Binnenland

De Code van Neurenberg en de coronavaccinaties

Gepubliceerd

7 maanden geleden

28 oktober 2022

Door

Redactie Indepen

Foto: ANP

De Code van Neurenberg is een set ethische principes met betrekking tot onderzoek en experimenten op of met mensen. De code kwam voort uit de Processen van Neurenberg, na afloop van de Tweede Wereldoorlog, en waren een antwoord op de nazi-experimenten die tijdens de oorlog door onder meer Josef Mengele waren uitgevoerd.

Regel voor regel willen wij u vragen kritisch na te gaan of aan deze regels is voldaan.

Regel 1: “De vrijwillige toestemming van de proefpersoon is absoluut noodzakelijk”

Iedereen in Nederland is vrijwillig gevaccineerd, daar is geen twijfel over mogelijk.

“Dit betekent dat betrokken persoon wettelijk bevoegd moet zijn om toestemming te geven; in staat moet zijn zijn of haar vrije keuze te maken zonder tussenkomst van enig geweld, fraude, misleiding, of enige andere vorm van beperking of dwang;” Het ‘zonder tussenkomst van fraude, misleiding, of enige vorm van beperking of dwang’ begint langzaam helder te worden. Fraude is een breed begrip, want het onthouden van informatie is ook een vorm van fraude. In die zin is het 75 jaar lang achter wil houden van cruciale informatie door de FDA (het Amerikaanse RIVM) over de vaccins in zekere zin wel een vorm van fraude. Misleiding? ‘Je doet het voor een ander’ is inmiddels een uitstekend voorbeeld van misleiding gebleken. Vanaf het begin was bekend dat het vaccin niet beschermde tegen overdracht van het virus, niet omdat dit niet zo zou kunnen zijn, maar simpelweg omdat het niet onderzocht was. De uitspraak ‘Je doet het voor een ander’ is, zeker in de beginfase, pure misleiding geweest. Toen het doordrong dat het vaccin niet zorgde voor immuniteit werd langzaam de boodschap door de overheid aangepast.

In de kern is het wel of niet zorgen voor immuniteit onbelangrijk, het vaccin dient er tenslotte voor om u zelf te beschermen. Het listige aan deze communicatie is echter dat dit wel een vorm van misleiding is geweest om u op grond van doelbewuste misinformatie te bewegen zich te laten vaccineren.

Het volgende deel van de zin is “…of enige andere vorm van beperking of dwang”. Ook daar wordt verschillend over gedacht. Van dwang is nooit sprake geweest, maar er is wel degelijk een periode geweest van beperking. Ongevaccineerden werden in de media weggezet als asociaal, onverantwoordelijk en ‘een kleine minderheid’, en wie wil nu in die hoek weggezet worden? Velen zijn op grond van deze polarisatie overstag gegaan. Voor diegenen die daar minder gevoelig voor waren werden barrières opgeworpen. Alleen met een recente test was het mogelijk om aan het sociaal-maatschappelijk leven deel te nemen, anders werd de toegang tot bioscopen, restaurants en bijvoorbeeld evenementen verboden. Boa’s werden massaal ingezet om hierop te controleren. De boetes op overtreding waren niet mals.

Het vervolg van de zin in de Neurenbergcode is als volgt: “…en moet voldoende kennis en begrip hebben van het betreffende onderwerp zodat hij of zij in staat is een onderbouwde keuze te maken. Dit laatste vereist dat voordat de proefpersoon zijn of haar keuze kan bevestigen duidelijk gemaakt moeten worden de aard, duur en doel van het experiment.”

Laten we met het einde van de zin beginnen; ‘experiment’. Het advies van de Gezondheidsraad is in haar eindrapportage van 24 december 2020 helder (pagina 13): “De effectiviteit kan niet bepaald worden met de resultaten van de klinische trials, maar zal na invoering van een vaccinatieprogramma met vervolgonderzoek in de bevolking worden bepaald.” Kortom, als over de effectiviteit niets bekend is, en het ‘vervolgonderzoek’ in de bevolking zal gaan plaatsvinden, is er dan sprake van een experiment? Ook de toelating van de EMA is helder: Er is sprake van een tijdelijke toelating die pas permanent wordt na 2 jaar en met op gegeven tijden tussenrapportages. De duur van het experiment is helder gecommuniceerd door de overheid: 2 prikken. Vult u zelf maar in of dat klopt met de kennis van nu.

