal in de voorwaarden die je voor een goed functionerende rechtstaat nodig hebt, zo verhaalt het theoretisch kader dat de AIVD op papier zette. De rechtstaat heeft naast wetten en plichten ook een werkproces, bijvoorbeeld. De tweet waarin minister Hugo de Jonge zijn woede uit over de column van Marianne Zwagerman, is langs de meetlat van ‘specifieke procesvoorwaarden’ niet meteen onverdeeld succesvol.
Waarom nu toch een gevaar dreigt rond de wappies? Onder de anti-institutionele-extremisten bevinden zich ook enkele aanhangers van rechtsextremisme, signaleert de AIVD. Die overlap vermengt nu niet, maar dit zou in de toekomst kunnen gebeuren, is de vrees die uit het rapport breed is opgepikt. Gebeurt zo’n vermenging wel, en dan ook nog eens op grotere schaal, dan vormt het ‘narratief van de kwaadaardige elite’ mogelijk op termijn een gevaar.
En dan vond de AIVD nog iets: “Behalve de overlap met rechts-extremisme, zijn er enige, meer verrassende, signalen dat enkele aanjagers binnen het islamitisch-extremisme interesse tonen in het narratief over een ‘kwaadaardige elite’.”
De AIVD blijft vervolgens wel schimmig over het waarheidsgehalte van de claims over de kwaadaardige elite die de wereld bestuurt. Wel claimt de AIVD dat dit verhaal niet klopt. Wat heeft de AIVD als onderzoeksvraag gebruikt? Het gaat om “een ‘kwaadaardige elite’ die de controle heeft over alle instituties in Nederland en de intentie heeft om, met behulp van verzonnen gebeurtenissen of interpretaties van daadwerkelijke gebeurtenissen, het volk te onderdrukken, tot slaaf te maken, of desnoods te vermoorden”:
Dat je met een beetje macht over een enkele institutie al veel kapot kan maken in de samenleving, is sinds de toeslagenaffaire breed bekend. Maar die verdiepingsslag maakt de AIVD niet, maar het borduurt voor op de meest extreme QAnon variant van anti-overheidskritiek.
En daar komt dan eindelijk de overheid in beeld als partij in dit proces: “Boodschappen van het narratief worden versterkt en in de hand gewerkt door grieven ten aanzien van daadwerkelijk overheidshandelen, zoals de toeslagenaffaire of andere persoonlijke frustraties met de overheid. Men voelt zich niet serieus genomen.” Dit wordt versterkt doordat het keer op keer gebeurt.
Hiermee is de oplossing meteen ook grotendeels in zicht, ziet de geheime dienst. De politiek zou eens de eer aan zichzelf moeten geven in deze, adviseert de AIVD, en dat geldt ook voor de rechtspraak, justitie, wetenschappers en media.
Juist de regering heeft zelf heeft een hele schatkist aan instrumenten om te werken aan ‘herstel van vertrouwen’ met de samenleving, begint haar conclusie: “Betrouwbaar tonen en betrouwbaar communiceren. Dat is cruciaal.”
“Communicatie over politieke beslissingen, beleid en gebeurtenissen zal hierin belangrijk blijven. Wanneer de publieke perceptie is dat besluitvorming transparant is verlopen en tegengeluiden serieus zijn behandeld, zal het narratief waarschijnlijk minder goed voet aan de grond krijgen.”
Binnenland
TNO had maand voor pandemie al nepnieuws-bot gereed

TNO heeft in de maanden voorafgaand aan de uitbraak van COVID-19, in het diepste geheim een eigen surveillancetool voor social media toezicht voltooid, die gebruikt kon worden door ministeries. Deze ‘big brother software’ is gebouwd naast een operatie van de landmacht (LIMC), die ook tot doel had kritische burgers en media in de gaten te houden. Dat blijkt uit nieuw vrijgegeven documenten die Indepen heeft bestudeerd.
Nederland heeft lang ontkend dat het coronavirus een probleem zou worden in de zorg of de samenleving. Maar achter de schermen werd in de maanden voor het eerste coronageval al wél hard gewerkt aan massasurveillance van bevolking en media.
Een geavanceerd surveillancenetwerk om social media op ‘desinformatie’ over de pandemie dwars te zitten, was al maanden in ontwikkeling voordat op 27 februari 2020 live uitgezonden op televisie dat spontane ‘briefje voor Bruno’ werd overhandigd. Het RIVM wist daarvan, maar verspreidde op dat moment zelf desinformatie, zoals dat ‘Carnaval doorgaans wordt gevierd in kleine kring’. Dit blijkt uit nieuw vrijgegeven Woo-documenten.
Begin februari is er al overleg tussen verschillende departementen, om de desinformatie te bundelen en analyseren. ‘Wat doen we bijvoorbeeld met het verhaal dat het virus uit een lab is ontsnapt in Wuhan’, mailt een oplettende ambtenaar van VWS.
