Waar is de zon in de klimaatmodellen?

Demissionair baantjesjager Mark Rutte noemde het migratiepact een ‘historisch akkoord’. Ook zijn stoffige tassendrager, Malik Azmani, was dolgelukkig met het bereikte resultaat. Hij verwoordde dit weliswaar met nietszeggende platitudes als “dit is een eerste stap noodzakelijk om vervolgstappen te zetten waarbij er meer migratiedeals noodzakelijk zullen zijn”. Voor de mensen die Malik Azmani alweer vergeten waren, hij is de aanvoerder van de VVD-fractie in het EU-parlement en hij was in 2015 de naamgever aan het ‘plan-Azmani’, dat er in het kort op neer kwam dat de EU haar grenzen moest sluiten voor asielzoekers en dat ze moesten worden opgevangen in de eigen regio. Het plan zou mensensmokkel stoppen en een einde maken aan verdrinkende Afrikaanse subsidietoeristen.

Saillant detail is dat toen ik zelf nog deel uitmaakte van de VVD-fractie in 2018 en Malik nog de VVD-woordvoerder was op de portefeuille Immigratie & Asiel, Mensenhandel & Prostitutie, hij even had gemist dat er een Marrakesh Migratie-akkoord was gesloten waarin de meest bizarre zaken werden geregeld. Je kon nog net geen Uber bestellen in de woestijn om je richting Nederland te laten chaufferen, maar er kwamen wel wegwijzers met de snelste route naar onze COA-hotels en asielcruiseschepen. Feitelijk was het VN-Migratiepact (pact van Marrakesh) gestoeld op linkse dogma’s, zoals gedeelde verantwoordelijkheid, non-discriminatie en mensenrechten en zorgde het direct voor een grotere toestroom van kansloze migranten naar Europa. De enige verdediging die Azmani had was dat het akkoord niet juridisch bindend was, maar iedereen wist dat het migratiepact door zou werken in wetgeving.

De ondraaglijke vaagheid van het nieuwe Brusselse migratiepact gaat niets betekenen voor Nederland en het gaat de ongebreidelde toestroom van de door Jan Werts in Wynia’s Week geschatte twee tot drie miljoen immigranten per jaar niet tot draagbare niveaus beperken. Voor het eerst in tien jaar en nog net op tijd om vlak voor de verkiezingen voor het nieuwe Europees Parlement nog een spaak in het wiel te steken komen de tandeloze pennenlikkers met veel bombarie met een enorm akkoord dat een Lampedusiaanse verandering inluidt. Kort en goed is er afgesproken dat kansloze migranten die geen recht op asiel hebben sneller moeten kunnen worden uitgezet, dat de aankomstlanden, Griekenland, Italië en Spanje, dit moeten regelen en dat er, in ruil voor het feit dat ze niet iedereen doorsturen naar het noorden, een eerlijker verdeling over de EU-lidstaten gaat plaatsvinden. Hongarije en Polen hebben terecht al laten weten dat ze geen enkele migrant zullen opnemen.

Gaat dit boterzachte, maar oh zo inclusieve migratiepact werken? Nee, natuurlijk niet. Het is een reflectie van wereldvreemde collectivisten in Brussel, die denken dat de wereld maakbaar is en van ons allemaal. Hard werken en succesvol zijn moet onmiddellijk gedeeld worden met mensen die binnen komen rennen, hun hand ophouden en aan het staatsinfuus gaan hangen. Andermans geld uitgeven is geen probleem.

Dublin-verdrag

Maar hadden we niet al de Dublinverordening, waarin geregeld werd welk land verantwoordelijk is voor welke asielzoekers? Was het niet gewoon zo, totdat Angela Merkel dit verdrag in 2015 eenzijdig en zonder overleg buitenspel zette, dat een asielzoeker alleen asiel kan aanvragen in het eerste veilige land waar hij binnenkomt? De kern van het probleem is dat de EU continu, weliswaar met grote vertraging, nieuwe regels probeert te maken, maar de oude afspraken niet handhaaft. Als Nederland zich op het standpunt zou stellen dat asielaanvragen niet in behandeling kunnen worden genomen als iemand niet via Schiphol of de Noordzee in ons land is gekomen, dan is Ter Apel meteen leeg. Afrikaanse jongemannen reizen soms door wel zes veilige landen voordat ze in het uitkerings-Walhalla Nederland aankomen en hier asiel aanvragen.

De pullfactoren zijn enorm. Een absurd hoog percentage van de asielaanvragen wordt ingewilligd, waarna de jackpot valt. Een uitkering, een gratis huis, gratis zorg, gratis onderwijs en familiehereniging, allemaal betaald van belastinggeld dat wordt opgebracht door hardwerkende Nederlanders die zich afvragen of ze ooit hebben gestemd voor deze chaotische culturele aanval op hun leven, die maar liefst 24 miljard euro per jaar kost. In 2023 kwamen er 70.000 asielzoekers Nederland binnen, waarvan het gros in de eerste generatie netto niets bijdraagt aan de samenleving. Dat is nog eens een kat in de zak kopen.