We lezen verder: “…de methode en middelen waarmee het uitgevoerd worden; alle te redelijkerwijs te verwachten ongemakken en risico’s; en de gevolgen voor de gezondheid of de persoon die mogelijk deel zal nemen aan het experiment.”

Over de ongemakken en risico’s hangt een groot rookgordijn. Wereldwijd namen landen op verschillende tijdstippen uiteenlopende maatregelen omdat nieuwe risico’s gaandeweg in beeld kwamen en er nieuwe adviezen werden afgegeven. Ook nu nog verschillen de adviezen per land, en eigenlijk is dat vreemd, het gaat tenslotte om hetzelfde vaccin.

Regel 1 wordt afgesloten met “De plicht en de verantwoordelijkheid voor het vaststellen van de kwaliteit van de toestemming ligt bij de persoon die het experiment initieert, aanstuurt of eraan deelneemt. Dit is een persoonlijke plicht en verantwoordelijkheid die niet ongestraft overgedragen kan worden aan een ander.”

Dat is een vrij vage omschrijving. Tijdens eerdere rechtszaken is door de overheid al aangegeven wie eindverantwoordelijk is; degene die het vaccin toedient.

Regel 2: “Het experiment moet zo ontworpen zijn dat het vruchtbare resultaten oplevert voor de samenleving, die niet met andere methoden of middelen te behalen zijn, en niet willekeurig en onnodig van aard” Vruchtbare resultaten? In december 2021/januari 2022 zat Nederland als enige land ter wereld in een lockdown na een vaccinatiecampagne met inmiddels 3 prikken… De zin “die niet met andere methoden of middelen te behalen zijn” is een vrij precaire. Ieder ander middel, zoals HCQ of ivermectine is verboden, terwijl deze middelen in andere landen juist preventief en in een vroeg stadium meer en minder succesvol werden ingezet.

Regel 3: “Het experiment moet zo ontworpen zijn en gebaseerd zijn op de resultaten van dierproeven en kennis van de natuurlijke geschiedenis van de ziekte of een ander onderzocht probleem, zodanig dat de verwachte resultaten de uitvoering van het experiment rechtvaardigen.”

Hier komen 2 zaken in beeld die verwarrend zijn. Voor de vaccins is een technologie gekozen (mRNA) die nog niet eerder op zo’n grote schaal op de mensheid is uitgeprobeerd. Het coronavirus was bekend, maar dit specifieke virus niet. Het verwachte resultaat was groepsimmuniteit waardoor de samenleving als geheel beschermd zou zijn. Die groepsimmuniteit is niet ontstaan omdat het vaccin juist geen immuniteit opleverde, ook gevaccineerden werden gewoon ziek. De WHO (Word Health Organization) sleutelde daarvoor zelfs nog aan de definitie van groepsimmuniteit; deze was plots niet meer te bereiken door natuurlijke infectie (de voorgaande 50 jaar wel) maar alleen nog door vaccinatie.

Regel 4: “Het experiment moet zo uitgevoerd worden dat alle onnodige fysieke en mentale leed en letsel voorkomen worden.”

‘Bewaker’ hiervan is het LAREB. Vanuit hun eigen expertise weten ze dat de realiteit ongeveer 15 keer hoger ligt dan het aantal meldingen. Nu deed LAREB voorafgaand aan de vaccinatiecampagne een berekening van het aantal verwachte meldingen van bijwerkingen: Dit kwam ruwweg uit op ongeveer 15.000 meldingen, waarvan 600 ernstige … de teller stond in juni 2022 bij LAREB op 228.604 meldingen, ruwweg 15 keer méér meldingen dan verwacht… en 695 overlijdens. Heeft het LAREB al alarm geslagen? In Duitsland begint men inmiddels wél wat nerveus te worden. De autoriteiten (Bundesgesundheitsministerium) hebben inmiddels gemeld dat bij 1 prik de kans op ernstige bijwerkingen 1 op 5000 is. Bij 2 prikken 1 op 2500, bij 3 prikken 1 op 1250 en ga zo maar door.

Regel 5: “Een experiment moet niet worden uitgevoerd wanneer er a priori reden is om ervan uit te gaan dat overlijden of een handicap het gevolg zullen zijn; behalve misschien in het geval dat de uitvoerende artsen zelf ook als proefpersoon dienen.”