Ministeries kregen vanuit TNO in maart een panklaar aanbod (geld is geen probleem, om te beginnen) voor een systeem voor ‘near real-time monitoring’ van ‘ondermijnende berichten op social media over corona, waarbij AI de bronnen en links in de berichten gaat scoren op betrouwbaarheid’, zo staat in een aanbod vanuit het onderzoeksinstituut.
Voor dergelijke projecten was binnen TNO een miljoen euro beschikbaar, maar de bedenker had alleen nog een casus nodig, om het systeem eromheen te kunnen bouwen.
Deze berichten zijn pas enkele dagen geleden openbaar geworden, maar dateren van ver vóór de pandemie, twee maanden voor de eerste besmetting bevestigd werd.
“TNO heeft in 2019/2020 een algoritme ontwikkeld voor de detectie van politiek getinte fake news artikelen op Twitter. Een dataset met Twitter berichten waarin wordt gerefereerd aan politieke nieuws berichten, en Twitter berichten die deze berichten retweeten, is gebruikt om automatisch, d.m.v. een Al algoritme, onderscheid te maken tussen nieuwsberichten die betrouwbare informatie bevatten en nieuwsberichten die valse, inaccurate of misleidende informatie bevatten. Het algoritme gebruikt zowel Natura] Language Processing (NLP) features, o.b.v. Twitter berichten , als sociale netwerk features, o.b.v. verspreidingsgedrag en gebruikerskenmerken om fake news te herkennen. Voor de ontwikkeling van het algoritme is een dataset gegenereerd waarbij de foutieve informatie is gelabeld o.b.v. het Hoaxy platform voor het tracken van foutieve informatie.”
Facebook kwam tezelfdertijd, op 3 februari 2020 met de aankondiging van een tool om desinformatie snel te kunnen muten of verwijderen. Maar in Nederland is dat in het begin van de pandemie niet nodig: tijdens de eerste lockdown is de informatie van het RIVM en het kabinet leidend in de berichtgeving en het maatschappelijk debat. Maar die publieksvoorlichting was eind februari 2020 nog steeds zeer misleidend, weten we achteraf.
De overheid was op het moment dat de veiligheidsdiensten de social media monitoring opzette, aan het grote publiek aan het verkondigen dat er niets aan de hand was. Voor de geschiedschrijving zijn de tweets van het RIVM uit die periode gebundeld door Elsevier.
TNO was toen met heel andere zaken bezig: “Wij denken dat we door het bovengenoemde ontwikkelde algoritme toe te passen op de COVID-19 context, we ondermijnende foutieve berichtgeving near real-time kunnen onderscheiden van de betrouwbare berichtgeving over het coronavirus. Dit biedt handelingsperspectief voor crisisbeheersing.” Een gedetailleerd voorstel voor het systeem, inclusief de COVID-19 monitoring, heeft de datum 3 februari 2020.
Opvallend is dat in de propositie van TNO een fase is weggelakt, fase 5:
“Propositie
Voor dit onderwerp zijn we op zoek naar een stakeholder met een geschikte use-case voor het uitwerken van de volgende onderzoeksvraag:
In hoeverre is het reéds ontwikkelde detectie algoritme toepasbaar en bruikbaar voor een specifieke use- case uit de praktijk?
Het onderzoek zal bestaan uit vijf activiteiten:
- Use-case uitwerken + conceptueel plan voor praktijkvalidatie opstellen
- Dataset constructie (inclusief een ground-truth labelling)
- Doorontwikkeling algoritme (algoritme toepasbaar maken voor specifieke use-case)
- Interpretatie van resultaten + praktijkvalidatie algoritme”
De nepnieuwsrobot van TNO werd omarmd door de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV). Toch kreeg die pas in oktober formeel een belangrijke rol in de pandemiebestrijding. Aanvankelijk was de gezondheidszorg leidend.
Maar Pieter Jaap Aalbersberg had hiermee in het begin niet de burgers in de gaten hoeven houden, die hielden het toen met elkaar zeker nog prima uit. Het gerommel ontstond pas later, door handelen, niet handelen en vooral niet verklaren van beleid. En het financieel wanbeheer tijdens miljardenoperaties, zoals op het ministerie van VWS. Hoeveel bonnetjes zou een op maat gemaakt algoritme van TNO daar boven water kunnen halen?
-
Binnenland1 week geleden
Vertrekkende senaat: farmaceutische belangen boven burgers
-
Binnenland6 dagen geleden
Coronawet en pensioenwet, wél voor de burger, maar niet voor politici?
-
Binnenland5 dagen geleden
Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel, vaarwel Kaag!
-
Binnenland1 week geleden
Vaccinatieschadeclaim, alleen Scrabble vaart er wel bij
-
Binnenland3 dagen geleden
TNO had maand voor pandemie al nepnieuws-bot gereed
-
Binnenland4 dagen geleden
De D66-traan als wapen werkt niet in een lege kerk…
-
Binnenland7 dagen geleden
Sorry, dit landsbestuur is compleet failliet
-
Binnenland1 dag geleden
AIVD over kabinet: opstappen