De uitweg uit de asielcrisis

Gelukkig biedt het EU-migratiepact nog een leuke praktische uitweg die Geert Wilders zal aanspreken. Als een land ervoor kiest om geen asielzoekers op te nemen, dan moet een boete worden betaald van 20.000 euro per asielzoeker, een schijntje vergeleken bij de werkelijke kosten, de overlast en schade aan onze cultuur. Voor 70.000 asielzoekers zou dat neerkomen op 1,4 miljard euro, een fractie van de 24 miljard euro die we nu jaarlijks spenderen aan deze asieltsunami. Ik zou zeggen, reactiveer het Dublin-akkoord, verminder het inwilligingspercentage, stop met alle pullfactoren, betaal de boete voor de enkele kansenparel die overblijft en boek die 24 miljard euro in voor mensen die vermorzeld zijn in het toeslagenschandaal, Groningers die graag de scheuren in hun huizen willen repareren, en ondernemers die hun bedrijf failliet zagen gaan door de onzinnige en disproportionele coronamaatregelen. Gewone Nederlanders die hier al hun hele leven wonen en die in de problemen zijn gekomen door vier kabinetten Rutte. Dat zou een mooi afscheidsgebaar zijn. In het belang van Nederland!

Op 15 april publiceerde Autoweek een dramatische analyse over de ontwikkelingen van de brandstofprijzen aan de pomp in ons land. Vanaf 1 januari dit jaar tot april is de benzineprijs al met bijna 25 cent per liter gestegen! Per 1 januari 2025 komt daar nog eens 24 cent per liter aan accijnsverhoging bij. Dan zou de prijs per liter op minimaal 2,54 euro moeten liggen, aldus de berekening van Autoweek. De Nederlandse automobilist wordt compleet kaalgeplukt en gedwongen de auto af te schaffen. Waar is dat allemaal op gebaseerd?

Opbouw benzineprijs

Deze website van Shell legt uit hoe de literprijs is opgebouwd;

• 21 procent van de literprijs aan de pomp is de prijs voor ruwe olie
• 2 procent van die literprijs gaat naar de benzineproducent voor het raffineren tot benzine
• 3 procent betreft opslag en transportkosten
• 7,4 procent is winst voor de pomphouder
• 45,6 procent is belasting in de vorm van accijns
• 21 procent is belasting in de vorm van BTW

Van de verkoopprijs van één liter benzine gaat 66,6 procent naar de overheid. Vanaf 1 januari 2025 stijgt dat naar boven de 70 procent!

Oorzaken stijgende olieprijzen

Als er weer eens prijsverhoging plaatsvindt, wordt direct verwezen naar de ontwikkelingen in de geopolitiek en internationale handel. Volgens álle mainstream media-kanalen drijven de oorlog tussen Rusland en Oekraïne en de huidige spanningen in het Midden-Oosten de prijs van ruwe olie op.

Maar als je kijkt hoe de prijs van een vat olie de afgelopen jaren heeft gefluctueerd en daarbij bedenkt dat iédere fluctuatie van die ruwe olieprijs slechts 21 procent van de prijs aan de pomp beïnvloedt, dan zie je meteen de lariekoek die over ons wordt uitgestrooid.

Van deze website is onderstaande grafiek afkomstig die onmiddellijk toont hoe het verhaal van de gestegen ruwe olieprijzen tot de categorie fake nieuws en desinformatie gerekend mogen worden.

Volgens deze CBS-website lag in het jaar 2015 de prijs van benzine op 1,64 euro, en dat bij een ruwe olieprijs van 140 dollar per vat!

Momenteel is de benzineprijs 2,28 euro per liter bij 86 dollar per vat, oftewel een hogere benzineprijs van 64 cent per liter bij een lágere olieprijs van 54 dollar per vat!

Op de oliemarkten wordt nu druk gespeculeerd over de prijs per vat als het conflict tussen Iran en Israël verder uit de hand loopt. Dan zou de prijs per vat (in het ergste geval) tot 100 dollar per vat op kunnen lopen. Dat is nog steeds 40 dollar per vat mínder dan in 2015!

Er is maar één oorzaak voor de geëxplodeerde brandstofprijzen; astronomische belastingverhogingen! Nederland op kop.

Brandstofbelastingen in de EU-lidstaten

Om even goed te begrijpen hoe onze regering de zaak belazert op het gebied van brandstofprijzen, is het goed de belastingen op die brandstof in andere EU-lidstaten te vergelijken.

De EU schrijft een minimum belastingtarief (accijns en BTW opgeteld) voor van 36 cent per liter (gegevens 2023).

In Nederland ligt volgens de ANWB het totaal van accijns en btw op 98 cent per liter; 2 ½ keer hetgeen de EU verlangt!

Nederland past de allerhoogste belastingen in heel Europa toe op brandstof!

Dat blijkt uit de berekeningen van het toonaangevende Tax Foundation Europe en onderstaande, beschamende tabel (gegevens 2023).