Regel 6: “Het met het experiment genomen risico moet nooit groter zijn dan het humanitaire belang van het probleem dat het experiment moet oplossen.”

Om dit helder te kunnen definiëren moet zeer inzichtelijk zijn wie door het vírus is overleden, en wie door het vaccín is overleden. Hierover zijn geen heldere cijfers boven tafel te krijgen, en die voorwaarde is daardoor niet te toetsen. Je zou verwachten dat juist bij een experiment op grote schaal gecontroleerd wordt, maar dat is nu juist niet het geval.

Regel 7: “Degelijke voorbereidingen moeten worden getroffen, en adequate voorzieningen moeten worden aangeboden om de proefpersoon te beschermen tegen mogelijk letsel, handicaps of overlijden.”

Op geen enkele wijze is hier sprake van. Gevaccineerden worden niet apart gemonitord, dat is gezien de aantallen ook onmogelijk. Vaccinatieschade wordt slechts in zeldzame gevallen erkend, bij overlijden wordt geen obductie uitgevoerd, kortom, in de huidige situatie een onmogelijke opgave.

Regel 8: “Het experiment moet alleen worden uitgevoerd door wetenschappelijk gekwalificeerde personen. De hoogste graad van vaardigheid en zorg moeten worden vereist van de personen die het experiment leiden of uitvoeren, in alle stadia van het experiment.”

Deze regel behoeft geen verder betoog: de meeste mensen zijn gevaccineerd door ‘prikkers’ op GGD-vaccinatielocaties en dat zijn per definitie geen wetenschappelijk gekwalificeerde personen.

Regel 9: “Gedurende de gehele loop van het experiment moet het de proefpersoon vrij staan om het experiment ten einde te brengen als hij of zij een fysieke of mentale staat heeft bereikt waardoor voortzetten van het experiment hem of haar onmogelijk lijkt.”

De cruciale vraag is natuurlijk: Hoelang duurt dit experiment? Volgens vele ‘experts’ zou het vaccin binnen enkele weken het lichaam verlaten. Dat is inmiddels achterhaald. Het vaccin zwerft door het hele lichaam (en niet alleen in de armspier), wordt zelfs aangetroffen in moedermelk, en hoelang het vaccin werkelijk in het lichaam blijft is nog altijd één groot raadsel. Het ‘ten einde brengen’ van het experiment is dan ook geen kwestie van een aan- of uitknop, en daarmee onmogelijk.

Regel 10: “Gedurende de gehele loop van het experiment moet de verantwoordelijke wetenschapper voorbereid zijn het experiment te staken, in ieder willekeurig stadium, als hij of zij reden heeft om aan te nemen, met gebruik van het gezond verstand, de superieure vaardigheid en het zorgvuldig oordeel dat van hem of haar vereist wordt, dat voortzetting van het experiment zal leiden tot letsel, handicaps of overlijden van de proefpersoon.”

We verwijzen naar regel 4.

Alles overziend is de cruciale vraag: Waren en zijn de coronavaccins een experiment?

We verwijzen daarvoor (nogmaals) naar de Gezondheidsraad; in haar eindrapportage van 24 december 2020 is de Gezondheidsraad helder (pagina 13): “De effectiviteit kan niet bepaald worden met de resultaten van de klinische trials, maar zal na invoering van een vaccinatieprogramma met vervolgonderzoek in de bevolking worden bepaald.”

Verwante Onderwerpen:covid-19 gezondheid Uitgelicht

Wat is CBDC, de digitale euro?

Niet te Missen

Eerste herstelbetalingen voor ongevaccineerden

Verder Lezen

Laat een reactie achter
Reactie annuleren

Binnenland

Natuurboer- in-nood ironisch genoeg buurman van machtig WEF

Gepubliceerd

10 uur geleden

1 juni 2023

Door

Redactie Indepen

Natuurboer Marcel van Silfhout heeft ironisch genoeg het World Economic Forum (WEF) als buurman gekregen: ‘Ik ben niet gediend van synthetisch voedsel uit 3D-printers’

Europarlementariër Rob Roos (JA21) vindt het nogal een toeval dat notabene natuurboer en oud-onderzoeksjournalist Marcel van Silfhout in Wageningen de ‘buurman’ is van het machtige, steenrijke WEF, die er met de universiteit van Wageningen zijn hoofdkwartier inrichtte om precies daar, aan de rand van de Veluwe, nieuwe kunstmatige fabrieksvoeding te bedenken om de wereldbevolking mee te gaan voeden.

Dat alles wordt gesteund door miljardairs zoals Bill Gates en ngo’s die er miljoenen euro’s in pompen, met als doel een plantaardige eiwitrijke voedseltransitie te realiseren, zonder ook maar enige veeteelt. Weg landbouwhuisdieren, terwijl we daar al duizenden jaren mee samen leven.
Het contrast tussen die kleine oprechte boer achter GraanGeluk en die grote machtige partijen is enorm. ,,Het is ironisch dat juist een boer die natuurlijk voedsel produceert, wordt ingeruild voor fabrieken waar straks kunstmatig voedsel geproduceerd wordt’’, zegt Rob Roos die zelf al zestien jaar alleen natuurlijk voedsel eet. Hij koestert ook de gangbare landbouw. ,,Dat gaat van generatie op generatie. Boeren zijn óók rentmeesters’’, zegt hij. Eten moet vooral betaalbaar blijven, vindt hij.

Foodvalley

Op letterlijk een steenworp afstand van de akkers van GraanGeluk van Van Silfhout explodeert momenteel in de Gelderse Vallei ook nog eens de Foodvalley. Grote internationale bedrijven zoals Unilever en Friesland Campina werken er met het WEF en de WUR (Wageningen University) samen om de globalistische uitrol van krekelmeel, kweekvlees, genetisch gemodificeerd voedsel te creëren en om er recepten en producten mee te bedenken. En dat is allemaal om natuurlijk vlees in de ban te doen en de door ons benodigde eiwitten uit ander, modern fabrieksvoedsel te halen, welke vaak vol zitten met chemische additieven en smaak -en kleurstoffen.
Op de individuele situatie rond GraanGeluk kan de Europarlementariër Rob Roos niet reageren, omdat hij de feiten onvoldoende kent. Maar, zegt hij: ,,Ik ben van mening dat natuurlijk voedsel essentieel is en een grote bijdrage kan leveren aan het voorkomen van westerse ziektes zoals obesitas en hart en vaatziektes. Ikzelf ben daarom zestien jaar geleden overgeschakeld op uitsluitend natuurlijk voedsel. Ik eet niets waar E-nummers in zitten. En ik ben zeker niet gediend van voedsel uit 3D-printers.’’

Synthetisch eten

Van Silfhout, die lang een gerenommeerd onderzoeksjournalist was bij Zembla en KRO’s Reporter, schreef in 2016 voor Follow The Money bizar genoeg zijn laatste verhalen over de misstanden in de voedingsindustrie en het oprukken van synthetisch eten. Deze industrie wordt nu doorontwikkeld en ironisch genoeg bij zijn buren in Ede/Wageningen. Nu is zijn geboortestad zelfs de locatie voor het WEF-gelieerde mondiale hoofdkantoor, van Davos-man Klaus Schwab.
,,Mijn conclusie destijds was dat al ons eten binnen een paar jaar gemaakt zou gaan worden van poeder en water. ‘We gaan naar 3D-eten’. Synthetisch food.’’
Aan elkaar gelijmd met bijvoorbeeld eetbaar behangplaksel: methylcellulose. ,,Dat vult wel, maar het is nul voedzaam, er zitten geen enkele nutriënten of mineralen in, het is puur fake food.”

Van Silfhout waarschuwt dat Europa en de VS doorslaan in klimaatangst. Nog even en we krijgen ook hier het Chinese social creditsysteem. De CBDC (central bank digital currency) is misschien nog enger dan de huidige Chinese communistische variant al is: een 24/7 tot op het individu door ontwikkelde wereldwijde gemonitorde en gecontroleerde voedselvoorziening.
,,Ze kunnen jouw behoefte fine tunen, waarbij jíj op maat een rantsoentje per week van de overheid krijgt’’, stelt hij in dat enge scenario, en dat alles bezorgd aan je huis, via Amazon-drones van Bill Gates en Microsoft.
,,Je kunt het een complottheorie noemen. Maar theorie betekent niets meer of minder dan: dit is mogelijk. Wat je nu al hoort, is het idee om een fiscale taks te zetten op al ons vlees.’’