Overheid en mainstream media moeten eens de werkelijke feiten gaan benoemen in plaats van de burgers met desinformatie en fake nieuws te bestoken. De realiteit benoemen en bespreekbaar maken zal mogelijk het vertrouwen in de media en politiek geleidelijk kunnen herstellen en analyses als deze overbodig maken.

De Europese Commissie gebruikte de coronacrisis om een nieuw miljarden subsidieplan te ontwikkelen dat gericht is op het sneller financieren van de EU Green Deal en verdere digitalisering van de EU. In totaal omvatte het ‘coronaherstelfonds’ aanvankelijk 750 miljard (!) euro waarvan inmiddels honderden miljoenen in de zakken van criminele organisaties zijn verdwenen. Hoe ging dat in zijn werk en om hoeveel belastinggeld van Nederlanders gaat dit?

Het coronaherstelfonds

De coronapandemie zou ongekende schade aan de EU-lidstaten toebrengen en daarom werd al heel snel (in juli 2020) besloten om een fonds van 750 miljard euro in het leven te roepen door de regeringsleiders van de EU. De belangrijkste afspraken:

• Een fonds van aanvankelijk 750 miljard euro, inmiddels boven de 800 miljard gestegen.
• Van dit oorspronkelijke bedrag is 390 miljard euro beschikbaar voor subsidie of giften. De andere 360 miljard euro is voor leningen.
• Landen moeten hervormingsplannen maken om geld te krijgen of te lenen uit het hulpfonds.
• De plannen moeten gericht zijn op CO2-reductie, groene transitie en verdere digitalisering (digitaal paspoort, digitale (medische) dossiers, digitale betaalsystemen etcetera), bestrijding van klimaatverandering, bescherming van gendergelijkheid en gender transitie, bevorderen van biodiversiteit of het nieuwe EU-gezondheidsprogramma EU4Health.

Inmiddels heeft de EU dit fonds dus opgehoogd naar meer dan 800 miljard euro en het een naam gegeven: NextGenerationEU

De ECB ging in verhoogd tempo geld bijdrukken ter financiering van de Europese plannen

De 390 miljard euro subsidie wordt voornamelijk opgebracht door de rijkere EU-lidstaten waaronder Nederland. Dat herstelfonds gaat Nederland netto 330 miljoen euro per jaar kosten, berekende de Tilburgse hoogleraar Banking & Finance Harald Benink op verzoek van de NOS.

Hoeveel jaar gaat dit duren?

De Europese Commissie leent zelf 390 miljard van de 800 miljard euro tegen een rente van rondom nul procent, de aflossing is in 30 jaar (2029-2058), wat neerkomt op 13 miljard euro per jaar. Nederland moet voor diezelfde periode van 30 jaar een jaarlijkse netto bijdrage van 330 miljoen euro per jaar leveren.

Ten tijde van de beslissing van de Europese Commissie om dit NextGenerationEU-plan door te voeren, is de ECB aanmerkelijk hogere bedragen per maand aan geld ‘bij gaan drukken’. Van 20 miljard euro per maand voor corona, naar 50 miljard per maand tijdens 2020. Dat zie je terug in onderstaande grafiek.

Bron: ECB Quantitative Easing 2014 – 2024

Nu dus astronomische fraude met de fondsen van NextGenerationEU

“Grootschalige fraude met coronaherstelfonds” kopt dit artikel van Binnenlands Bestuur op 10 april 2024.

Begin april zijn er alleen al in Italië, het grootste land qua fraude uit het EU-fonds, in totaal 22 verdachten gearresteerd die voor 600 miljoen euro uit het Italiaanse coronaherstelfonds achterover hebben gedrukt.

De Italiaanse verdachten die werden opgepakt in Italië, Oostenrijk, Roemenië en Slowakije zouden valse bedrijfsbalansen hebben gebruikt bij het aanvragen van de steunfondsen.

Het blijft helaas niet bij Italië alleen.

Van alle 206 onderzoeken die het Europees Openbaar Ministerie (EOM) eind 2023 is gestart, hadden 179 betrekking op Italië. Op ruime afstand volgden Oostenrijk (33), Roemenië (8), Frankrijk en Portugal (3), Kroatië en Griekenland (2). Vooral de afwezigheid van Spanje in de lijst is opmerkelijk. Dat land heeft samen met Italië veruit het meest geprofiteerd van de coronaherstelfondsen van de Europese Unie.

Spanje blijkt dus een relatief veel betrouwbaarder EU-lidstaat dan sommige andere lidstaten.

Italië ontving bijna 200 miljard euro uit Europese middelen. Daarmee ging ongeveer 25 procent van het hele coronaherstelfonds, waaraan Nederland 330 miljoen euro netto gedurende dertig (!) jaar bijdraagt, naar slechts één lidstaat van de EU.

Zowel de omvang, de bestedingen, als de ongekende fraude binnen het project NextGenerationEU, tonen aan dat de EU meer aandacht van ons allen verdient. Ga daarom vooral stemmen op een EU-kritische partij in juni dit jaar.