Chemische voedselwereld

Van Silfhout, die vanuit zijn passie landbouw bedrijft zoals het al 7000 jaar bedreven wordt op de Gelderse Veluwezoom en de Utrechtse Heuvelrug, vindt dat de mensheid dichtbij het normale ecologische kringloopverhaal moet blijven. ,Als we met zijn allen naar een synthetische chemische voedselwereld gaan, waar zijn we dan mee bezig?”
Het WEF, die nu als zijn ‘buurman’ bij de universiteit in Wageningen voet aan wal gekregen heeft, vindt hij vanuit het totaal gebrek aan democratisch mandaat ronduit eng. ,,Ik heb een bloedhekel aan de combinatie global en top-down. En dit is een globalistische top-down beweging in extreme vorm.”
“Ik ben een lokalist,” zegt hij. ,,Ik denk dat we juist onze lokaal-regionale maatschappij, ecologie en economie moeten herbouwen en af moeten van het wereldwijd gesleep van ‘ons’ voedsel.’’
Grote zorgen heeft Europarlementariër Rob Roos ondertussen over het oprukkende en dwingende grote geld in de voedingsindustrie. En over de funding van de Universiteiten, zoals in Wageningen. ,,De voedseltransitie wordt gesteund door filantropen, maar er zit gewoon een belang achter. Op deze manier is het geen onafhankelijke wetenschap meer maar gestuurde wetenschap. Daar zit wel mijn zorg’’, zegt hij. ,,We moete democratische keuzes opzij gaan zetten voor een agenda van mondiale oligarchen, ngo’s en filantropen.’’

Verder Lezen

Binnenland

Reddingsactie: natuurboer ziet droom de vernieling in gaan

Gepubliceerd

1 dag geleden

31 mei 2023

Door

Redactie Indepen

Soms is dringend hulp nodig, moet je met de pet rond. Het oer-Hollands natuurboerenbedrijf GraanGeluk van Marcel van Silfhout is in nood.

En alleen Graandeelhouders, dus donateurs kunnen hem nog helpen, met pakweg duizend mensen moet dat kunnen lukken.

Dit verhaal gaat nota bene over iets dat we allemaal willen: puur Nederlands brood, speciaalbier en streekpasta. Het gaat over een overheid die ondernemers in het nauw drijft en over het behoud van voedselzekerheid.

,,Het is niet leuk om anderen teleur te stellen. Je voelt de pijn omdat je mensen niet betaalt. Dat is klote”, zegt Marcel, die eerder als onderzoeksjournalist voor tv-programma’s zoals Zembla en Reporter reportages maakte en boeken schreef over misstanden in de landbouw- en voedselindustrie. ‘Uitgebeend, hoe veilig is ons voedsel nog?’ maakte in 2014 furore; zijn conclusies haalden de opening van de kranten en het NOS-journaal.

Na een mooie loopbaan in de journalistiek, gooide hij in 2016 rigoureus het roer om en werd hij vol overtuiging natuurboer, omdat Marcel geloofde in akkerbouw met historische granen zonder gebruik te maken van kunstmest en pesticiden. “Ik wilde het beter doen. Ik ben eigenlijk een natuurbeheerder met boerenland.’’

Dít verhaal is een ode aan de boer. Dit is tevens een liefdesverklaring van mij, de schrijfster van dit stuk, maar voorál een maatschappelijke reddingsactie voor de hard werkende ondernemer achter de stichting GraanGeluk én zijn missie.

Van Silfhout richtte in 2019 in Wageningen de stichting GraanGeluk op. ,,We hebben hier altijd het pittoreske graanlandschap gehad. Op onze zandgronden op de Veluwezoom horen rogge, gerst, haver en boekweit. Ze horen hier gewoon thuis. Dat zijn cultuurhistorische natuurwaardes. Het is niet dat ik hier landbouw aan het bedrijven ben. Nee, ik ben hier natuur aan het bedrijven.’’

Op de 43 hectare akkers, bewerkt door de beste grondwerkers, kan jaarlijks graan worden geoogst om daarmee zo’n 350.000 Nederlandse broden van te bakken. In de Wageningse Stadsbrouwerij wordt er bovendien speciaalbier van gebrouwen, waarmee GraanGeluk drie grote prijzen won.

In 2020 won Gelders GraanGeluk de gouden medaille in de Brussels Beer Challenge, in de categorie voor het Beste Speciaalbier onder de zeven procent.

Van Silfhout won later de Arca Deli Award, een Europese prijs van de Save Foundation voor het behoud van oude gewassen en rassen.

In december sleepte Stichting GraanGeluk de Gouden Mispel in de wacht: een belangrijke prijs, uitgereikt aan personen of organisaties die een uitzonderlijke bijdrage hebben geleverd aan de bescherming of ontwikkeling van het Nederlandse cultuurlandschap.

,,Dat waren hoogtepunten voor GraanGeluk. Dat was gewoon knap. Maar wat nu zo paradoxaal is, is dat we ook die gigantische geldzorgen hebben. Dat is een pijnlijk contrast.’’

Onder invloed van corona en andere tegenslag verdween helaas tijdelijk de flow. De rekeningen liepen op. Funding en giften bleven achter. Daarnaast haalde de provincie Gelderland akkers uit productie om er ‘nieuwe natuur’ van te maken; weg waardevolle akkers.

De mooie graanoogst ging bij GraanGeluk rond Wageningen dóor. De volle velden straalden. Maar financieel loopt het nu vast.

,,Corona heeft me enorm parten gespeeld. Ik heb events nodig, om mensen te inspireren.’’

Maar die positiviteit kwam ernstig onder druk door de lockdowns en andere tegenslagen. Donaties zijn nog ontoereikend en subsidies laten op zich wachten; inmiddels is er gat op de begroting van bijna 35.000 euro.

Ondanks de prachtige resultaten op de akkers, slaat de wanhoop toe. Een droom dreigt in rook op te gaan. Een uniek en baanbrekend boerenbedrijf zal toch het ravijn niet instorten, inclusief lokale voedselzekerheid? Ons eigen eten!

Wij hebben in Nederland ondertussen onze hardwerkende Noordzee-vissers al zien versplinteren. En veeboeren worden haast als milieucriminelen gedemoniseerd.

Maar ook natuurboer Marcel, die juist géén pesticiden of ander gif gebruikt, staat door alle systeemveranderingen en de gegijzelde landbouw zwaar onder druk. Akkers werden opgekocht door de provincie, omdat de overheid biodiversiteit wil.

Terwijl dat júíst is, wat GraanGeluk brengt: de tijd ver vooruit. Met natuurinclusief boeren. Oergranen, zoals Veluwse Kruiprogge. Zwarte Emmer, Spelt en Grijs Brabants Zandboekweit, met daartussen bedreigde inheems akkerflora, zoals klaproos, kamille, korenbloem en akkerogentroost. Vlinders en bijen.

,,Het is woest makend”, zegt Marcel van Silfhout, terwijl hij evenwel trots en vol passie zijn akkers laat zien, die omringd zijn door bos met stoere eiken en wilgen. ,,Je ziet dat ik in gevecht ben met een overheid die maar niet acteert. Je vraagt je haast af of ze nog wel willen dat we in Nederland ons eigen eten produceren.’’

Liefde is magisch. En met Marcel ben ik in een heidevallei geweest. We liepen langs graan, velden vol geluk en wilde bloemen. In de verte klonken Veluwse wolven.

Op een houten bankje zaten we in dat bos, vlakbij dié akkers. Door het lot, God óf toeval in elkaars aura beland. En nu schrijf ik dít stuk.

Het is een bloemlezing over het vasthouden aan idealen. Over een overheid die ook andere ondernemers met lockdowns, fiscale toeslagen, harde klimaat-deadlines en CO2 straffen over de kling jaagt en in het nauw brengt. Over soevereiniteit, solidariteit en voedselzekerheid.

Marcel gelooft rotsvast dat zijn stichting GraanGeluk kan overleven en zelfs nog gigantisch kan groeien, zodra dat gat op de begroting eenmaal is gedicht. Dit is mogelijk als geld binnenstroomt van burgers en andere geldschieters zodat hij kan doorstarten en investeren.
,,Ik wil naar een andere economie toe. Een lokale zelfvoorzienende economie. Wat ook goed is voor de aarde. Lokaal produceren, waarbij we ons graan verkopen aan de plaatselijke bakker en brouwer. Het is veel te risicovol om al ons eten uit het buitenland te gaan betrekken.’’

Om te overleven en door te groeien, heeft zijn stichting GraanGeluk in ieder geval 35.000 euro nodig. Graandeelhouders en andere geldschieters kunnen de stichting redden en daarmee bijdragen aan het behoud van een stuk voedselzekerheid in ons land.

Een ‘Graandeel’ kost honderd euro. Het is daarmee geen stukje bezit. Het is een gebaar van solidariteit naar deze stichting. Het is ook een belangrijk politiek signaal dat wij ónze ondernemers én agrariërs, met ons éígen eten, koesteren en dat wij dit alles willen behouden.

Een kleinere donatie kan ook: het GraanDeeltje .

Geld storten kan via www.graangeluk.nl

Voor de Graandeelhouders is er als gebaar-van-dank een symbolisch pakketje van pasta en graan. En met een nieuwsbrief wordt iedereen op de hoogte gehouden; ook de graandeeltjeshouders.

Verder Lezen

Binnenland

Pensioenwet: grondwet ondergeschikt aan politiek gewin PvdA en GroenLinks

Gepubliceerd

1 dag geleden

31 mei 2023

Door

Redactie Indepen

Foto: ANP

Is de Grondwet nog in veilige handen bij het Nederlandse parlement? Kortetermijnbelang ging in de senaat bij het stemmen over de nieuwe pensioenwet boven zekerheid over zuiver staatsrechtelijk handelen. Het was nota bene hoogleraar politicologie Ruud Koole (PvdA) die voorkwam dat een twee derde meerderheid nodig was om die wet te aanvaarden.

Zo’n grote meerderheid (in plaats van een meerderheid van 51 procent of meer) is nodig als het parlement over zijn eigen inkomen stemt. Pensioen is uitgesteld inkomen, en SP-senator Tiny Kox kwam er vorige week achter dat iedereen dat tot dan toe over het hoofd had gezien bij het behandelen van de modernisering van de pensioenen. Alleen al over het concrete voorstel was toen meer dan honderd uur gedebatteerd.

Drie hoogleraren staatsrecht onder aanvoering van Wim Voermans stelden in een brandbrief aan de Eerste Kamer dat een twee derde meerderheid noodzakelijk is. Maar onder meer PvdA-senator Koole vond dat het aan de Eerste Kamer zelf is om dat te bepalen. Aangezien minister Schouten (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) door wilde pakken, waren er volgens Koole ’twee meningen’, en moest de senaat er dan maar over stemmen. Omdat de PvdA en GroenLinks met de coalitie voor de nieuwe wet zijn, volgens critici het ‘casinopensioen’ voorstel van Rutte-IV, gingen beide partijen voor een gewone meerderheid.

Daarvoor stemde ook Paul Rosenmöller van GroenLinks. Hij is bestuurder van het grootste pensioenfonds van het land, het ABP (van ambtenaren, leraren, politie). Dat is niet integer, vindt hoogleraar staatsrecht Paul Bovend’Eert. Ook Ria Oomen van het CDA draagt volgens hem dubbele petten. Zij reageerde als door een wesp gestoken. “Wij kunnen zelf heel goed bepalen wat integer is!”

De rechter mag wetgeving niet toetsen aan de Grondwet, de Eerste Kamer heeft dat ook niet gedaan. Mogelijk speelde mee dat GroenLinks en PvdA door het strategisch stemmen bij de verkiezingen voor de nieuwe Eerste Kamer samen met Rutte-IV een meerderheid hebben in de senaat, zodat Rutte nu een mogelijkheid heeft om te regeren zonder BBB, de grote winnaar van de Provinciale Statenverkiezingen.

Het is goed gebruik om eerst met de winnaar te gaan praten, maar Caroline van der Plas kan haar hand wel overspelen als ze te veel eist.

Evenwel is het beleid van de VVD-CDA-D66-CU coalitie, die haar meerderheid dankt aan de voorkeurstemmen voor het door de christendemocraten weggejaagde Kamerlid Pieter Omtzigt, de afgelopen jaren voor een béétje GroenLinkser om de vingers bij af te likken. Ook de PvdA gaat helemaal voor dure klimaatplannen, nu partijbaron Frans Timmermans hierover de scepter zwaait in de Europese Commissie. Daarmee ligt samenwerking over links meer voor de hand dan met BBB.

Voor de burgers in Nederland betekent dit dat niet alleen het pensioen van werkenden tussen de 35 en 60 jaar er waarschijnlijk op achteruit gaat, maar eveneens dat de koopkracht nu ook zware tijden tegemoet gaat.

De senatoren die afzwaaien nu de Eerste Kamer wisselt, zullen er geen last van hebben. Dankzij Rosenmöller en Koole is dat mooi even nog snel geregeld.

Verder Lezen